Het University of Pittsburgh Brain Institute werkt aan het ontsluiten van nieuwe therapeutische behandelingen voor mensen met de ziekte van Parkinson. Onderzoekers die bestuderen hoe ze neurale paden in de hersenen kunnen gebruiken om de beweging in het lichaam te herstellen, hebben nog eens 8 miljoen dollar gekregen, maakte de universiteit eind vorige week bekend. De aankondiging volgt op een eerdere toekenning van $12 miljoen van hetzelfde initiatief, Aligning Science Across Parkinson’s.
Peter Strick, voorzitter van de afdeling Neurobiologie aan de Pitt School of Medicine, leidt het onderzoek dat voortbouwt op het succes van diepe hersenstimulatiebehandeling door neuropathways in de hersenen aan te wijzen die de sleutel zouden kunnen zijn tot het verbeteren van motorische functies.
“Sommige Parkinson-patiënten kunnen ondanks hun motorische beperkingen opmerkelijke motorische vaardigheden vertonen,” zei Strick. “Wat we nu weten over hersenverbindingen is slechts het topje van de ijsberg.”
De ziekte van Parkinson wordt doorgaans gekenmerkt door progressieve lichamelijke beperkingen, waaronder het vertragen van lopen, verstijfde bewegingen en trillende handen. Deze symptomen ontstaan als gevolg van de dood van zenuwcellen in een gebied van de hersenen dat de substantia nigra wordt genoemd en dat zich onderaan de hersenen bevindt, bij de basale ganglia. Het onderzoek van Strick concentreert zich op een neuronaal pad, het Open Loop Circuit genaamd, dat een nieuwe verbinding zou kunnen bieden van de basale ganglia naar de motorische cortex van de hersenen.
Maar bij sommige patiënten die lichamelijk gehandicapt zijn door de ziekte, zijn de symptomen verlicht door placebo’s of intense emoties, zei Strick. Hij heeft deze symptomen tijdelijk zien verdwijnen bij patiënten die bij zijn onderzoek betrokken waren.
“Patiënten in de omgeving vertelden dat ze behoorlijk gehandicapt waren, in de stoel zaten, maar zagen dat hun kleinkind bijna van de keldertrap viel en dat de proefpersoon kon opspringen en hun kleinkind kon redden”, zei hij.
Er zijn ook gevallen geweest van Parkinsonpatiënten die voor een brand konden wegrennen, terwijl ze onder normale omstandigheden een langzame, schuifelende gang hadden. Strick merkte op dat de motorische vaardigheden ook kunnen terugkeren onder meer positieve emotionele ervaringen, waaronder ten minste één man die wel kon fietsen maar niet kon lopen.
Een van de meest voorkomende behandelingen voor de ziekte van Parkinson is diepe hersenstimulatie, waarbij elektrische pulsen naar de delen van de hersenen worden gestuurd die verantwoordelijk zijn voor bepaalde bewegingen. Maar Strick hoopt een behandeling te vinden waarvoor helemaal geen elektrische pulsen nodig zijn.
“Diepe hersenstimulatie is opmerkelijk effectief,” zei Strick. “Maar de volgende stap is óf het repareren van de neuronen, óf het introduceren van genetische veranderingen die ons in staat stellen de neuronen te stimuleren.”
Pitt-onderzoekers hebben de hersenactiviteit in kaart gebracht om te begrijpen hoe het open-luscircuit in de hersenen kan worden gebruikt om een bewegingspad te creëren. De volgende onderzoeksfase zal bepalen of apen met Parkinson reageren op stimulatie van het open-luscircuit en of mensen met Parkinson hetzelfde circuit behouden nadat de ziekte voortschrijdt.
De laatste financieringsronde zal het team van Strick ook in staat stellen virussen te testen die zijn aangepast om specifieke neuronen te infecteren met als doel “veranderingen te (introduceren) zodat ze neuronen kunnen repareren of (ze) kunnen activeren in specifieke omstandigheden.”
Strick hoopt beter te begrijpen of het activeren van het open-luscircuit zou kunnen leiden tot nieuwe therapieën voor de ziekte van Parkinson en mogelijk andere neuropsychiatrische aandoeningen zoals medicijnresistente depressie.
“We leren iets nieuws van elk experiment dat we doen, iets fundamenteels over hoe de hersenen werken,” zei Strick.
