President Joe Biden blokkeerde vrijdag de overname van US Steel ter waarde van 15 miljard dollar door het Japanse Nippon Steel – iets wat hij in maart voor het eerst had beloofd.
Zijn besluit komt nadat het Comité voor Buitenlandse Investeringen in de Verenigde Staten, bekend als CFIUS, er vorige maand niet in slaagde consensus te bereiken over de mogelijke nationale veiligheidsrisico’s van de deal.
De opkomst van US Steel, een legendarisch Amerikaans bedrijf, loopt parallel met de komst van Amerika op het wereldtoneel. Met wortels die teruggaan tot het einde van de 19e eeuw, heeft US Steel de materialen geproduceerd die voor alles worden gebruikt, van de bruggen en wolkenkrabbers van het land tot de tanks en slagschepen.
Hieronder volgt een korte geschiedenis van het bedrijf.
De oorsprong van een productiegigant
Wat uiteindelijk het grootste bedrijf ter wereld werd, werd opgericht door JP Morgan en anderen die aan het begin van de 20e eeuw de fusie van Andrew Carnegie’s Carnegie Steel Co. met rivaliserend Federal Steel financierden. Het werd meteen het eerste bedrijf ter wereld met een waarde van 1 miljard dollar. In 1907 absorbeerde US Steel zijn grootste rivaal, wat de woede wekte van president Theodore Roosevelt, die zei dat de overname in strijd was met de Sherman Anti-Trust Act.
De Amerikaanse regering probeerde in 1911 US Steel op te splitsen, maar dat mislukte.
US Steel werd een pionier in de praktijk van verticale integratie, een proces waarbij een bedrijf controle probeert te krijgen over elk aspect van zijn activiteiten. Voor US Steel betekende dit controle over steenkool- en ijzerertsmijnen, cokesovens, spoorwegen, schepen en uiteindelijk de olieproductie.
De Grote Depressie en een wereldoorlog
US Steel moderniseerde zijn activiteiten in de jaren dertig en begon meer staal te produceren dat voor de groeiende middenklasse werd gebruikt. Fabrikanten hadden staal nodig voor huishoudelijke apparaten, auto’s en voor grote bouwprojecten waren miljoenen tonnen staal nodig.
Wat volgde was een tijdperk van enorme groei voor het bedrijf uit Pittsburgh.
Halverwege de eeuw was de wereld opnieuw in oorlog en de VS vertrouwden op US Steel voor de productie van de basis van alles, van kinderbedden tot pantserdoordringende granaten en schepen. Het bedrijf verdubbelde zijn productie van grondstoffen, bouwde meer staalfabrieken en had in 1943 maar liefst 340.000 mensen in dienst.
In 1955 voorzagen de Verenigde Staten, mede dankzij de technische vooruitgang, in ongeveer 40% van de mondiale vraag naar staal.
In de daaropvolgende decennia begon de vraag naar staal echter af te nemen en werd de concurrentie heviger.
Halverwege de jaren tachtig produceerde de Amerikaanse staalindustrie slechts ongeveer 11% van het staal dat wereldwijd wordt gebruikt, terwijl de economische groei in de ontwikkelde landen vertraagde. Tegen die tijd importeerden de Verenigde Staten meer dan 25% van het in eigen land gebruikte staal.
Alle kaarten
US Steel heeft vanaf het begin onder Andrew Carnegie de controle gezocht over al zijn inputmaterialen om de kosten beter te kunnen beheersen. Naast de staalfabrieken die het bouwde, investeerde het bedrijf in ijzererts- en kolenmijnen die de hoogovens, de schepen en spoorlijnen die beide transporteerden, en uiteindelijk een grote Amerikaanse olieproducent, van brandstof voorzagen.
In de nasleep van de energiecrisis van de jaren zeventig breidde US Steel zijn bereik uit naar de energie-industrie en nam in 1982 Marathon Oil Co. over. In 1986 kocht het Texas Oil & Gas Corp.. Het bedrijf veranderde zijn naam in USX Corp. datzelfde jaar. , een erkenning van een ingrijpend geherstructureerde entiteit.
Het duurde niet lang.
Amerikaanse staalindustrie onder druk
De VS voerden in de jaren zestig en zeventig de beperkingen op de invoer van staal op in een gevecht met andere exporterende landen, terwijl ze eisten dat Amerikaanse bedrijven moderniseerden om een groter mondiaal marktaandeel in de staalproductie terug te winnen.
De VS hadden in de jaren zeventig een groot deel van hun concurrentievoordeel verloren en de bedrijfskosten per eenheid voor de staalindustrie waren ongeveer 40% hoger dan die van de producenten in Japan.
Er zijn talloze redenen gegeven voor de problemen in de Amerikaanse staalindustrie, waaronder arbeidskosten en een gebrek aan investeringen door staalbedrijven in de modernisering van fabrieken.
In 2001 stemden de aandeelhouders van USX Corp. voor het aannemen van een reorganisatieplan. Dat omvatte onder meer de splitsing van het bedrijf in tweeën, één gericht op staalgerelateerde bedrijven, opnieuw United States Steel Corporation genoemd, en Marathon Oil Corp. De bedrijven begonnen in 2002 onafhankelijk te opereren.
Toen de winsten vervaagden, begon de Amerikaanse staalindustrie zich te consolideren, omdat zij te maken kreeg met een vloedgolf van goedkopere importen. US Steel kocht in 2003 de activa van het voormalige National Steel Corp., waardoor ijzerertsreserves werden toegevoegd en de staalproductiecapaciteit werd vergroot. Door de deal verschoof US Steel van de elfde grootste staalproducent ter wereld naar de vijfde plaats op dat moment.
US Steel wordt een overnamedoelwit
US Steel werd uiteindelijk echter het doelwit van een overname in een sector die bleef krimpen.
In 2023 bood rivaliserende Cleveland-Cliffs aan om US Steel te kopen voor meer dan $ 7 miljard, in een poging om te creëren wat een van de top 10 staalproducenten ter wereld zou zijn geworden.
Toch verwierp US Steel het bod en zei dat het een andere weg voorwaarts aan het onderzoeken was, inclusief verschillende ongevraagde uitkoopbiedingen.
Eind 2023 had het een volledig contant bod van $ 14,1 miljard van Nippon Steel aanvaard. Dat voorgestelde akkoord werd vrijdag vernietigd.
“We hebben grote Amerikaanse bedrijven nodig die het grootste deel van de Amerikaanse staalproductiecapaciteit vertegenwoordigen, om de strijd te blijven leiden namens de nationale belangen van Amerika”, zei Biden vrijdag in een verklaring.
US Steel, nu gewaardeerd op ongeveer $7 miljard, is nog steeds bezig met het moderniseren van zijn activiteiten. Het probeert tegen 2050 een netto nul-koolstofuitstoot te bereiken en ontwikkelt een product met de naam verdeX duurzaam staal, dat tot 90% gerecyclede materialen bevat.
