De snelheid van het smelten van deze gletsjer in Groenland kan wijzen op een sterkere stijging van de zeespiegel

Met behulp van satellietmetingen van het oppervlak ontdekten de onderzoekers dat Petermann op en neer stuiterde, waardoor de ankers op de zeebodem dramatisch verschoven als reactie op de getijden. Door al deze bewegingen is er een grote grot aan de voet van de gletsjer uitgehouwen, waardoor het warme water eronder gestaag kon uitzetten. Terwijl de gletsjer stijgt en migreert, kan het water meer dan een mijl stromen, waardoor het ijs op sommige plaatsen met wel 80 meter per jaar dunner wordt.

“Je hebt deze constante stroom zeewater die vele kilometers onder de gletsjer doorgaat en het ijs doet smelten”, zegt Eric Regno, een van de auteurs van de studie en een glacioloog aan de University of California, Irvine en het Jet Propulsion Laboratory in Caltech. .

“We denken dat dit de projecties op zeeniveau tot op zekere hoogte zou kunnen veranderen,” zei hij. De studie is maandag gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences.

Petermann Glacier is, in de context van klimaatverandering, het volgende grote ding dat de uitstoot van broeikasgassen zou kunnen doorbreken. De uitgestrekte gletsjer is ongeveer tien mijl breed Een van de vele grote afzetmogelijkheden voor ijs om uit het binnenland van Groenland in de oceaan te ontsnappen. In totaal lag het enorme ijsgebied achter Petermann Het zou, als het allemaal zou smelten, de zeespiegel wereldwijd met meer dan een voet kunnen verhogen.

Petermann is niet zo veel veranderd als sommige van de andere Groenlandse gletsjers, waarschijnlijk deels omdat hij verder naar het noorden ligt. Maar het heeft belangrijke transformaties ondergaan.

Petermann verloor in 2010 en 2012 twee enorme stukken ijs van de drijvende ijsplaat, waardoor de plaat bijna een derde van zijn oppervlakte verloor. Sindsdien is ze niet meer hersteld.

De gletsjer begon ook naar achteren te bewegen, zoals de centrale regio van De aardingslijn – waar hij op de bodem van een diepe fjord zit – trok zich meer dan drie kilometer landinwaarts terug in de richting van Groenland. Dit gebeurde als reactie op de opwarming van het water in de fjord voor de gletsjer. De opwarming is volgens Renott maar een fractie van een graad, maar het water is nu net boven de nul graden Celsius. Maar het is meer dan warm genoeg om ijs te laten smelten, vooral op de diepten en druk die te zien zijn bij de aardingslijn.

Tegelijkertijd begint het ijs sneller naar buiten te stromen, wat betekent dat Petermann van een redelijk stabiele toestand is omgeslagen naar een verlies van een paar miljard ton ijs aan de oceaan per jaar. Het is niet veel vergeleken met sommige van de andere grote gletsjers op Antarctica of Groenland, maar het zou nog maar het begin kunnen zijn.

Dit alles weerspiegelt hoogstwaarschijnlijk veranderingen in de aardingslijn, die erg moeilijk te controleren is. Maar satellieten kunnen veranderingen in de hoogte van het oppervlak van de gletsjer detecteren, die kunnen worden gebruikt om af te leiden wat er daaronder gebeurt, en hoe de gletsjer reageert op getijdencycli.

Dat is wat het nieuwe onderzoek van Petermann opmerkte: het laat zien dat getijdencycli zeer grote effecten hebben op het smelten van gletsjers. Satellieten toonden dat aan Er is geen echte basis “lijn” – er is eerder een uitgestrekt gebied, meer dan een mijl lang, waarop de gletsjer heen en weer beweegt langs de zeebodem. Deze beweging versnelt het smelten, omdat het zeewater dichtbij en zelfs onder de gletsjer kan mengen.

Uit het onderzoek bleek ook dat er nu een grote holte – 200 meter hoog – is uitgehold in het midden van de aardingslijn. Het gebied is ongeveer 8 vierkante mijl, en in dit gebied kan de oceaan binnendringen en smelten veroorzaken, zelfs zonder de hulp van getijden die de gletsjer verplaatsen en optillen.

