Fossil onthult het moment waarop een zoogdier ter grootte van een kat een drie keer zo grote dinosaurus ving

Opmerking van de uitgever: Abonneer je op CNN Wetenschapsbulletin Wondertheorie. Verken het universum met nieuws over verbazingwekkende ontdekkingen, wetenschappelijke vorderingen en meer.

CNN
–

Ergens tijdens het Krijt, 125 miljoen jaar geleden, ontmoette een pittig zoogdier ter grootte van een huiskat een dinosaurus die drie keer zo groot was en dacht dat het een smakelijke maaltijd was.

Een fossiel ontdekt in het noordoosten van China vangt de twee wezens – een dasachtig dier genaamd Repinomamus robustus en een soort plantenetende dinosaurus bekend als Psittacosaurus – voor altijd opgesloten in een dodelijk gevecht.

Het is een dramatisch moment in de tijd dat het idee uitdaagt dat de oudste zoogdieren in de schaduw van dinosaurussen leefden, zei paleontoloog Jordan Mallon, een onderzoekswetenschapper bij het Canadian Museum of Nature.

“De zoogdieren die hier worden bewaard, behoren tot de grootste van die tijd, en je hebt het over een dier ter grootte van een huiskat. Veel groter werden ze niet. En er was heel weinig overlap in grootte tussen zoogdieren, die waren, weet je, kleiner van formaat, en dinosaurussen.” , die ordes van grootte groter waren”, zei Malone, die co-auteur was van een nieuwe studie die dinsdag in het tijdschrift Scientific Reports is gepubliceerd. Over het opmerkelijke fossiel.

De overgeërfde wijsheid was dat ecologische interacties eenzijdig waren: grotere dinosaurussen aten kleinere zoogdieren. Dit zet dat op zijn kop, het lijkt erop dat deze zoogdieren een grotere dinosaurus hadden kunnen uitschakelen als deze hongerig genoeg of wanhopig genoeg was.”

Deze ontdekking is niet het eerste bewijs dat vroege zoogdieren op dinosaurussen jaagden – de overblijfselen van een Psittacosaurus werden gevonden in de maag van R. robustus in een ontdekking gedocumenteerd in januari 2005.

Wat maakt dit Het uitzonderlijke fossiel is dat zoogdieren worden gevangen op het moment dat ze het bijna volledig ontwikkelde organisme aanvallen dinosaurus.

Het is zeer zeldzaam om fossielen te vinden die de interactie van het ene dier met het andere bewaren en licht werpen op het roofzuchtige gedrag van de uitgestorven wezens, aldus Malone.

Deze voorbeelden behoren tot de beroemdste exemplaren ter wereld, Zoals de beroemde duellerende dinosaurussen – Fossiel met Triceratops Horridus en Tyrannosaurus Rex in eeuwenlange strijd.

Psittacosaurus was een dinosaurus met een kleine snavel die in die tijd veel voorkwam in het gebied – net als schapen tegenwoordig, zei Malone. Roofdier en prooi waren bijna volgroeid toen de aanval plaatsvond.

Mallon zei dat hij “kwijlde” toen hij de gelegenheid kreeg om het fossiel te bestuderen, dat in 2012 werd gevonden in de Chinese provincie Liaoning in Logaton fossiele bedden. Paleontologen beschouwen de site als het dinosaurusequivalent van Pompeii. Beide skeletten zijn bijna compleet.

“Dit (a)… once in a lifetime soort fossiel. Ze komen niet zo vaak voor,” legde hij uit.

De twee wezens, zei Malone, zouden in actie zijn omgekomen – en plotseling samen begraven door een modderstroom na een uitbarsting.

Het fossiel toont R. robustus die de onderkaak van Psittacosaurus met zijn linker voorpoten vastgrijpt. De achterklauw van een zoogdier greep de achterkant van de dinosaurus vast en zijn tanden zonken in de ribben van zijn prooi.

Mallon zei dat hij en zijn collega’s om verschillende redenen besloten dat het zoogdier een agressor was in plaats van een aaseter: er zijn geen bijtsporen op de skeletten die normaal gesproken op aaseter duiden, en het is onwaarschijnlijk dat de twee dieren zo nauw met elkaar verweven zouden zijn geweest als het zoogdier dat wel had gedaan. gebeurde op een dode dinosaurus.

“Al deze verschillende bewijslijnen komen samen om te suggereren dat dit een daad van predatie was die voorlopig is uitgedoofd en bewaard gebleven,” zei Mallon.

Volgens Malone was het onmogelijk om te weten of de zoogdieren als overwinnaar uit de strijd zouden komen. Hij zei echter dat het zeker “mogelijk” was, eraan toevoegend dat in de natuurlijke wereld van vandaag kleine carnivoren met succes veel grotere dieren zouden aanvallen.

‘Een wezel doodt een konijn dat vijf keer zo zwaar is,’ zei hij, ‘of een veelvraat doodt een steenbok of zelfs een eland.’

Hoe dan ook, prehistorische wezens zijn uiteindelijk gedoemd.