Genoomgegevens werpen licht op hoe Homo sapiens in Afrika evolueerde

WASHINGTON (Reuters) – Onze soort ontstond meer dan 300.000 jaar geleden in Afrika, met de oudste fossielen van Homo sapiens ontdekt op een plek in Marokko genaamd Jebel Irhoud, gelegen tussen Marrakech en de Atlantische kust.

Maar de schaarste aan Homo sapiens-fossielen vanaf het begin van onze evolutionaire geschiedenis en de geografische verspreiding van die overblijfselen in Afrika in plaatsen als Ethiopië en Zuid-Afrika, maakten het moeilijk om samen te vatten hoe onze soort ontstond en zich over het continent verspreidde voordat ze de wereld rondreisde. Een nieuwe studie die gebruik maakt van genoomgegevens van moderne Afrikaanse populaties, geeft inzicht in hoe dit is gebeurd.

Het onderzoek wees uit dat meerdere voorouderlijke populaties uit heel Afrika op een lappendeken manier hebben bijgedragen aan de opkomst van Homo sapiens, waarbij ze van de ene regio naar de andere migreerden en zich gedurende honderdduizenden jaren met elkaar vermengden. Het ontdekte ook dat elke persoon die vandaag leeft zijn voorouders kan herleiden tot ten minste twee verschillende groepen die in Afrika bestonden en ongeveer een miljoen jaar oud waren.

De resultaten ondersteunden geen al lang bestaande hypothese dat een enkele regio in Afrika aanleiding gaf tot Homo sapiens of een scenario met vermenging met niet-gespecificeerde nauw verwante soorten in de menselijke evolutionaire afstamming in Afrika.

“Alle mensen delen een relatief recente gemeenschappelijke afstamming, maar het verhaal in het diepere verleden is complexer dan dat onze soort zich op slechts één plaats of geïsoleerd ontwikkelt”, zegt populatiegeneticus Aaron Ragsdal van de University of Wisconsin-Madison, hoofdauteur van de gepubliceerde studie. . Deze week in het tijdschrift natuur.

De voorouderlijke groepen waren waarschijnlijk verspreid over een geografisch landschap in een bevolkingsstructuur die “zwak” was, zegt Ragsdahl, wat betekent dat er continue of op zijn minst frequente migratie tussen groepen was, en dit bewaarde de genetische gelijkenis tussen de voorouderlijke groepen.

Vanwege de schaarste aan fossiele overblijfselen en archeologisch bewijs, hebben onderzoekers zich tot genoomgegevens van levende mensen gewend om aanwijzingen over het verleden te vinden. Ze onderzochten genoomgegevens van 290 mensen, voornamelijk van vier geografisch en genetisch diverse Afrikaanse volkeren, om overeenkomsten en verschillen tussen populaties op te sporen en genetische verwantschap over honderdduizenden jaren te identificeren.

Deze omvatten: 85 individuen van een West-Afrikaanse groep genaamd de Mende uit Sierra Leone; 44 individuen van de Nama Khoe-San-groep uit Zuid-Afrika; 46 leden van de groepen Amhara en Oromo in Ethiopië; en 23 leden van de Gumuz-groep, ook uit Ethiopië. Er werden ook genoomgegevens onderzocht van 91 Europeanen om de invloed van het postkoloniale tijdperk te verklaren en van Neanderthalers, de uitgestorven menselijke soort die tot ongeveer 40.000 jaar geleden in Europa geconcentreerd was.

De onderzoekers zeiden dat het fossielenbestand schaars is voor de tijdsperiode die het meest informatief zou zijn over de opkomst en verspreiding van Homo sapiens, en er is geen oud DNA van skelet- of tandresten uit deze tijdsperioden.

“Hoewel we bewijs vinden van menselijke resten en moderne anatomische artefacten in verschillende delen van Afrika, zijn ze zo verspreid in ruimte en tijd dat het moeilijk is om hun relatie met elkaar en met ons te begrijpen”, zei de geneticus en studieco. -auteur. De auteur is Simon Gravelle van McGill University in Montreal. “Waren ze familie van elkaar? Zijn ze familie van onze voorouders, of zijn het lokale populaties die uitgestorven zijn?”

“Het erfde genetische gegevens van een voortdurende keten van transmissies die dateert van lang voordat de moderne mens verscheen. De onderlinge verbondenheid van moderne mensen bevat veel informatie over deze keten van gebeurtenissen,” voegde Gravel eraan toe. “Door modellen te bouwen van hoe deze overdrachten plaatsvinden, kunnen we de gedetailleerde modellen testen die vroegere populaties verbinden met de huidige populatie.”

(Rapportage door Will Dunham; redactie door Rosalba O’Brien)

Onze normen: Vertrouwensprincipes van Thomson Reuters.