Wat komt er na de verrassende overwinning van extreemrechts?

De extreemrechtse politicus Geert Wilders veroorzaakte schokgolven door het Europese politieke landschap toen hij zijn partij naar een beslissende overwinning leidde bij de Nederlandse verkiezingen.

Pas laat in de verkiezingscampagne begonnen opiniepeilingen erop te wijzen dat de controversiële Wilders, die zich tegen immigratie verzet en een reeks anti-islamitische beleidsmaatregelen heeft gevoerd, na 25 jaar in de politiek aan de macht zou kunnen komen.

De uitslag van de verkiezingen van woensdag zal even zorgwekkend zijn voor Brussel, omdat het euroscepticisme van Wilders nog verder reikt vraagt ​​om ‘Next’, oftewel het vertrek van Nederland uit de Europese Unie – en naar Oekraïne, zoals Wilders beloofde de militaire hulp stop te zetten.

Nederland is de vijfde economie van de Europese Unie en heeft zijn invloed bewezen, met aanzienlijke invloed op de beleidsvorming. Dertien jaar lang werd het land geleid door centrumrechtse Mark Rutte, die een reputatie verwierf als ‘Teflon-premier’ vanwege zijn vermogen om met schandalen om te gaan en tegelijkertijd een praktische dealmaker te zijn.

Nederland is ook een belangrijke bondgenoot van de VS op de steeds belangrijker wordende gebieden van handel en technologie, omdat het exportbeperkingen heeft opgelegd aan geavanceerde halfgeleiderapparatuur, te midden van Amerikaanse inspanningen om de leveringen aan China te beperken. Haar rol hierin is van cruciaal belang dankzij haar lokale bedrijf ASML, een van de belangrijkste halfgeleiderbedrijven ter wereld.

Het vormen van een coalitie in het Nederlandse parlement met 150 zetels is doorgaans een lang en moeilijk proces, zelfs als de overwinnaar geen politieke paria is.

Er is nog geen garantie dat Wilders de nieuwe premier zal worden, zelfs niet als zijn Partij voor de Vrijheid 37 zetels wint. Veel hangt af van de vraag of andere partijen zich zullen terugtrekken van hun eerdere beloften om niet met de Vrijheidspartij samen te werken, vooral in het licht van de omvang van hun overwinning.

Sarah de Lange, hoogleraar aan de afdeling Politieke Wetenschappen van de Universiteit van Amsterdam, zei dat de meest waarschijnlijke uitkomst een rechtse regering is, bestaande uit de Partij voor de Vrijheid, de conservatieve partij van Rutte en de Nieuwe Sociale Contractpartij van Peter Umtsigt. Het werd in augustus opgericht met de belofte om “anders aan politiek te doen”.

De Lange vertelde aan CNBC’s “Squawk Box Europe” dat dit waarschijnlijk zou vereisen dat Wilders de meest extreme elementen van zijn manifest zou opgeven, waaronder voorstellen om de immigratie tot nul terug te brengen, de Koran te verbieden en moskeeën te sluiten, waarvan er vele ongrondwettelijk zijn.

Wat betreft het begrotingsbeleid heeft de partij van Wilders een ‘duidelijk populistische’ inslag, zegt Esther Barendregt, hoofdeconoom bij de Rabobank.

Hij voegde eraan toe: “Er zijn dus veel wensen voor meer overheidsuitgaven, bijvoorbeeld voor pensioenen, verhoging van het minimumloon en een heleboel andere dingen, maar er zijn minder duidelijke ideeën over hoe dat te financieren. Zeker een van Geert Wilders. ‘wens is om minder te betalen voor Europa. Het valt natuurlijk nog te bezien hoeveel manoeuvreerruimte hij heeft.”

Barendregt voegde eraan toe dat de vorming van de regering mogelijk een coalitie omvat met partijen die “de overheidsfinanciën onder controle willen houden”, wat betekent dat de uitgaven gecompenseerd werden door bezuinigingen.

“Ik verwacht dat de markten het politieke landschap in Nederland begrijpen, wat coalitievorming en compromissen aan alle kanten betekent… En in feite heeft Geert Wilders deze verkiezingen kunnen winnen, denk ik, ook vanwege zijn meer gematigde toon de laatste tijd. ”, zei ze, weken lang, die een groter aantal kiezers trokken dan eerder werd verwacht.”

Lisa Moje, universitair hoofddocent aan de Universiteit van Amsterdam, wees erop dat de PVV niet de traditie volgde om haar economisch plan voor te leggen aan het Planbureau voor analyse van de haalbaarheid ervan.

Moje zei telefonisch dat de beslissende kwesties bij een overwinning van Wilders waarschijnlijk immigratie en de Nederlandse huizencrisis zouden zijn, terwijl de Europese Unie en het buitenlands beleid minder vaak besproken zouden worden.

Over het geheel genomen zeggen analisten dat een door Wilders geleide regering waarschijnlijk agressiever zal zijn binnen de EU, maar de omvang daarvan kan door coalitiepartners worden afgeremd.

Dit zal de spanningen in Brussel over de toekomst van eenheid in het blok en overeenstemming over onderwerpen als hulp aan Oekraïne, migratie en vluchtelingen wellicht niet verminderen.

Wilders zal zich aansluiten bij collega-EU-leiders die sterk kritisch staan ​​tegenover zijn beleid – zoals in Slowakije en Hongarije – en bij degenen die het beleid van hun land naar rechts duwen, zoals in Zweden en Italië.

De EU zal de samenstelling van de Nederlandse regering nu nauwlettend in de gaten houden, zegt Alexandra Kellert, associate director bij adviesbureau Control Risks, via e-mail.

Ze voegde eraan toe dat Wilders, om bondgenoten voor het gerecht te brengen, mogelijk elke stem om de Europese Unie te verlaten moet uitsluiten.

Er zijn geen aanwijzingen dat een dergelijke stemming sowieso veel momentum zou krijgen Stemming dit jaar Dit geeft aan dat ongeveer 67% van de mensen een positief beeld heeft van de Europese Unie.

“In het onwaarschijnlijke geval dat Wilders premier wordt, zal zijn grootste invloed in de Europese Raad liggen. Hier bestaat de mogelijkheid dat Wilders zou kunnen samenwerken met andere eurosceptische leiders zoals [Hungary’s] “Viktor Orbán moet het beleidsvormingsproces verstoren, vooral op het gebied van buitenlands beleid, zoals sancties, die consensus en steun voor Oekraïne vereisen”, zei Kellert.

“De EU zal ook overwegen wat de resultaten van de komende verkiezingen voor het Europees Parlement in juni volgend jaar betekenen. Het herhalen van het succes van de Vrijheidspartij en andere populistische partijen in de hele EU zou het voor de EU moeilijker maken om op sommige gebieden wetgeving aan te nemen, vooral met betrekking tot veranderen.” het klimaat.”