Er is een oud gezegde dat vaak wordt toegeschreven aan St. Franciscus van Assisi: predik het evangelie te allen tijde. Gebruik indien nodig woorden.
Hoewel St. Franciscus waarschijnlijk nooit die woorden heeft gezegd, leek paus Franciscus, die zijn pauselijke naam aan de 13e -eeuwse heilige nam, ze als een missieverklaring te gebruiken.
Zoals alle pausen, deed Francis, die op maandag op 88 -jarige leeftijd stierf, zijn eerlijke deel van prediking met woorden. Maar hij moedigde katholieken ook aan om “geen tijd te verspillen met discoursen of ondervragingen, veel minder met pietisme of sentimentalisme.”
“Laten we onszelf vandaag afvragen: weet ik hoe ik naar mensen moet luisteren, ben ik klaar om aan hun goede verzoeken te voldoen? Of maak ik excuses, stel ik uit, verberg achter abstracte of nutteloze woorden?” vroeg hij tijdens een Angelus -adres in 2024.
Paus Franciscus was een meester in het maken van emotionele verbindingen door zijn acties, wat resulteerde in virale momenten die over internet schoten. Hij was in het hart een voorganger van gewonde zielen.
Van het troosten van een jonge jongen wiens vader onlangs was gestorven, tot prediking in een griezelig leeg St. Peter’s Plein tijdens de pandemie, Francis begreep hoe zijn acties, zoveel als zijn woorden, het evangelie konden prediken.
Met dat in gedachten zijn hier enkele van de meest memorabele momenten van het pausdom van paus Franciscus.
De paus brengt vluchtelingen naar het Vaticaan op het pauselijke vliegtuig
In 2016 bezochten paus Franciscus en orthodoxe christelijke leiders een vluchtelingenkamp op het Griekse eiland Lesbos.
“We zijn gekomen om de aandacht van de wereld te vestigen op deze ernstige humanitaire crisis en om te pleiten voor de resolutie,” zei Francis. “We hopen dat de wereld op deze scènes van tragische en inderdaad wanhopige behoefte zal hebben, en reageren op een manier die onze gemeenschappelijke mensheid waard is.”
Maar de paus vestigde meer dan de aandacht op het probleem. Hij bracht 12 moslimvluchtelingen uit het huis van Syrië met hem naar het Vaticaan op het pauselijke vliegtuig. De huizen van de drie families waren gebombardeerd tijdens de Syrische oorlog. “De paus heeft gewenst om een gebaar van welkom te doen met betrekking tot vluchtelingen,” zei het Vaticaan in een verklaring.
De paus zei eenvoudig: “Ze zijn gasten van het Vaticaan.”
Vijf jaar later haalde de New York Times de drie families in en vonden ze allemaal nog steeds in Rome, waar ze zich vestigden met de hulp van St. Egidio, een katholiek goed doel dicht bij Francis.
De paus troost een kleine jongen wiens vader een atheïst was
Als bisschop van Rome bezocht paus Franciscus de katholieke parochies van de stad en nam hij vragen van kinderen. In april 2018 stond een jonge jongen genaamd Emanuel op bij de microfoon, maar hij kon zijn vraag niet uithalen. Terwijl de jongen tegen de tranen vocht, zei de paus: “Kom, kom naar mij, Emanuele. Kom en fluister het in mijn oor.”
In de omhelzing van de paus fluisterde Emanuel zijn vraag. Francis vroeg Emanuele toen of hij het met de kleine menigte kon delen.
De vader van Emanuele was onlangs overleden, zei de paus. Zijn vader had zijn vier kinderen gedoopt, maar was zelf een atheïst. “Is mijn Vader in de hemel?” Vroeg Emanuel.
“Wat een mooie getuige van een zoon die de kracht van zijn vader erfde, die de moed had om voor ons allemaal te huilen,” zei Francis. “Als die man zijn kinderen zo kon maken, dan is het waar, hij was een goede man.”
Toen moedigde de paus de kinderen aan om aan God als vader te denken. “Verlaat God zijn kinderen als ze goed zijn?”
“Nee!” De kinderen schreeuwden.
“Daar, Emanuele, dat is het antwoord,” vertelde de paus de jongen. “God was zeker trots op je vader, omdat het als gelovige gemakkelijker is om je kinderen te dopen dan ze te dopen als je geen gelovige bent. Zeker, deze bevaarder God.”
De paus omhelst een man bedekt met kookt
In 2013 woonde een man genaamd Vinicio Riva een publiek publiek bij dat paus Franciscus in Vaticaanstad in handen had. Riva lijdt aan neurofibromatosis type 1, een genetische ziekte die hem bedekt liet met gezwellen, zwellingen en jeukende zweren.
“We dachten niet dat we zo dicht bij de paus zouden zijn, maar de Zwitserse bewaker bleef ons naar voren leiden totdat we op een hoek op de eerste rij zaten,” vertelde Riva’s tante, Caterina Lotto, aan CNN.
Toen Francis Riva zag, verhuisde hij snel om hem te omhelzen.
“Ik dacht dat hij hem niet zou teruggeven,” zei Lotto. “Hij hield hem zo stevig vast. We spraken niet. We zeiden niets, maar hij keek me aan alsof hij diep van binnen aan het graven was, een mooie look die ik nooit had verwacht.”
Riva zei dat hij verbaasd was door het gebrek aan aarzeling van de paus om hem te omarmen.
“Hij was geen angst voor mijn ziekte,” zei hij. “Hij omhelsde me zonder te spreken … ik trilde me. Ik voelde een grote warmte.”
In de bus naar huis schudde Riva van de intensiteit van de ontmoeting.
