BUSAN, Zuid-Korea-De K-popartiesten van Zuid-Korea zijn op zo’n rol over de hele wereld dat het gemakkelijk kan zijn om te vergeten dat hun klassieke muziekvoorleverers de concertzalen van de wereld ruim voordat ze werden geboren, rockten.
En ze zijn er nog steeds mee bezig. Een van de opmerkelijke recente mijlpalen van “K-Classics”, omdat Zuid-Koreaanse klassieke muziek is nagesynchroniseerd, is de historische De Italiaanse Opera House Teatro Alla Scala’s keuze van de gevierde Zuid-Koreaanse dirigent en pianist Myung-Whun Chung als muzikale regisseur.
La Scala van Milan kondigde aan In mei zal Chung de functie nemen wanneer het contract van de huidige directeur Riccardo Chailly eind 2026 eindigt. Chung is de eerste Aziatische en tweede niet-Italiaan die de positie bekleedt, en, zoals La Scala in een verklaring zei, “een van de meest geliefde kunstenaars onder het Milanese publiek.”
Sinds 1989 heeft Chung 84 operaproducties en 141 concerten uitgevoerd voor La Scala, meer dan iemand anders dan zijn officiële muziekregisseurs, die muzikale armaturen hebben opgenomen als Arturo Toscanini en Claudio Abbado.
“Het voelt alsof je gaat trouwen na 36 jaar van elkaar te houden,” zei Chung over zijn nieuwe functie op een persconferentie van 19 mei in de Busan Concert Hall in de op een na grootste stad van Zuid-Korea.
Chung werd geboren in een zeer muzikaal gezin, de tweede jongste van zeven kinderen. Hij maakte zijn publieke debuut als pianist op 7 -jarige leeftijd. Op 8 -jarige leeftijd verhuisde hij naar de VS
Als tiener begon hij op te treden in een trio met zijn zussen, violist Kyung-Wha en cellist Myung-Wha Chung.
Winnende tweede prijs op de International Tchaikovsky -competitie in 1974 bracht zijn carrière naar nieuwe hoogten.
Chung verhuisde naar Italië in 1982, waar hij zich onderdompelde in de cultuur. Dat omvat eten, zozeer zelfs dat hij zijn eigen tomaten en olijven groeit.
Chung heeft veel van ’s werelds toporkesten uitgevoerd, waaronder de Berlijnse Philharmonic en New York Philharmonic. Hij heeft gediend als muziekdirecteur van verschillende anderen, waaronder de Opéra Bastille van Parijs en de Seoul Philharmonic.
Hij staat vooral bekend om zijn interpretatie van de opera’s van Giuseppe Verdi, waarvan vele debuteerden in La Scala, en zijn vermogen om hun emotionele intensiteit naar voren te brengen.
Verdi’s ‘is een persoonlijke favoriet’, zei Chung vorige maand op de persconferentie, ‘vooral vanwege het titelpersonage, Boccanegra, die belichaamt wat een geweldige man zou moeten zijn: de vrijgevigheid, de warmte die doorkomt.’
Sinds de opkomst van Chung tot roem, hebben jongere Zuid -Koreaanse muzikanten een uiteenstaat van prijzen in internationale concurrentie opgeëist.
De robuuste muzikale talentenpijplijn van Zuid-Korea heeft jonge virtuoso’s geproduceerd, waaronder Yunchan Lim, die in 2022 de jongste pianist werd die op 18-jarige leeftijd de prestigieuze van Cliburn International Piano-competitie won, en Seong-Jin Cho, de eerste Zuid-Koreaanse winnaar van de International Chopin Piano Competition in 2015.
Shin Soo-Jung, een professor emeritus aan de Seoul National University, een pianist en vriend van Chung’s familie, ziet drie belangrijke ingrediënten voor het succes van Zuid-Korea.
“Nummer één: Koreaanse mensen, ze hebben een echt artistiek temperament, improvisatie en uitdrukking van gevoel en dat soort dingen,” zegt ze. “En nummer twee: er zijn altijd ondersteunende ouders, vooral moeders.”
En het derde ingrediënt, zegt ze, is de groeiende economische invloed van Zuid -Korea, waardoor jonge talenten in het buitenland kunnen studeren.
Na tientallen jaren optreden in Europa begon Chung te denken aan het vooruit te betalen. Hij keerde in 2005 terug naar Korea om de Seoul Philharmonic uit te voeren om nieuw talent en muzikale beurzen te bevorderen.
Chung zegt dat hij maestros zoals Verdi bewondert voor hun bijdragen aan humanitaire oorzaken.
“Zijn grootste werk was dat voordat hij stierf,” vertelde hij verslaggevers, “hij bereidde een pensioenwoning voor muzikanten, dat hij in Milaan bouwde, en hij was al zijn royalty’s aan deze plek.”
Chung merkt op dat Koreanen en Italianen veel gemeen hebben: hoe ze hun emoties uitdrukken, hun liefde voor zingen.
Beide zijn schiereilanden die de Euraziatische landmassa afzetten. Eeuwenlang vóór 1871 was Italië een verdeelde natie. Korea was verdeeld in 1945 en is nog steeds.
De hereniging van Italië in de 19e eeuw had een soort onofficieel volkslied, “Va, Pensiero”, het geliefde koor van Verdi’s, die in 1842 in première ging in La Scala. Chung heeft het anthemische stuk uitgevoerd, dat af en toe triggers kreunt van “Viva Italia!” van het publiek.
De humanitaire zaak van Chung is geweest om Noord- en Zuid -Korea te herenigen via muziek.
In 2012 leidde hij de muzikanten van Noord -Korea’s UNHASU -orkest en het Radio France Philharmonic in Parijs. In 2017 creëerde hij het One Korea -orkest. Zijn concerten hebben geld ingezameld voor hulp aan Noord -Koreaanse kinderen.
Maar voor nu zijn de spanningen tussen de twee Koreas hoog, en het vooruitzicht van Chung dat een inter-Koreaans orkest uitvoert, blijft een verre.
