Advocaten op het gebied van de klimaatverandering zeggen dat een Pa.-statuut kan worden gebruikt om bedrijven op het gebied van fossiele brandstoffen te vervolgen

Advocaten op het gebied van de klimaatverandering zeggen dat een Pa.-statuut kan worden gebruikt om bedrijven op het gebied van fossiele brandstoffen te vervolgen

Kunnen klimaatvervuilers in Pennsylvania strafrechtelijk worden vervolgd voor het veroorzaken of riskeren van een catastrofe? Een nieuw artikel dat deze maand in het New York University Environmental Law Journal werd gepubliceerd, belicht een statuut in Pennsylvania dat zou kunnen worden gebruikt als een unieke juridische strategie om grote uitstoters van kooldioxide ter verantwoording te roepen. Maar verschillende advocaten zeggen dat het voor openbare aanklagers moeilijk te verkopen zou kunnen zijn.

Er zijn landelijk meer dan 2.000 rechtszaken ingediend met betrekking tot klimaatverandering, waaronder een rechtszaak die in maart door Bucks County tegen BP werd aangespannen. Een belangrijke zaak die in december door het Hooggerechtshof van Montana werd beslist, oordeelde dat de staat de grondwettelijke rechten van inwoners op een schoon milieu schendt door geen rekening te houden met de impact van de uitstoot van broeikasgassen bij het toestaan ​​van exploitatie van fossiele brandstoffen. Geen van deze duizenden rechtszaken die bij staats-, lokale en federale rechtbanken zijn aangespannen, noemt echter strafrechtelijke wetten.

Maar het wetsartikel van de NYU, ‘Causing or Risking Climate Catastrofe’, is gebaseerd op de strafwetten van Pennsylvania en is gebaseerd op een strafzaak die is aangespannen tegen de eigenaar en manager van een nachtclub op Pier 34 in Philadelphia, die instortte in de Delaware-rivier, waarbij drie vrouwen om het leven kwamen. en waarbij in 2000 meer dan 40 mensen gewond raakten.

“Het is een nieuwe aanpak”, zegt Aaron Regunberg, co-auteur van het artikel en hoofd van het klimaatverantwoordelijkheidsprogramma bij de non-profitorganisatie Public Citizen. “Wij denken dat het echt gepast is en goed aansluit bij de rol van wat aanklagers zouden moeten doen om gerechtigheid te zoeken voor de slachtoffers van klimaatrampen en om proactief te proberen deze catastrofes in de toekomst te voorkomen.”

Het strafrecht dat volgens Regunberg van toepassing is, veroorzaakt of riskeert een catastrofe, wat in Pennsylvania een tweede- of derdegraads misdrijf is. Het is ook een misdaad in vijf andere staten, waaronder New Jersey. De auteurs kozen ervoor om over Pennsylvania te schrijven omdat het solide jurisprudentie heeft om dit te ondersteunen, zei Regunberg.

“Het is duidelijk niet nieuw om bedrijven te vervolgen, zelfs niet voor aanklachten als moord,” zei Regunberg.

Het ministerie van Justitie heeft BP bijvoorbeeld beschuldigd van strafbare feiten voor de explosie van het boorplatform Deepwater Horizon in 2010. Maar strafrechtelijke aanklachten tegen bedrijven die CO2 hebben uitgestoten, terwijl ze wisten dat de gevolgen “catastrofaal” zouden zijn, kunnen nog steeds ongebruikt blijven vanwege onpraktische omstandigheden en obstakels, aldus verschillende procesadvocaten die het wetsoverzichtsartikel hebben beoordeeld maar niet hebben meegewerkt aan het schrijven ervan.

Toch zei Regunberg dat ze de mogelijkheid hebben besproken met een aantal provinciale aanklagers en procureurs-generaal.

“We moeten elke strategie onderzoeken die kan helpen onze gemeenschap veilig te houden en gerechtigheid te zoeken voor de mensen die schade hebben geleden door deze crisis”, aldus Regunberg. “We hebben strafrechtelijke wetten die nog niet zijn benut.”

“(Fossiele brandstofbedrijven) hebben lang – met schokkende nauwkeurigheid – begrepen dat hun fossiele brandstofproducten, in hun eigen woorden, een ‘wereldwijd catastrofale’ klimaatverandering zouden veroorzaken”, luidt het artikel. “In plaats van hun bedrijfsmodel te veranderen, het publiek te waarschuwen of zelfs in te stemmen met oplossingen, verborgen de FFC’s wat ze wisten en voerden ze een desinformatiecampagne van meerdere miljoenen dollars uit om twijfel over de klimaatwetenschap te zaaien.”

