De Democraten van het Pennsylvania House hebben vastgehouden aan hun meerderheid van één stem, ondanks een golf van overwinningen van de Republikeinse Partij over de hele staat, waardoor twee zetels in het Congres zijn omgedraaid en mogelijk een ervaren Amerikaanse senator is afgezet.
Een groot deel van de reden is dat staatsvertegenwoordiger Frank Burns, een conservatieve democraat met een district midden in een regio die overwegend Donald Trump steunt, zijn zetel behield.
In dit tijdperk van de politiek in Pennsylvania is Burns, uit Cambria County, een van de belangrijkste leden van het State House – zowel tijdens verkiezingen als als het gaat om het winnen van stemmen in een nauw verdeelde kamer.
Interviews geeft hij zelden. Maar in een verklaring over zijn overwinning zei Burns dat hij “vernederd” was door de steun van zijn kiezers en zette hij een soort politieke missieverklaring uiteen.
“Deze verkiezingen waren een overwinning voor de mensen van Cambria County en opnieuw een vernederende nederlaag voor de buitenstaanders en de lokale zakenelites die een ongelooflijk verdeeldheid zaaiende, oneerlijke en bittere campagne financierden en orkestreerden”, schreef hij.
‘Deze mensen denken dat ze Cambria County kunnen behandelen alsof het hun eigen countryclub en kassa is, maar ik zal niet stoppen met tegen ze te vechten. We moeten blijven waken voor degenen die actief werken aan het uitbuiten van de mensen uit Cambria County voor hun eigen persoonlijk gewin.”
Burns is sinds 2009 lid van het State House en heeft een specifieke, en steeds zeldzamer wordende, politieke niche gecreëerd.
Toen hij voor het eerst de kamer binnenkwam, werd de zetel van Burns omringd door andere democratische districten, die werden bezet door leden die tientallen jaren ervaring hadden met het creëren van coalities met onder meer vakbondsmijnwerkers en staal- en andere industriële arbeiders. Het behouden van deze aanhangers betekende het uitbrengen van een mix van pro-arbeiders en sociaal-conservatieve stemmen in het staatshuis.
Eerder in zijn ambtstermijn was die aanpak relatief gebruikelijk binnen de partij. In 2011 was Burns een van de tientallen Democraten die een wet steunden die rechtsbescherming bood aan iemand die bijvoorbeeld een indringer in zijn huis neerschiet die volgens hen een bedreiging vormt. Datzelfde jaar stemde een soortgelijke groep voor een wet die de beperkingen op abortusklinieken verscherpte.
Burns brengt nog steeds dit soort stemmen uit. Maar nu de Republikeinen steeds meer Democratische zetels op het platteland hebben omgedraaid, is zijn staat van dienst binnen zijn partij van gewoon naar ongebruikelijk gegaan.
“Kijkend naar het grote aantal landelijke zetels van de Susquehanna-rivier tot Youngstown, Ohio, is Frank Burns de laatste van de Mohikanen”, zegt Bill DeWeese, een voormalig spreker van het Democratische Huis die een ander landelijk district in West-Pennsylvania vertegenwoordigde.
Tijdens de meest recente sessie stemde Burns tegen wetsvoorstellen die universele antecedentenonderzoeken voor vuurwapenaankopen zouden creëren, LGBTQ-non-discriminatiebescherming aan de staatswet zouden toevoegen en artsen en patiënten zouden beschermen tegen abortusvervolgingen buiten de staat. Al deze maatregelen werden aangenomen, maar kwamen niet uit de door de Republikeinse Partij gecontroleerde Senaat.
DeWeese noemde het democratische leiderschap van het staatshuis voor het bevorderen van de agenda van de partij zonder de stem van Burns. Ze deden dit door Republikeinen uit de buitenwijken aan boord te krijgen, waardoor Burns nee kon uitbrengen toen ‘iedereen in die kamer aan beide kanten van het gangpad wist dat hij bepaalde stemmen niet kon overleven.’
Die nee-stemmen werden gecombineerd met een doelgericht economisch populisme.
Burns sponsorde bijvoorbeeld een nieuwe wet die het mogelijk maakt dat kinderen van militaire families in Pennsylvania schoolgeld kunnen krijgen, zelfs als ze naar een andere locatie worden overgeplaatst.
Hij stemde ook voor delen van de economische agenda van de House Democrats, waaronder begrotingsovereenkomsten die miljarden dollars in het openbaar onderwijs stopten, een mislukte poging voor nieuwe spoorwegregels na het treinwrak in Oost-Palestina, en een wetsvoorstel dat de bescherming van de nutsconsumenten zou hebben vergroot.
Burns heeft deze politieke berekeningen gemaakt gedurende een periode van zestien jaar waarin zijn district en zijn regio snel zijn veranderd.
