Richard Trulli, 86, sterft; De shuttle-astronaut die later NASA leidde

Richard Trulli, een marinevlieger en astronaut die op twee vroege Space Shuttle-vluchten vloog en als Associate Administrator van NASA toezicht hield op de terugkeer van het agentschap naar de ruimte na de ramp met de Challenger, stierf op 27 februari in zijn huis in Genesee, Colorado, op 27-jarige leeftijd. 86. .

Volgens zijn vrouw Colleen (Hanner) Trulli was de oorzaak de atypische ziekte van Parkinson.

De heer Trulli kwam in 1969 bij NASA, maar waagde zich twaalf jaar lang niet in de ruimte. Toen hij commandant was van de tweede orbitale vlucht van het shuttleprogramma. Het succes van die vlucht bewees dat NASA de Columbia-shuttle zeven maanden na de eerste vlucht veilig opnieuw kon lanceren en veilig naar de aarde kon terugbrengen.

Maar de missie, die vijf dagen zou duren, werd teruggebracht tot twee dagen nadat een brandstofcel in Colombia defect was. (Die missie stond los van de Columbia-ramp in 2003, die plaatsvond lang nadat de heer Trulli NASA had verlaten, en waarbij een bemanning van zeven mensen om het leven kwam.)

In 1983 nam de heer Trulli, die destijds kapitein was, het bevel over de Challenger over tijdens zijn derde vlucht, de achtste overall in het shuttleprogramma. Het vliegtuig vertrok 's nachts en landde in het donker, een primeur voor het programma. De vlucht was ook een persoonlijk hoogtepunt: Kapitein Trulli was de eerste Amerikaanse grootvader die in de ruimte reisde.

Kort daarna trok hij zich terug bij NASA om de eerste commandant te worden van het Naval Space Command, dat de operaties van de marine op het gebied van ruimtecommunicatie, navigatie en bewaking consolideerde.

Maar hij keerde in 1986 terug naar NASA als associate administrator die verantwoordelijk was voor het shuttleprogramma, minder dan een maand nadat de Challenger in 73 seconden tijdens zijn vlucht crashte, deels omdat de lancering bij extreem lage temperaturen plaatsvond, waarbij de zevenkoppige bemanning om het leven kwam. de dood van de zevenkoppige bemanning. Tot de leraar behoorde Christa McAuliffe.

Een maand na zijn nieuwe baan zei kapitein Trulli dat de volgende shuttle alleen bij daglicht en bij warm weer zou worden gelanceerd (Challenger was gelanceerd bij 36 graden Fahrenheit), en dat hij in Californië zou landen in plaats van in Cape Canaveral, Florida.

“Ik wil niet dat je denkt dat deze conservatieve aanpak, deze veilige aanpak, waarvan ik denk dat deze het juiste is om te doen, het ‘Namby en Pambi’ shuttle-programma zal worden,” zei hij. “De handeling om de ruimte in te vliegen is gedurfd.”

Hij voegde eraan toe: “We kunnen niet genoeg geld bijdrukken om het volledig risicovrij te maken. Maar eventuele fouten die we in het verleden hebben gemaakt, zullen we zeker corrigeren en onder deze richtlijnen zullen we het werk zo snel mogelijk weer hervatten.

Kapitein Trulli was ook hoofd van een interne NASA-taskforce die steun verleende aan de presidentiële commissie die onderzoek deed naar de ramp met Challenger. Maar zijn voornaamste missie was om het shuttleprogramma weer op gang te krijgen.

“Er werd algemeen erkend dat hij uitstekend werk heeft geleverd in deze verantwoordelijkheid”, zegt John Logsdon, emeritus hoogleraar aan het Space Policy Institute van de George Washington University, in een e-mail.

Missie duurt 32 maanden: de lancering van Discovery voor een vierdaagse missie eind september 1988 maakte een einde aan een lange periode van somberheid en twijfel aan zichzelf voor het bureau.

“Het land zal de komende eeuw afhankelijk zijn van de shuttle als de ruggengraat van zijn ruimtevaartprogramma”, zei de heer Trulli, destijds vice-admiraal.

Richard Harrison Trulli werd geboren op 12 november 1937 in Fayette, Miss. Zijn vader, James, was een FTC-advocaat. Zijn moeder, Jessie Smith (Sheehan), was echt een leraar. Ze scheidden toen Richard jong was.

Meneer Trulli groeide niet op met de wens piloot te worden; In plaats daarvan herinnert hij zich dat hij ervan droomde een brandweerwagen te besturen. ‘Het was nooit mijn bedoeling om piloot te worden,’ zei hij in een oral history van NASA in 2003. ‘Het is nooit bij me opgekomen dat dit een mogelijkheid zou zijn.’

