Voor twee gezondheidsprofessionals uit Pittsburgh was het moment dat ‘The Pitt’ dit jaar vijf Emmy’s mee naar huis nam, niet alleen een overwinning voor de televisie; het was een triomf voor de nauwkeurigheid van het vertellen van verhalen, deels dankzij hun praktijkervaringen die ‘The Pitt’ op het scherm bracht.
Beth Hoffman, assistent-professor aan de University of Pittsburgh School of Public Health, heeft eerder samengewerkt met het Hollywood, Health & Society (HH&S)-programma van het Norman Lear Center aan de University of Southern California, dat Hollywood-schrijvers in contact brengt met gezondheidsexperts.
Toen producenten van een televisiedrama dat zich afspeelt op een fictieve afdeling spoedeisende hulp in Pittsburgh in maart 2024 via HH&S contact opnamen voor input over de gezondheidsverschillen in de spoedeisende geneeskunde, wist ze precies wie ze moest bellen.
“Ik dacht meteen aan Dr. Owusu-Ansah,” zei Hoffman. “Ze heeft zo’n diepgaande ervaring met gezondheidsgelijkheid en het gezondheidszorglandschap in Pittsburgh.”
Producenten wilden dat de show de moderne realiteit in de gezondheidszorg weerspiegelde. En Dr. Sylvia Owusu-Ansah, de medisch directeur van de Emergency Medical Services van het UPMC Kinderziekenhuis in Pittsburgh, droeg veel meer bij dan medisch jargon. Tijdens een twee uur durende Zoom met de schrijvers en producenten van de show deelde ze verhalen uit haar carrière, waarvan er vele waren ingebouwd in de emotionele ruggengraat van de serie.
“Ze vroegen ons: ‘Wat is cruciaal? Wat is nog niet gedeeld in medische drama’s?'”, herinnert Owusu-Ansah zich. “Ik vertelde hen over een 17-jarige patiënt met sikkelcelpijn die op een oneerlijke manier in bedwang werd gehouden. Toen ik de eerste aflevering bekeek, zag ik dat moment bijna woordelijk weerspiegeld.”
De makers van de show putten ook uit Owusu-Ansah’s ervaring als een van de weinige zwarte kinderartsen in Pittsburgh. Eén verhaallijn – waarin een zwarte moeder haar dokter een ‘koningin’ noemt nadat ze zichzelf in haar zorgverlener heeft herkend – kwam rechtstreeks voort uit de echte ontmoeting van Owusu-Ansah.
“Ik keek letterlijk om me heen, met wie praten ze?” ze lachte. “Dat was iets dat mij echt is overkomen, en ze hebben het prachtig vastgelegd.”
Hoffman heeft intussen het rimpeleffect van het drama op de publieke perceptie bestudeerd. Haar onderzoek vond pieken in Google-zoekopdrachten naar ‘Freedom House’ – de historische paramedische dienst in Pittsburgh die in de jaren zestig door zwarte mannen werd opgericht – nadat de show het in een aflevering had opgenomen.
“Televisie bepaalt hoe mensen gezondheid en gezondheidszorg begrijpen”, zegt Hoffman. “We hebben gezien dat kijkers zeggen dat ze meer empathie hebben voor gezondheidswerkers na het zien van ‘The Pitt’, of dat ze het voor het eerst over wilsverklaringen hebben.”
Voor beide ligt de authenticiteit van de show in de toewijding om naar echte gezondheidswerkers te luisteren – en dat te blijven doen. Zelfs na het Emmy-succes zegt Owusu-Ansah dat de producers nog steeds op zoek zijn naar feedback.
‘Ze luisteren nog steeds,’ zei ze. “Je kunt de top bereiken en eigenwijs worden, maar ze zijn bescheiden. Ze willen het goed blijven doen.”
En als je het goed doet, voegt Hoffman eraan toe, heeft dat reële gevolgen.
“Als medische drama’s samenwerken met experts, kunnen ze het publieke inzicht in de gezondheid verbeteren, desinformatie verminderen en zelfs het beleid beïnvloeden”, zei ze. “’The Pitt’ laat zien dat entertainment ook educatie kan zijn.”
Met seizoen twee al in de maakbeide vrouwen hopen dat de show de harde waarheden van de geneeskunde blijft aanpakken: gelijkheid, burn-out en de menselijkheid achter de krantenkoppen.
“Ze zijn nu het platform voor de gezondheidszorg geworden”, zegt Owusu-Ansah. “De verhalen die we op het scherm vertellen, bepalen de zorg die we in het echte leven geven.”