“Ik voelde dat ik tien jaar jonger naar huis terugkeerde, alsof een lading was opgeheven,” zei hij.
De paus vraagt ”wie ben ik om te oordelen?” homo
“Als iemand homo is en hij naar de Heer zoekt en een goede wil heeft, wie ben ik om te oordelen?” vroeg de paus.
Het was een opmerkelijke vraag, vooral omdat pausen en andere religieuze leiders al eeuwenlang LGBTQ+ mensen hebben beoordeeld. Nu zei de leider van ’s werelds grootste kerk het tegenovergestelde.
De opmerkingen van Francis, gemaakt tijdens een persconferentie in 2013, op de vlucht naar huis vanuit zijn eerste pauselijke reis naar het buitenland, werden door LGBTQ+ katholieken als revolutionair gezien, zelfs als ze de officiële kerkelijke doctrine niet veranderden.
“Kortom, ik ben dolblij van het nieuws,” vertelde Francis Debernardo, uitvoerend directeur van het Amerikaanse nieuwe Ways Ministry, aan de AP. “Al tientallen jaren hebben we niets anders dan negatieve opmerkingen over homo’s en lesbische mensen uit het Vaticaan.”
De paus wast de voeten van migranten
De symboliek was moeilijk te missen: het hoofd van ’s werelds grootste kerk inclusief vluchtelingen in een van de meest heilige rituelen van het katholicisme – de re -enactment van Jezus’ de voeten van discipelen wassen tijdens het laatste avondmaal.
Knielen in zijn witte gewaden, de paus waste en kuste voorzichtig de voeten van 11 vluchtelingen in een centrum voor migranten die asiel zochten in Rome. Sommigen waren moslim, anderen hindoeïstische, katholieke en koptische christenen uit Mali, Eritrea, Syrië en Pakistan.
Sommigen huilden toen de paus hun voeten waste. De boodschap van Francis was eenvoudig maar diepgaand: ondanks de schijnbare onverschilligheid van de wereld, was hun leven ertoe voor deze paus.
“Gebaren spreken luider dan woorden of beelden,” zei de paus, onder verwijzing naar het voorbeeld van het wassen van Jezus ‘voeten in het evangelie.
Slechts twee dagen na een terroristische aanval in Brussel in 2016, zei de paus dat hij Europese leiders aan de mensheid van migranten wilde herinneren.
“Als ik hetzelfde gebaar doe als Jezus die de voeten van de twaalf waste, wanneer ik je voeten was, dan doen we allemaal samen een gebaar van vrede. We zijn broers en we willen in vrede leven. Dat is het gebaar dat ik zal doen.”
De paus luncht met daklozen in Washington, DC
Na een gezamenlijke sessie van het Congres te hebben aangepakt-een allereerste voor een paus-deed Francis niet het gebruikelijke DC-ding: lunchen met krachtige mensen. In plaats daarvan ging hij naar een daklozenopvang in de hoofdstad van de natie, waar hij dineerde met 300 mensen die door katholieke goede doelen werden bediend.
Onder de aanwezigen waren mensen die aan dakloosheid leed, mensen in herstel van verslaving, worstelende alleenstaande moeders, slachtoffers van huiselijk geweld en mensen met een verstandelijke beperking. Voor velen in de samenleving behoorden ze tot de meest gemarginaliseerde. Voor deze paus waren het VIP’s.
“Het is geweldig, weet je?” Latisha Bussie, die daar die dag was, vertelde NPR. “Je ontmoet de man die daadwerkelijk een verandering is begonnen in hoe mensen naar andere mensen moeten kijken.”
Voor de lunch herinnerde de paus de bijeenkomst dat Jezus ook dakloos was, toen hij de wereld binnenkwam. Vervolgens verdiende hij gejuich door te zeggen dat “we geen sociale of morele rechtvaardiging kunnen vinden – geen enkele rechtvaardiging – wegens gebrek aan huisvesting.”
De paus predikt tot een leeg St. Peter’s Square
Wanneer pausen een (aan de stad en het wereld) adres leveren, is het meestal een feestelijke gelegenheid, zoals Kerstmis en Pasen. Maar in maart 2020, toen de wereld begon rekening te houden met een dodelijke pandemie, was de stemming somber en angstig.
Paus Franciscus stond die angst en stond alleen in het St. Peter -plein terwijl de avondhemel van blauw naar zwart bloedde en een meditatie bood over de crisis tegenover de wereld.
“Al weken is het ’s avonds geweest,” zei de paus. “Dikke duisternis heeft zich verzameld over onze vierkanten, onze straten en onze steden; het heeft ons leven overgenomen, alles gevuld met een oorverdovende stilte en een pijnlijke leegte, die alles tegenhoudt terwijl het voorbijgaat; we voelen het in de lucht, we zien het in de gebaren van mensen, hun blikken geven ze weg. We bevinden ons bang en verloren.”
Tegelijkertijd, zei de paus, herinnerde de pandemie ons eraan dat “we allemaal in dezelfde boot zitten”, en hij drong er bij de mensheid op aan om onze prioriteiten en plannen opnieuw te beoordelen.
“In deze storm is de gevel van die stereotypen waarmee we onze ego’s hebben gecamoufleerd, altijd zorgen maken over ons imago, zijn weggevallen en opnieuw ontdekt dan (gezegend) gemeenschappelijk verbonden, waarvan we niet kunnen worden beroofd: onze behoren als broers en zussen.”
Terwijl niemand op het St. Peter -plein was om het adres van de paus die maartavond te horen, bekeken miljoenen het online. Het was een dramatisch moment in een pausdom gevuld met hen.