Een woordvoerder van het American Petroleum Institute zei in een e-mail dat de industrie de afgelopen twintig jaar heeft gewerkt aan het bereiken van “haar doel om betaalbare, betrouwbare Amerikaanse energie aan Amerikaanse consumenten te leveren en tegelijkertijd de uitstoot en onze ecologische voetafdruk substantieel te verminderen. Onze industrie zal gefocust blijven op dat belangrijke werk, ondanks dit soort niet-serieuze afleidingen.”

Een tijdschriftartikel uit 2023, gepubliceerd in Science, volgde interne documenten die sindsdien aan het licht zijn gekomen, waaruit blijkt dat Exxon decennia geleden de gevolgen van klimaatverandering voorspelde.

“De slachtoffers van deze klimaatrampen verdienen op dezelfde manier gerechtigheid, een slachtoffer van welke vorm van straatcriminaliteit dan ook verdient het”, zei Regunberg. “Ze zijn het resultaat van specifieke beslissingen genomen door specifieke bedrijven en CEO’s die de waarschijnlijke gevolgen van die beslissingen kenden en doorgingen en het toch deden om hun winsten te blijven verhogen. de rest van ons moet de prijs betalen en als dat niet is waar een statuut tegen het veroorzaken of riskeren van catastrofes voor dient, weten we niet wat het is.

Een rechtstheorie met veel vragen

“Er is geen openbare aanklager in het land die dit op zich wil nemen”, zegt Seth Weber, een gepensioneerde Amerikaanse assistent-advocaat die leiding gaf aan de pogingen om onderzoek te doen naar crimineel gedrag van Energy Transfer met betrekking tot de aanleg van het Mariner East-pijpleidingproject in Chester County.

“Wie gaat deze zaak vervolgen? Wordt het een provinciaal officier van justitie die zich bezighoudt met rijden onder invloed, verkrachtingen, moorden, aanrandingen, inbraken, berovingen, misdaden op het gebied van drugshandel en misdaden op het gebied van sekshandel? Waar moeten de middelen vandaan komen om deze zaak zelfs maar te onderzoeken en te vervolgen?”

Weber, die lesgeeft aan de DeSales University in Center Valley, Pennsylvania, heeft meer dan 150 juryprocessen berecht, waaronder milieumisdaden. Hij zegt dat Pennsylvania een wet heeft die strafrechtelijke vervolging van bedrijven verbiedt, tenzij het als ernstig wordt beschouwd, en dat er een rokend pistool is gericht op leidinggevenden – iets wat hij heeft geleerd tijdens het Mariner East-onderzoek. De procureur-generaal van Pennsylvania heeft Energy Transfer uiteindelijk strafrechtelijk vervolgd, deels door gebruik te maken van een deel van het bewijsmateriaal verzameld door de aanklagers van Chester County, maar Weber zei dat het bedrijf “ermee moest instemmen” als onderdeel van een schikking.

Regunberg zei dat er ook bewijsmateriaal bestaat om individuele leidinggevenden aan te klagen, mocht een aanklager ervoor kiezen een zaak voort te zetten.

Maar Weber zei dat dit onwaarschijnlijk is, vooral omdat de reden dat de meeste milieuzaken civiel en niet strafrechtelijk zijn, is dat een strafrechtelijke aanklacht een veel hogere lat kent. Het vereist bewijs dat buiten redelijke twijfel staat, terwijl een zaak die onder het burgerlijk recht valt alleen het overwicht aan bewijsmateriaal vereist.

“Waarom zou een aanklager een klimaatveranderingszaak tegen een fossielebrandstofbedrijf vervolgen op basis van een strafrechtelijk statuut, terwijl het, als je ze wilt straffen, allemaal om de dollars gaat?” zei Weber. ‘Je kunt Exxon niet in de gevangenis stoppen. Je kunt geen van de andere grote bedrijven die broeikasgassen uitstoten in de gevangenis zetten. Je kunt een bedrijf of bedrijfsorganisatie niet in de gevangenis stoppen. Niemand gaat naar de gevangenis. Dus vergeet afschrikking. Waarom zou je een hogere bewijslast krijgen als je civiel achter hen aan kunt gaan en het lagere overwicht van de bewijsstandaard kunt krijgen?

Weber zei ook dat sinds de CO2-uitstoot tientallen jaren geleden begon en nu impact heeft, dit verjaringstermijnen met zich meebrengt.

“Kun je je voorstellen dat je vijftig jaar moet wachten voordat je een overval kunt vervolgen?” zei hij.

De auteurs van het wetsoverzichtsartikel beweren dat een aanklacht wegens samenzwering een manier zou kunnen zijn om de verjaringstermijn te omzeilen. En ze zijn het erover eens dat de fossiele-brandstofindustrie veel meer middelen ter tafel zou brengen dan welke plaatselijke aanklager dan ook zou kunnen.

“Dit is een industrie die biljoenen dollars verdient. En dus zal het voor een openbaar ministerie riskant zijn om met deze financiële middelen een industrie van deze omvang aan te pakken en dit soort politieke macht te verwerven”, zegt Donald Braman, hoogleraar strafrecht aan de George Washington University en co-auteur van het stuk.