Cambria County, waartoe de stad Johnstown behoort, was vroeger een centrum van de Amerikaanse staalindustrie en onderging in de jaren tachtig een snel bevolkingsverlies toen grote fabrikanten in de regio instortten.
Cambria vormde het hart van de 20e-eeuwse Democratische coalitie van Pennsylvania, die een groot deel van de industriële achteruitgang van het graafschap overleefde. Toen Democraat Bob Casey Sr. in 1986 bijvoorbeeld het gouverneurschap won, won hij Cambria County met bijna 40 procentpunten.
Maar tegen 2008, toen Burns zijn zetel won, was die relatie afgenomen. Bij de verkiezingen die Burns naar het State House brachten, won voormalig president Barack Obama Cambria County met minder dan een punt voorsprong.
Dit jaar, toen de stemmen van de provincie bijna volledig in de tabel stonden na problemen met stemmachines op de verkiezingsdag, lijkt het erop dat Trump Cambria met bijna 40 procentpunten heeft gedragen.
Hoe hield Burns het vol?
Een deel van het antwoord heeft te maken met zijn district.
Toen een wetgevende commissie (samen met een niet-politieke schiftingscommissie) een paar jaar geleden de kaarten van het Huis en de Senaat van Pennsylvania opnieuw tekende, gaven ze prioriteit aan het maken van districten die de extreem verdeelde politieke voorkeuren van de inwoners van Pennsylvania weerspiegelden.
Dit leidde tot veel districten die stevig Republikeins of Democratisch waren, en een relatief klein aantal swingdistricten.
Het 72e Wetgevende District van Burns zou volgens de meeste maatstaven in de veilige Republikeinse categorie moeten vallen, maar het heeft een paar kenmerken die het voor een politicus als Burns mogelijk maken om het te behouden. Het omvat Johnstown, dat, hoewel het in de loop der jaren de goede kant op is gegaan, een handvol democratische kiesdistricten heeft. Het omvat ook gemeenten die, hoewel niet noodzakelijkerwijs blauw, minder conservatief zijn dan de rest van de provincie, zoals Ebensburg, de provinciehoofdstad.
Het is nog steeds een moeilijk district voor de Democraten om te kraken. Maar een ander belangrijk element van Burns’ politieke benadering verklaart waarom hij het nog steeds kan: hij kent zijn kiezers.
Sociaal conservatisme speelde een grote rol in zijn herverkiezingsbod in 2024. Op zijn campagnewebsite stonden beloften om te strijden voor gezondheidszorg en openbare scholen, maar hij beloofde ook op te komen voor ‘conservatieve waarden’, waaronder ‘liefde voor God, het land en onze grondwettelijke rechten’.
DeWeese heeft Burns ook gecrediteerd voor het voeren van ‘fundamentele’ politieke campagnes gericht op aan de deur kloppen en verschijnen op elk mogelijk gemeenschapsevenement. Die aanpak heeft hem al meer dan zestien jaar geïsoleerd van nationale politieke trends.
De voormalige spreker vatte de aanpak samen als ‘een goede handdruk, oprechtheid van oog tot oog en zijn gematigde stemgedrag’.
Bovendien was de race dit jaar de duurste in het State House, volgens de financiële rapporten van de pre-verkiezingscampagne.
Het Commonwealth Leaders Fund, een politiek actiecomité dat bijna uitsluitend gefinancierd werd door de miljardair Jeff Yass uit de regio Philadelphia, stak honderdduizenden dollars in advertenties ter ondersteuning van Burns’ Republikeinse tegenstander, Amy Bradley. Burns zelf ontving miljoenen van het Pennsylvania House Democratic Campaign Committee.
Hij gebruikte het geld om advertenties te financieren waarin Bradley, een voormalige directeur van de plaatselijke kamer van koophandel, ervan werd beschuldigd een plaatselijk ziekenhuis te beschadigen en door Yass te zijn ‘uitgekocht’. Burns zei ook dat hij had gestemd om de belastingen te verlagen en dat “we in Cambria County in gezond verstand geloven en niet in de politiek wakker schudden.”
Zelfs Republikeinen die graag zijn zetel zouden veroveren, bieden Burns met tegenzin respect aan omdat hij zijn district goed kent.
Elizabeth Havey, al jarenlang politiek medewerker en secretaris van de Republikeinse Partij in Pennsylvania, zei tegen Spotlight PA: “Ik denk dat de zetel van Frank Burns, als hij ooit met pensioen gaat, Republikeins zal worden.”
‘Dat is een bewijs van hem,’ voegde ze eraan toe. “Hij kende mensen. Er waren borden op de binnenplaats van mensen, zo is mij verteld – borden van Trump, en een bord van Frank Burns ernaast.”
