Ik ging uit liefde naar Nederland – en leerde een aantal verrassende lessen in de minder bekende musea van het land

20 jaar geleden werd ik verliefd. Als hij uit Chicago was gekomen, zou ik naar Chicago zijn gegaan. Maar hij kwam uit Utrecht, dus ik verhuisde naar Utrecht. Een nieuw leven beginnen in Nederland leek romantisch – en dat was het ook. Maar het leidt niet af, en ik gebruik een Nederlandse uitdrukking, in een omgekeerde wereld: in een nieuwe taal, in een nieuwe cultuur, onder mensen die, ook al lijken ze niet veel te verschillen van Amerikanen, producten zijn van een totaal andere geschiedenis. Ik wilde weten wie ze waren en met wie ik bij hen kon zijn.

Om afleiding toe te voegen, probeerde ik erachter te komen hoe ik moest schrijven. Ik zou willen dat iemand mij zou vertellen hoe, zodat ik hun antwoorden kon schrijven. Maar zo werkt het helaas niet. Toen ik het land probeerde te leren kennen, vond ik weinig mensen die dezelfde vragen stelden over liefde en dood, kunst en geld, hoe je moet zien en hoe je moet zijn. Waarom maken wij kunst? Wie en wat is een kunstenaar? Hoe helpt kunst ons onszelf te zien, en hoe helpt kunst ons anderen te zien? Simpel gezegd: hoe moeten we leven?

Het enige probleem is dat deze nieuwe vrienden al eeuwen dood zijn; ik heb ze ontmoet op de muren van musea door het hele land. Toen ik de kunstenaars uit de tijd van Rembrandt en Vermeer leerde kennen, verwonderde ik me over de omvang en rijkdom die Nederland in zijn gouden eeuw voortbracht. Naast de beroemdste namen en de meest verbazingwekkende musea: je kunt het niet missen RijksmuseumIn Amsterdam, OR MauritiusIn Den Haag – er was een hele groep andere kunstenaars, en terwijl ik rondreisde, ontdekte ik kunst op plaatsen die ik nooit had gedacht te bezoeken als ik er maar een paar dagen was gebleven.

De beste Rembrandt van Amsterdam staat bijvoorbeeld misschien niet in het Rijksmuseum, maar Set van zes, een herenhuis met ruïnes van 17e-eeuwse kunst. In het huis waar de nazaten van Six nog wonen, dat u op afspraak kunt bezoeken, hangt een portret van zijn vriend Jan Six, de burgemeester van Amsterdam. Terwijl je door hun geweldige collectie dwaalt, lopen familieleden de keuken in en uit. Er zijn nog veel meer bekende namen, al kwamen twee van de Vermeers van de familie ruim honderd jaar geleden in het Rijksmuseum terecht. Als we al deze kunst samen bekijken, verzameld door generaties van dezelfde familie: wat we zien is niet de visie van de kunstenaar, maar het product van de verzamelaar?

Stap dan op de trein naar Harlem – het duurt slechts 15 minuten – en breng een bezoek Franz Halls-museum. Het museum, dat vroeger een verpleeghuis was, vernoemd naar de beste schilder van de stad, herbergt een van de kunstschatten van het land: acht groepsportretten van Halls, waarnaar Van Gogh, Whistler en andere schilders de pelgrimstocht maakten. Hoeveel andere films van Halls je ook hebt gezien, je zult niet voorbereid zijn op hun omvang en impact. Het leven van Halls was vol tragedies, maar inspiratie, een ruw idee van het plezier van de kunstenaar in zijn werk, kristalliseerde zich op de een of andere manier op die plek uit. Hoe vindt een kunstenaar die inspiratie en hoe houdt hij die vast?

U kunt de stad Zwolle buiten de gebaande paden bezoeken Vrouwenhuis, of 'Vrouwenhuis'. Net als het Franz Halls Museum werd het gebouw opgericht als bejaardentehuis voor vrouwen. Het is versierd met schilderijen van vrouwelijke kunstenaars uit die tijd, uniek in Nederland en misschien wel in de wereld. Hoewel Nederlandse vrouwen uit de Gouden Eeuw onafhankelijker waren dan vrouwen in andere landen – een standpunt dat ook de goedkeuring van bezoekende buitenlanders opriep – waren er veel obstakels voor hun verwezenlijking, en de plaats roept zijn eigen vragen op. Hoe verandert de kennis dat een kunstwerk door een vrouw is gemaakt, wat we zien? Bestaat er een essentieel verschil tussen de artistieke expressie van mannen en vrouwen, zoals veel feministische critici hebben betoogd?

In Rotterdam, De Museum Boijmans van Beuningen Het is gesloten vanwege renovatiewerkzaamheden, maar in plaats van hun werken op te bergen, heeft het museum The Depot opgezet, een circulair modern gebouw dat zichzelf bestempelt als 'de eerste openbaar toegankelijke kunstopslagplaats ter wereld'. Het was vreemd om de 152.000 voorwerpen van het museum op een rij te zien staan, bijna als een bibliotheek. Ik vroeg me af: hoeveel van wat we in de kunst zien is visueel – de kadrering, de verlichting, de architectuur? Hoe verandert het een helder meesterwerk in een plek als een veredelde Walmart, om het vervolgens te zien verdwijnen?

Eén ding heb ik geleerd door jarenlang door dit geweldige land te dwalen: in de kunst en in het leven zijn de vragen altijd interessanter dan de antwoorden.

Een versie van dit verhaal verscheen oorspronkelijk in het novembernummer van 2023 Reizen + Vrije tijd Onder het kopje “Masterclass”.”