Archeologen in Londen hebben een deel van het Romeinse metselwerk ontdekt dat tot een bijna 2.000 jaar oud stadhuis behoort, in wat historici zeggen een van de belangrijkste ontdekkingen in de Britse hoofdstad is, omdat een oud amfitheater in de jaren tachtig werd opgegraven.
Ontwikkelaars die werken aan het afbreken van een 90-jarig commercieel gebouw in het hart van het financiële district van de stad-officieel bekend als de stad Londen, of “Square Mile”-werkten samen met specialisten van een team in het Museum of London Archaeology om te onthullen Uitgebreide metselwerk dat ooit deel uitmaakte van een basiliek naast het forum van de Romeinse nederzetting die bekend staat als Londinium. De nederzetting bloeide een paar honderd jaar tot de daling zo’n 16 eeuwen geleden. (Archeologen moeten betrokken zijn bij nieuwe Britse ontwikkelingen wanneer er zorgen zijn over erfgoed en zich vooral bewust waren van de potentiële historische betekenis van dit gebied).
In de kelder van dat commerciële gebouw aan Gracechurch Street, omringd door hoge torens gevuld met financiële en verzekeringsmaatschappijen, begonnen archeologen twee jaar geleden grote, verkennende kuilen te graven totdat stenen muren enkele voeten dik en tientallen voet lang werden blootgesteld.
“In één geul raakten we een enorm stuk metselwerk – het was ongeveer drie of vier voet breed”, zegt Sophie Jackson, directeur van ontwikkelaarsdiensten in het Museum of London Archaeology. “We hebben de put uitgebreid en deze bleef doorgaan. Dus in principe kregen we een enorm stuk Romeinse muur, dat een deel van de structuur voor het schip van deze basiliek vertegenwoordigt, het centrale deel van dit stadhuis.”
Jackson zegt dat het Romeinse gebouw dat bekend staat als een basiliek een cruciaal onderdeel was van elke omvangrijke Romeinse nederzetting van dat tijdperk, net als een amfitheater, openbaar bad of de versterkte muren die hen omringen.
“Het is het soort hart van een belangrijke Romeinse stad”, aldus Jackson. “Het is waar het administratieve centrum (is), het is waar de rechtbanken zijn, het is waar de magistraten zitten – het is waar alle grote beslissingen worden genomen. Maar het is ook een plek waar handelaren zouden komen en zaken zouden doen.”
Wat Jackson en andere archeologen en historici zeggen dat het zo buitengewoon is over de vondst is dat het gebied honderden jaren een commercieel centrum is gebleven en sinds de middeleeuwen vaak uitgebreid is herbouwd.
“Voor iets zo belangrijks voor de geschiedenis van Londen is het heel opmerkelijk om zoveel ontwikkeling te overleven over zoveel eeuwen” en historische betekenis.
Sidell zegt dat ze het meest enthousiast is over de belofte van de ontwikkelaar van het nieuwe gebouw, Hertshten Properties Limited, om enkele van de archeologische items op openbare weergave te plaatsen, zoals Michael Bloomberg in de buurt deed met een Romeinse tempel die werd ontdekt onder wat het Londense hoofdkantoor van zijn bedrijf werd geworden . Het is het soort historisch sympathieke constructie waarvan ze zegt dat het al lang ontbreekt tijdens de boomjaren van Londen van de 20e eeuw.
“Je kunt alles lezen wat je leuk vindt, je kunt kijken in de bioscoop, maar als je daadwerkelijk fysiek oog in oog komt te staan met iets dat er is geweest”, legt Sidell uit, “die connectie met een bijna 2000-jarige erfenis is geweldig.”
De basiliek werd gebouwd rond 80 CE, schat het archeologische team en werd ontdekt op een site waarvan bekend was dat het deel uitmaakte van het forumgebied van de stad, sinds ontdekkingen in de 19e eeuw hielpen experts een ruw plan van de eerdere Romein te schetsen Stadscentrum.
Ten tijde van de bouw van de basiliek was de toekomst van Londinium onlangs in twijfel getrokken als een belangrijke regeling, nadat het enkele jaren eerder was ontslagen door een opstand tegen de Romeinse heerschappij.
Maar met een bevolking van misschien 40.000 inwoners, volgens Mola’s Jackson, vertegenwoordigde de beslissing om zo’n omvangrijke basiliek te bouwen, bijna 40 voet lang, een stemming van vertrouwen in de toekomst van de stad.
“Het was een heel hoog gebouw, en niemand zou zoiets eerder in Groot -Brittannië hebben gezien”, zegt ze. “Het is ontworpen om indruk te maken en – misschien – de lokale bevolking te intimideren.”
