The Pradeeps of Pittsburgh is een nieuwe Amazon Prime-komedie, die het verhaal volgt van een Indiase familie en hun ervaringen als recente immigranten naar Pittsburgh. De Pradeeps, verteld via een reeks flashbacks uit een verhoorkamer van de FBI, raken verwikkeld in een familie uit de tegenovergestelde buurt, wat leidt tot romantische, persoonlijke en professionele gevechten.
De maker van de show, Vijal Patel, baseerde de serie op zijn eigen ervaringen, waarbij hij als kind vanuit India naar de Verenigde Staten emigreerde en opgroeide in Pittsburgh. Patel studeerde vervolgens af aan de Universiteit van Pennsylvania met diploma’s in techniek en bedrijfskunde voordat hij een televisieschrijver werd die vooral bekend stond om zijn werk aan de shows en films.
90.5 Priyanka Tewari van Soest Nu sprak met Patel over zijn reis van India naar Pittsburgh, een kennismaking met een carrière in de financiële wereld en hoe hij keuzes maakt bij het schrijven van Zuid-Aziatische karakters op televisie.
Vijal Patel: Ik hou van financiën. Ik hou van wiskunde. Ik ben Indiaas. Het is niet racistisch om dat te zeggen. Ik doe het gewoon.
(En aan het einde van mijn studie) (had) ik een baan bij Goldman Sachs aanvaard. De week voordat ik afstudeerde, was ik al pakken aan het shoppen om bij Goldman Sachs te gaan werken en naar Manhattan te verhuizen, toen mijn beste vriend op de universiteit me belde.
Hij zei: ‘Ik ga je de gekste toon pitchen die je ooit in je leven hebt gehoord. Ik denk dat je naar Hollywood moet verhuizen om komedieschrijver te worden. Het enige dat je ooit hebt gedaan zolang ik je ken, is grappige verhalen vertellen, 20 tot 22 minuten per keer. En dat is wat tv-schrijven is.”
Dus ik heb zoiets van: “Ja, ik moet het proberen.”
Zo ben ik er dus eigenlijk in gekomen.
Pittsburgh is mij zo dichtbij en dierbaar, want als je naar de show kijkt, zijn de eerste 15 minuten van de eerste aflevering (het verhaal van mijn familie).
We waren midden in de winter verhuisd van Ahmedabad, India, naar Pittsburgh, Pennsylvania. We hadden geen winterjassen omdat je in India geen winterjassen kon kopen. Als je uit een gematigd klimaat komt, is er geen Target om zomaar parka’s te kopen. En we hadden kurta, we hadden een pyjama. Mijn moeder droeg een sari. En dat allemaal midden in de winter.
Zelfs het incident waarbij in de eerste aflevering van de Pradeeps iemand dode konijnen op hun veranda had gelegd, overkwam ons. Als ik dat verhaal vertel, zijn mensen geschokt. Zo van: ‘Oh mijn God, was er op de eerste dag dat je hierheen verhuisde een racistisch incident dat je ook in de show hebt opgenomen?’
Ik heb zoiets van, ja, maar dat is grappig. Want ja, het klinkt vernederend, maar voor immigranten is dat niet het ergste wat hen die dag is overkomen. Ze hebben hun hele leven op de kop gezet. Dit is niet cataclysmisch.
Dus ik ben de kleine jongen in de show. Vinod Pradeep, mijn stand-in. Mijn optimisme en mijn liefde voor Pittsburgh waren buiten de hitlijsten. Het was magisch voor mij. Hoe magisch India voor mij als kleine jongen ook was – (er waren) apen en pauwen en olifanten – Pittsburgh was iets heel anders. Het was het bos, het was sneeuw, het waren jagers, het waren de Pittsburgh Steelers. Ik had nog nooit voetbal gezien (eerder).
Dat was allemaal mijn kindertijd en ik hou van Pittsburgh. Het maakt deel uit van mijn DNA. Daarom wilde ik het in de titel zetten, omdat het echt een vormend onderdeel was van wie ik was en wie mijn familie was.
Dat is een geweldige vraag, want als mensen naar deze show kijken, zullen ze bepaalde dingen zeggen, zoals: “Oh, ik dacht dat we hier voorbij waren.”
In de eerste minuut van de show is er een douane-inspecteur die de namen van (de Pradeeps) volledig afslacht.
Hun namen zijn Mahesh, Sudha, Vinod, Bhanu en Kamal. En de inspecteur zegt: ‘Oké, wie hebben we hier? Frisdrank, Mohawk, Bonaroo, Kameel en Raam.
Dan corrigeert het personage van Naveen Andrews, Mahesh, hem. Hij zegt: “Nee, eigenlijk zijn het Sudha, Mahesh, Bhanu, Kamal en Vinod.”
En mensen zeggen: ‘Oh, je maakt grapjes over Indiase namen.’
(Maar) Ik heb mensen altijd moeten vertellen wat mijn naam is. Altijd. Is het Vigilie? Is het Vergilius? Is het Vagil? Niemand begrijpt mijn naam ooit goed. Zelfs vandaag de dag moet ik mensen mijn naam vertellen.
En dus is mijn lakmoesproef: als het mij ooit is overkomen, zal ik het in de show stoppen. Ik had Zuid-Aziatische schrijvers en Indiase schrijvers in de staf die allemaal deze ervaringen hadden. Elke keer dat ik iets zei, als ze lachten, of ik lachte om wat ze zeiden, dacht ik: ‘Oké, dit is een herkenbaar idee. Laten we het erin stoppen.’
De show doet het echt goed. Het is de nummer één tv-komedie op het platform op Amazon. En dus voor de Pradeeps is het hopelijk seizoen twee.
Ik vertel graag het verhaal van deze familie en ik wil het verhaal van de Pradeeps blijven vertellen, omdat de boodschap, de vreugde, het amusement en de persoonlijkheden universeel zijn.