Dit alles heeft volgens de onderzoekers een zeer grote implicatie: we moeten onze huidige modellen mogelijk aanpassen om rekening te houden met het snelle smelten in de wuivende grondlijnen van grote gletsjers. Dit zou op zijn beurt ertoe kunnen leiden dat de projecties van de zeespiegelstijging van deze twee reuzen “potentieel verdubbelen”, suggereert de studie.

“Er zijn waarschijnlijk tal van andere gletsjers in deze positie, met getijdenstroom,” zei Regno. Hij denkt dat Petermann over het algemeen een goede tegenhanger is van wat er mogelijk ook gebeurt op Antarctica, waar veel meer ijs is dan op Groenland.

Het onderzoek werd uitgevoerd door wetenschappers van drie Amerikaanse instellingen – de University of California, Irvine, JPL in Caltech en de University of Houston – in samenwerking met internationale collega’s van instellingen in China, Finland, Duitsland en Italië.

Verschillende geleerden Het is niet gelieerd aan de studie Bevindingen van The Post waren onder de indruk van de nieuwe metingen, maar niet helemaal overtuigd van hun effecten.

“De gerapporteerde smeltsnelheden zijn erg groot, veel groter dan alles wat we in deze regio vermoedden”, zegt Helen Serusi, een glacioloog aan het Dartmouth College die modellen gebruikt om gletsjers en zeespiegelstijging te bestuderen.

Sirusi zei echter dat de modellen die onderzoekers gebruiken om zeespiegelstijging te voorspellen – complexe reeksen vergelijkingen die worden gebruikt om te voorspellen hoe gletsjers over de hele wereld zullen reageren op warmere oceanen en lucht – niet onmiddellijk zullen veranderen op basis van de resultaten van de stroming. Stady.

“We zijn nog vele jaren verwijderd van het correct implementeren van deze operaties in numerieke modellen,” zei Serusi. “Het is belangrijk om te begrijpen dat er altijd lange vertragingen zijn tussen de ontdekking van een nieuw proces en de opname ervan in de numerieke modellen, aangezien deze processen volledig begrepen moeten worden vanuit een fysiek oogpunt”, waarvoor verder onderzoek nodig is.

In het bijzonder de betrokken operatie, zei Serusi Het wordt over het algemeen niet opgenomen omdat de schaal waarop het werkt niet volledig wordt begrepen. Totdat dat gebeurt, kunnen sommige modellen hierdoor veel ijsverlies vertonen, simpelweg omdat ze het proces weergeven als spelen over een zeer groot gebied.

Andreas Moncho, een wetenschapper aan de Universiteit van Delaware die de Petermann-gletsjer bestudeert, had enkele waarschuwende opmerkingen.

“Ik hou erg van het idee van een ‘getijdenpuls’ voor het terrestrische gebied van een gletsjer, waar de gletsjer fladdert met warm water dat naar binnen kruipt tijdens het opkomende tij en naar beneden gaat als het koude water naar buiten komt tijdens het uitgaande tij , “zei Moncho.

Hij merkte echter op: “Zeer hoge smeltsnelheden zijn reëel, maar ze worden geschat op zeer kleine gebieden.”

“Mijn belangrijkste conclusie is dat de modellen moeten worden verbeterd”, concludeerde Moynchou. “De studie biedt een scherpere focus op de processen die we nodig hebben om drijvende gletsjers in Groenland of Antarctica te bestuderen, als we toekomstige zeespiegelstijging met behulp van modellen willen voorspellen.”

Over het algemeen bevestigt de nieuwe studie nogmaals dat we echt niet weten hoe snel een van de grootste gevolgen van klimaatverandering zal optreden: zeespiegelstijging door het smelten van de Groenlandse en Antarctische ijskappen. We ontdekken nog steeds nieuwe details – en nieuwe redenen om te denken dat het misschien sneller gaat dan verwacht.