Hoewel Braman het ermee eens is dat het moeilijk zou zijn om als aanklager aan de slag te gaan, zei hij dat dit zou kunnen veranderen naarmate meer jonge mensen invloedrijke posities bekleden.

“Nu de catastrofes escaleren en jonge mensen die hun hele toekomst tegemoet zien in een omgeving die wordt gedomineerd door toenemende klimaatschade, (en) zich gaan aansluiten bij de jury, aanklagers beginnen te worden, rechters beginnen te worden en aandeelhouders beginnen te worden, denk ik dat dat het teken aan de muur hangt”, zei Braman, “en ik hoop dat iedereen, inclusief iedereen binnen de fossielebrandstofbedrijven, daar aandacht aan gaat besteden.”

Maar Weber zei dat aanklagers nog steeds een rechter of jury moeten overtuigen om zonder redelijke twijfel te veroordelen.

Bedrijven op het gebied van fossiele brandstoffen hebben vergunningen om hun activiteiten uit te oefenen, in wezen toestemming van de overheid om te doen wat ze doen, een andere manier voor het bedrijf om zichzelf voor de rechtbank te verdedigen.

Als de bedrijven worden aangeklaagd en veroordeeld voor het riskeren of veroorzaken van een catastrofe, liggen de boetes tussen de $15.000 en $25.000 per aanklacht, aldus Weber.

‘Gaat dat een miljoenenbedrijf afschrikken? Gaat dat de werking van hun bedrijf en het geld dat ze verdienen verstoren? Ik denk het niet’, zei Weber. ‘Ik bedoel, is Energy Transfer failliet gegaan door die strafrechtelijke vervolging?’

‘Misschien heb je de CEO in de gevangenis gestopt,’ zei Weber. “En denk je dat de andere fossiele brandstoffenbedrijven zullen zeggen: ‘Die man is naar de gevangenis gegaan, dus we moeten niet meer doen wat we doen’? Nee, ze gaan doen wat drugsdealers doen. Drugsdealers zeggen: ‘Nou, die man is betrapt op drugshandel omdat hij dom is. We zijn niet dom. ”

‘Winnen door te verliezen’

Milieuadvocaat Rich Raiders zei dat er veel vragen rijzen over de strategie, maar zegt dat het artikel een belangrijk doel dient.

“Het idee achter deze artikelen is niet per se om tot een antwoord te komen, maar om mensen aan het denken te zetten over hoe ze een vraag kunnen beantwoorden. En in dat opzicht doet het dat en het doet het goed”, aldus Raiders.

Raiders vertegenwoordigden huiseigenaren die Energy Transfer hadden aangeklaagd wegens de aanleg van de Mariner East-pijpleiding. Hij zei dat een zaak als deze een strijd tussen de experts zou zijn, maar er zijn fundamentele vragen die in het artikel niet worden beantwoord over de vraag of de aanklacht standhoudt.

“Wat moet je aantonen dat verantwoordelijk is voor de klimaatverandering om aan de definitie van een catastrofe te voldoen?” zeiden overvallers. “Wat is dat drempelniveau dat je moet laten zien voordat je een klacht kunt indienen die daadwerkelijk de bezwaren kan overleven? En hoe bewijst u dat het de uitstoot van fossiele brandstoffen is, veroorzaakt door de marketingaspecten van deze bedrijven, die u zover heeft gebracht dat u aan deze definitie kunt voldoen? Wij weten het niet.”

Raiders zeiden dat het doel van dit soort vervolging zou kunnen zijn om een ​​grote schikking te treffen, vergelijkbaar met wat er gebeurde met de schikking van de tabaksfabrikanten of een eerder voorgestelde schikking tussen de Sackler-families over opioïden.

In dat geval is het zinvol om een ​​zaak aan te dragen waarin je ‘wint door te verliezen’.

‘En misschien is dat wel wat een geval als dit doet. Het gaat er niet per se om om de zaak te winnen, maar het gaat erom de naald te bewegen”, aldus Raiders.

Hij zei bijvoorbeeld dat het de wetgever ertoe zou kunnen aanzetten actie te ondernemen. Maar het vereist ook iemand die bereid is te verliezen.

“Ik denk dat dit op de lange termijn een interessante discussie is over hoe we mensen over het probleem kunnen laten nadenken”, aldus Raiders. “En als gedachtegoed heeft het wel enige verdienste. Maar zult u zoiets de komende twaalf maanden zien? Nee, niet snel.”

Braman, een van de co-auteurs van het stuk, is optimistischer.

“We hebben dringend behoefte aan een oplossing die het publiek in staat stelt deze enorme criminele actoren ter verantwoording te roepen en hen de schade die ze veroorzaken daadwerkelijk aan te pakken”, zei hij.