De verwachting is dat de export van vloeibaar aardgas (LNG) uit het westen van Pennsylvania de komende jaren zal toenemen, en onder de regering van de nieuwgekozen president Donald Trump kan de industrie een extra impuls krijgen. Het in Pittsburgh gevestigde EQT is een van de grootste aardgasproducenten in de VS en het bedrijf heeft een belangrijke campagne gelanceerd om de LNG-export ‘ontketenen’. Het is een traject dat volgens sommige economen de gasprijzen zowel in het buitenland als in eigen land zou kunnen verhogen.
PublicSource’s klimaat- en milieuverslaggever Quinn Glabicki heeft uitgebreid gerapporteerd over EQT, waarbij hij verslag doet van gezinnen uit West Virginia wier gezondheid kan worden beïnvloed door het wonen in de buurt van EQT-booroperaties, of schaliegas een klimaatoplossing is of greenwashing, en de charismatische president en CEO van EQT, Toby Rice.
Glabicki sprak met Susan Scott Peterson van 90.5 Soest Nu over de opkomst van Rice in de fossiele-brandstofindustrie, hoe de campagnebeloften van Trump EQT ten goede zouden kunnen komen en hoe een toename van de LNG-export lokaal geproduceerd aardgas duurder zou kunnen maken voor de inwoners van Pennsylvania.
Quinn Glabicki: Ik maakte voor het eerst kennis met EQT nadat er een frackongeval had plaatsgevonden in Greene County, Pennsylvania. Het is een zeer landelijke plek. Ik heb daar een dag gesproken met bewoners die onmiddellijk melding maakten van vervuild water, huiduitslag na het douchen, chemische geuren in hun water.
Dus (EQT) stond altijd een beetje op mijn radar. En het eerste verhaal binnen de serie onderzocht hoe het bedrijf vier gezinnen heeft beïnvloed in een plaats genaamd Knob Fork, West Virginia. Het is een klein hol in Wetzel County, West Virginia.
Het is geen geheim dat mensen hebben geklaagd over de gevolgen voor de gezondheid terwijl ze naast de aardgaswinning woonden. Maar wat we in Knob Fork zagen, waren vier families, twaalf leden, die tegelijkertijd dezelfde symptomen rapporteerden. Ze voerden urine- en haartesten uit die dezelfde chemische verbindingen aantoonden die (naar verluidt geïdentificeerd) door EQT in die holte vrijkomen.
En dus begon ik EQT te onderzoeken, omdat zij tot voor kort de grootste aardgasproducent in de Verenigde Staten waren en hun hoofdkantoor hier in het centrum van Pittsburgh hebben.
Ik heb hem maar één keer ontmoet, heel kort. EQT weigerde hem beschikbaar te stellen (voor dit verhaal), maar Toby Rice is een van de meest invloedrijke managers op het gebied van fossiele brandstoffen in Amerika geworden.
Helemaal aan het begin van de fracking-boom startte hij een bedrijf genaamd Rice Energy, en dat was een soort van kennismaking met de olie- en gasindustrie. Dat bedrijf werd vervolgens in 2018 overgenomen door EQT en Rice voerde een vijandige overname en een proxy-strijd uit en kwam uiteindelijk in 2019 aan het roer van de grootste aardgasproducent in de Verenigde Staten.
Dat is hij. Voor dit verhaal interviewde ik zijn honkbalcoach op de universiteit, die hem omschreef als een bulldog, (en als) iemand die er een hekel aan heeft om meer te verliezen dan te winnen.
En hij is iemand die ook wel als evangelisch wordt omschreven als het om aardgas gaat. Hij is naar de Europese Unie gereisd, waar hij de hoogste energiefunctionaris van de EU heeft ontmoet. Hij is naar Washington, DC gereisd. Hij heeft met Donald Trump in Mar-a-Lago gedineerd, waarmee hij in wezen het argument naar voren bracht dat we meer gas nodig hebben.
Hij heeft ook een behoorlijk robuuste PR-campagne geleid als het gaat om het argument dat gefractioneerd gas uit de Marcellus Shale een klimaatoplossing is, in plaats van een klimaatvijand.
Welnu, Trump heeft tijdens zijn campagne deze mantra van ‘Drill, baby, drill’ omarmd. Hij heeft beloofd de (Amerikaanse Environmental Protection Agency) te ontmantelen en de regelgeving terug te draaien die de koolstofvervuiling in toom houdt. Voor de fossiele brandstoffenindustrie als geheel is dat een goede zaak.
(Trump heeft) ook beloofd de export van vloeibaar aardgas (LNG) naar het buitenland te omarmen. En dat stond centraal in de campagne van Toby Rice. Hij noemde het ‘Laat US LNG los’. Hij gaat naar de zwaarst gefrackte provincies van het bedrijf, waaronder Greene en Washington County hier in Pennsylvania, en voert het argument aan dat de Amerikaanse gasexport mensen uit de energiearmoede haalt en de rol van petro-dictators zoals Vladimir Poetin op het wereldtoneel bestrijdt. . (Hij beweert ook dat de Amerikaanse gasexport) buitenlandse steenkool vervangt en ons daarom helpt onze klimaatdoelen te bereiken.
Ik heb veel topklimaatwetenschappers geïnterviewd die daar heel ernstige twijfels over uiten.
Ze zeggen dat de oplossing voor de klimaatverandering, die wordt veroorzaakt door fossiele brandstoffen, niet méér fossiele brandstoffen kan zijn. Hoewel het waar is dat aardgas een lagere CO2-voetafdruk heeft dan steenkool, zijn er bepaalde onderzoeken gepubliceerd waaruit blijkt dat de levenscyclusemissies van LNG (waar je het vervoert, je het op een boot zet) het over de zeeën sturen – (LNG onwaarschijnlijk maken) om ons te helpen onze klimaatdoelen te bereiken.
Nee. Vóór 2016 exporteerden de VS geen LNG. Sindsdien zijn we de grootste LNG-exporteur ter wereld geworden. Dat zal tegen 2027 al verdubbelen. En Rice zegt dat dat niet genoeg is.
Sinds de komst van de fracking-revolutie bestaat er een vrijwel impliciete overeenkomst tussen de mensen die hier wonen en de industrie, waarbij we op bepaalde niveaus bereid zijn de gevolgen van fracking voor het milieu te aanvaarden, of het nu gaat om luchtkwaliteitsproblemen of waterkwaliteitsproblemen, in ruil voor goedkope energie van eigen bodem.
Maar ik sprak met talloze economen die zeiden dat naarmate we onze regionale gasmarkt steeds meer aan de mondiale gasmarkt koppelen, deze waarschijnlijk meer op ruwe olie zal gaan lijken, waar de mondiale prijzen domineren, en dat we hier veel meer zouden kunnen betalen, en niet langer krijgen die goedkope kortingen op de woonplaats.