Heeft uw hond “haaientanden”? Dierenartsen zeggen dat 7% van de honden een extra rij piepjes heeft

• Dierenartsen waarschuwen hondenbezitters voor ‘haaientanden’ – een extra rij tanden
• Lees meer: ​​Dierenartsen waarschuwen eigenaren dringend na de stijging van het aantal honden dat met de ziekte is besmet

Hondenbezitters worden aangespoord om op hun hoede te zijn voor een weinig bekende gebitsaandoening waar zeven procent van de honden last van heeft.

‘Haaientanden’ – formeel bekend als aanhoudende melktanden (PDT) – is een aandoening waarbij twee sets piepjes uit een rij tandvlees komen.

Dit gebeurt wanneer de melktanden van een hond in de kaak vast blijven zitten in plaats van eruit te vallen wanneer de volwassen tanden doorkomen.

Volgens dierenartsen in een nieuw onderzoek is het hondenras dat het meest waarschijnlijk last heeft van PDT de Yorkshire Terrier, gevolgd door de Toy Poodle, Maltese en Chihuahua.

PDT kan een onevenwichtige beet veroorzaken ('malocclusie'), wat mondbloedingen kan veroorzaken en het risico op parodontitis, een ernstige infectie van het tandvlees, kan vergroten.

De nieuwe studie werd geleid door Corinne Wallis, onderzoekswetenschapper aan het Waltham Institute of Pet Science in Leicestershire.

“Honden gebruiken hun tanden voor veel taken, en daarom is het belangrijk voor hun gezondheid en welzijn om een ​​gezonde mond te behouden”, zeggen Wallis en collega’s.

“Persistente melktanden (PDT), tanden die niet op tijd uitvallen, worden geassocieerd met malocclusie (verkeerd uitgelijnde beet), trauma van zacht weefsel en een verhoogd risico op tandvleesaandoeningen.”

Om het onderzoek uit te voeren onderzocht het team de medische dossiers van 2,8 miljoen honden in de Verenigde Staten gedurende een periode van vijf jaar, van januari 2010 tot december 2014.

De honden werden op basis van hun gewicht in groepen verdeeld, variërend van zeer kleine rassen (met een gewicht van minder dan 6,5 kg) tot zeer grote rassen (meer dan 40 kg).

Over het geheel genomen bedroeg de prevalentie van PDT, gebaseerd op de medische dossiers van de honden, onder alle gewichtsgroepen zeven procent.

Wat individuele rassen betreft, hadden Yorkshire terriers de hoogste prevalentie van PDT (25,1 procent), gevolgd door Maltese terriers en poedels (beide 14,8 procent).

Ondertussen had de Greyhound de laagste prevalentie, namelijk 0,1 procent, gevolgd door de Rhodesian Redbuck (0,2 procent).

De Duitse Dog, Engelse Bulldog en Boxer vertoonden ook een lage prevalentie van deze aandoening (allemaal 0,4 procent).

Over het algemeen bleek de prevalentie van PDT over het algemeen hoger te zijn naarmate de stamgrootte afnam.

In totaal had 15% van de zeer jonge honden PDT, terwijl minder dan 1% van alle honden in alle categorieën >15 kg de aandoening had.

Het is niet precies duidelijk waarom kleine rassen gevoeliger zijn voor PDT, maar het kan een genetische basis hebben.

Net als mensen hebben honden in hun leven twee sets tanden: 28 melktanden en 42 permanente tanden (volwassenen).

De melktanden van een hond verschijnen op de leeftijd van drie tot zes weken en vallen doorgaans uit op de leeftijd van zes maanden.

Op de leeftijd van ongeveer drie tot vijf maanden beginnen de permanente tanden te verschijnen.

Wanneer permanente tanden het pad van een normale doorbraak volgen, oefenen ze druk uit op de bovenkant van de melktanden.

“Een onjuist eruptietraject van de permanente posterieure tand of de volledige afwezigheid ervan kan echter het resorptieproces verstoren en tot PDT leiden”, zeggen de auteurs.

Haaientanden kwamen ook 11% vaker voor bij honden met overgewicht, hoewel onderzoekers niet zeker weten waarom dit zo is.

Het team wil dat eigenaren van zeer kleine en kleine rassen zich bewust zijn van het belang van regelmatige veterinaire onderzoeken, waaronder een mondeling onderzoek.

Ze zeggen dat het vooral belangrijk is voor jonge rassen om rond de leeftijd van zes maanden een grondig mondeling onderzoek uit te voeren om eventuele PDT te identificeren en te verwijderen.

“Eenmaal geïdentificeerd kan PDT worden verwijderd, en als dit vóór de leeftijd van zes maanden wordt uitgevoerd, zal de kans op problemen die verband houden met PDT, zoals de ontwikkeling van tandvleesaandoeningen of malocclusie, waarschijnlijk aanzienlijk worden verminderd”, schreven ze.

De nieuwe studie werd gepubliceerd in het tijdschrift Onderzoek in de diergeneeskunde.