Hij studeerde techniek aan Georgia Tech met een Naval ROTC-beurs en raakte gefascineerd door de luchtvaart tijdens twee semesters van marine- en marine-indoctrinatie. Nadat hij in 1959 afstudeerde met een bachelordiploma in luchtvaarttechniek, volgde hij een opleiding tot marinevlieger en werd hij toegewezen aan een jachteskader.

Tussen 1960 en 1963 maakte hij meer dan 300 landingen, waarvan vele 's nachts, op de vliegdekschepen Intrepid en Enterprise, waarna hij vlieginstructeur werd.

In 1965 werd hij toegewezen aan het Air Force Manned Orbiting Laboratory, een surveillanceprogramma uit de Koude Oorlog dat van plan was astronauten in een baan om de aarde te sturen in een aangepaste Gemini-capsule die was bevestigd aan een 15 meter lang cilindrisch laboratorium. Maar het programma werd in juni 1969 geannuleerd en twee maanden later was de heer Trulli een van de zeven astronauten uit dat programma die zich bij NASA voegden.

Hij werkte in de jaren zeventig aan capsulecommunicatie voor de bemande Skylab- en Apollo-Sojoez-missies en werd later shuttle-testpiloot en back-uppiloot voor de eerste shuttle-missie in 1981.

Hij verliet NASA kort na zijn tweede shuttle-missie toen John F. Lyman Jr., secretaris van de marine, hem vroeg om het nieuw gevormde Naval Space Command in Dahlgren, Virginia over te nemen. Terwijl hij daar was, werd hij gepromoveerd tot vice-admiraal.

Maar na de tragedie van de Challenger haalden de heer Lehman en het Witte Huis hem over om terug te keren naar NASA. Hij herinnert zich dat hij op zijn eerste dag als assistent-administrateur zijn kantoor binnenliep en daar mensen aantrof die huilden in de gang ‘vanwege de mishandeling die ze in de media kregen’, zei hij in een rapport uit 2012. Interview met Colorado School of MinesWaar hij destijds agent was.

“Tegen die tijd werd het, in plaats van een vliegtuigongeluk, afgeschilderd als een NASA-moord op zijn bemanning,” voegde hij eraan toe. Het was het begin van de meest turbulente technische, politieke, culturele en sociale onderneming waarin ik ooit ben beland.

Na drie jaar als adjunct-administrateur werd admiraal Trulli door president George H.W. benoemd tot administrateur, de hoogste positie van de ruimtevaartorganisatie.

President Bush zei op een persconferentie: “Dit is de eerste keer in zijn indrukwekkende geschiedenis dat NASA wordt geleid door een held van eigen makelij, een astronaut die de ruimte in is gegaan.”

Maar de drie jaar dat admiraal Trulli aan het roer stond van NASA waren moeilijk. Het bureau heeft problemen ondervonden met vertragingen bij de lancering, lekkage van shuttle-brandstof en de ontdekking van een defecte spiegel op de Hubble-ruimtetelescoop.

Hij werd uiteindelijk gedwongen af ​​te treden nadat hij ruzie had gemaakt over de leiding van NASA met vice-president Dan Quayle en zijn staf van de National Space Council, waarvan de heer Quayle voorzitter was.

Senior NASA-personeel, lucht- en ruimtevaartcontractanten en toezichthouders van het Congres gaven positieve beoordelingen van de prestaties van admiraal Trulli, maar zijn ambtstermijn werd ongunstig beoordeeld door “die hervormers die geloofden dat NASA fundamentele verandering nodig had en concludeerden dat Trulli niet de persoon was om leiding te geven”, zei de heer Logsdon. . “Deze verandering.”

Nadat hij in februari 1992 NASA had verlaten, was admiraal Trulli vice-president en directeur van het Georgia Tech Research Institute, een non-profitorganisatie van Georgia Tech, en vervolgens als directeur van het National Renewable Energy Laboratory van het Department of Energy. In 2005 ging hij met pensioen.

Zijn onderscheidingen omvatten het Naval Distinguished Flying Cross, de Presidential Citizens Medal en twee NASA Distinguished Service Medals.

Naast zijn vrouw laat admiraal Trulli ook zijn dochter Lee Rumbles achter; Zijn zonen Mike en Dan. vijf kleinkinderen; en zes kleinkinderen.

De admiraal gaf eerlijk toe dat hij soms bang was als hij als marinevlieger en astronaut met gevaar en technisch falen werd geconfronteerd.

Hij zei ooit: “Angst is een mooi en gezond fenomeen. Elke piloot die zegt dat hij nooit bang is geweest, liegt.”