Wetenschappers bevestigen wat er in de maan zit: ScienceAlert

Welnu, het vonnis is geveld. De maan is niet gemaakt van Groene kaas Na dat alles.

Uit een uitgebreid onderzoek dat in mei werd gepubliceerd, bleek dat de binnenkern van de maan feitelijk een vaste bol is met een dichtheid die vergelijkbaar is met die van ijzer. Onderzoekers hopen dat dit zal helpen een al lang bestaand debat over de vraag of de binnenkern van de maan bestaat of niet, te beslechten stevig of gesmoltenHet leidt tot een nauwkeuriger begrip van de geschiedenis van de maan, en dus van de geschiedenis van het zonnestelsel.

“Onze resultaten” Geschreven door een team onder leiding van astronoom Arthur Briaud Van het Franse Nationale Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek in Frankrijk “vraagt ​​het de evolutie van het magnetische veld van de maan af dankzij het bewijs van het bestaan ​​van de binnenste kern en ondersteunt het een mondiaal mantelinversiescenario dat fundamentele inzichten verschaft in de tijdlijn van maanbombardementen in de eerste miljard jaar van het zonnestelsel.”

De interne structuur van objecten in het zonnestelsel wordt het meest effectief onderzocht door middel van seismische gegevens. De manier waarop geluidsgolven van aardbevingen door materiaal in een planeet of maan bewegen en reflecteren, kan wetenschappers helpen een gedetailleerde kaart van het interieur van het lichaam te maken.

We hebben seismische maangegevens verzameld door de Apollo-missie, maar de resolutie van deze gegevens is te laag om de toestand van de binnenkern nauwkeurig te bepalen. We weten dat er een vloeibare buitenkern isMaar wat het inhoudt, staat nog ter discussie. De modellen met vaste binnenkern en volledig vloeibare kern werken goed met de Apollo-gegevens.

Om daar voor eens en voor altijd achter te komen, verzamelden Briaud en zijn collega’s gegevens van ruimtemissies en… Maanlaserbereik Experimenten om inzicht te krijgen in verschillende maankenmerken. Deze omvatten de mate waarin het wordt vervormd als gevolg van zwaartekrachtinteractie met de aarde, het verschil in afstand tot de aarde en de dichtheid ervan.

Vervolgens voerden ze modellering uit met behulp van verschillende basistypen om het type te vinden dat het beste overeenkwam met de observatiegegevens.

Ze zijn tot veel interessante resultaten gekomen. Ten eerste beschrijven modellen die sterk lijken op wat we weten over de maan het actieve kantelen diep in de mantel van de maan. Dit betekent dat het dichtere materiaal in de maan naar het midden valt en het minder dichte materiaal naar de top stijgt. Deze activiteit wordt al lang voorgesteld als een manier om dit uit te leggen De aanwezigheid van bepaalde elementen In vulkanische gebieden van de maan. Het onderzoek van het team voegt nog een punt toe aan de ‘voor’-lijst met bewijsmateriaal.

Ze ontdekten dat de kern van de maan sterk lijkt op de kern van de aarde, met een vloeibare buitenlaag en een vaste binnenkern. Volgens hun model is de straal van de buitenste kern ongeveer 362 kilometer (225 mijl) en de straal van de binnenste kern ongeveer 258 kilometer (160 mijl). Dit vertegenwoordigt ongeveer 15 procent van de straal van de hele maan.

Het team ontdekte ook dat de dichtheid van de binnenkern ongeveer 7.822 kilogram per kubieke meter bedraagt. Dit is heel dichtbij IJzerdichtheid.

Interessant is dat een team onder leiding van NASA Marshall-planeetwetenschapper Rene Weber in 2011 tot een vergelijkbare conclusie kwam met behulp van de toenmalige state-of-the-art seismische technieken op basis van Apollo-gegevens om de kern van de maan te bestuderen. Ze hebben bewijs gevonden Het is een massieve binnenkern met een straal van ongeveer 240 kilometer en een dichtheid van ongeveer 8.000 kilogram per kubieke meter.

Briaud en zijn team zeggen dat hun bevindingen deze eerdere bevindingen bevestigen en een zeer sterk argument vormen voor het bestaan ​​van een aardachtige maankern. Dit heeft enkele interessante implicaties voor de evolutie van de maan.

We weten dat de maan kort na haar vorming een sterk magnetisch veld had, dat ongeveer 3,2 miljard jaar geleden begon af te nemen. Zo’n magnetisch veld wordt gecreëerd door beweging en convectie in de kern, dus waar de kern van de maan van gemaakt is, hangt nauw samen met hoe en waarom het magnetische veld verdwijnt.

Gezien de hoop van de mensheid om in relatief korte tijd naar de maan terug te keren, hoeven we misschien niet lang te wachten op seismische verificatie van deze resultaten.

Het onderzoek is gepubliceerd in natuur.

Een versie van dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in mei 2023.