Een oud sabeltandwezen dat leefde tijdens de “Great Dying”

CNN
–

Opmerking van de uitgever: Meld u aan voor de Wonder Theory-wetenschapsnieuwsbrief van CNN. Verken het universum met nieuws over verbazingwekkende ontdekkingen, wetenschappelijke vorderingen en meer.

Fossielen van een ongewoon sabeltandroofdier dat leefde tijdens de ergste massale uitsterving van de aarde, onthullen hoe precair de dingen waren voor dieren tijdens de Great Dying.

Een keten van supervolkanen barstte 250 miljoen jaar geleden uit in Eurazië aan het einde van de Perm-periode, waarbij broeikasgassen werden uitgestoten en een catastrofale klimaatverandering werd veroorzaakt. De temperatuur van de planeet steeg en de zuurstof in de oceanen en de atmosfeer nam af – en ongeveer 90% van het leven op aarde verdween, wat de weg vrijmaakte voor de dinosaurussen om op te komen en de planeet te regeren tot hun uitsterven 66 miljoen jaar geleden.

Maar de massale uitsterving van het Perm gebeurde niet van de ene op de andere dag. In plaats daarvan verspreidde het zich meer dan een miljoen jaar geleden, waardoor onderzoekers de gebeurtenis de ‘grote dood’ noemden.

Het fossielenbestand fungeert als een tijdcapsule en de botten onthullen de diverse dieren die vochten om te overleven terwijl hun omgeving om hen heen veranderde. Een van die wezens was de sabeltand Inostrancevia, een voorouder van een zoogdier ter grootte van een luipaard, met de huid van een neushoorn of olifant, die enigszins op een reptiel leek.

Wetenschappers ontdekten voor het eerst fossielen van twee exemplaren in 2010 en 2011 in het Karoo-bekken van Zuid-Afrika. Na jaren van voorbereiden van de fossielen – ze opruimen, ze als een puzzel in elkaar zetten en ze aan elkaar vastzetten met behulp van snapshots en boren – konden de onderzoekers het wezen eindelijk in detail bestuderen.

De grote fossielen, waaronder schedels, ribben, wervels en beenderen, verrasten het team omdat ze eruit zagen alsof ze toebehoorden aan Inostrancevia, een van de vroegste getande roofdieren ter wereld, wiens fossielen alleen in Rusland waren gevonden. De bevindingen van de onderzoeker zijn maandag gepubliceerd in het tijdschrift Huidige biologie.

Alle grote roofdieren stierven uit in het late Perm in zuidelijk Afrika vóór de massale uitsterving aan het einde van het Perm. “We hebben vernomen dat deze vacature in de niche voor een korte periode werd bezet door Inostrancevia”, zei co-auteur Pia Viglietti, een onderzoekswetenschapper aan het Field Museum in Chicago, in een verklaring. “De fossielen zelf waren volkomen onverwacht.”

De afgelopen 100 jaar hebben wetenschappers gedacht dat de inturansifia alleen op het noordelijk halfrond leefde en dat een andere groep roofzuchtige voorouders van zoogdieren op het zuidelijk halfrond leefden. Inostrancevia beleefde een periode van enorme onrust, slaagde erin om 7.000 mijl over het supercontinent Pangaea te migreren en een roofdier te worden in een andere omgeving voordat ze uiteindelijk uitstierf.

“Toen het mis begon te gaan, in de vroege stadia van wat de ergste massale uitsterving in de geschiedenis van de aarde zou worden, stierf de zuidelijke groep uit. De noordelijke soort, Inosrancevia, is blijkbaar verhuisd om die leemte op te vullen. “Zoals ze zeggen, verafschuwt de natuur een vacuüm – als er een open ruimte is in een ecosysteem en de middelen om het te ondersteunen, zal het leven een manier vinden. Helaas voor Inostrancevia werd het al snel zo erg dat zij (en de meeste andere organismen) ook uitstierven.”

Door het Karoo-bekken te bestuderen, kunnen wetenschappers achterhalen wat er gebeurde tijdens de massale uitsterving van het Perm.

“Het Karoo-bekken heeft het beste record van leven op aarde voor en na de massale uitsterving,” zei Kammerer. “Nergens anders zijn er zoveel fossielen uit de relevante tijdsperiode (tienduizenden schedels en skeletten verzameld) of zo’n uitgebreide continue blootstelling van rotsen over de uitstervingsgrens.”

Hoewel het bassin alleen weergeeft wat er op dat moment in een deel van de wereld gebeurde, laten de opgravingen zien hoe de setting van Inostrancevia een voorafschaduwing was van wat zou komen als essentiële rollen binnen ecosystemen verschoven als gevolg van het verdwijnen van soorten. Het was ingewikkelder dan toen een asteroïde de dinosaurussen wegvaagde, waardoor zoogdieren ontstonden.

Kammerer zei dat het fossielenbestand aantoont dat ongeveer 251,9 miljoen jaar geleden, de scheidslijn tussen de Perm- en Trias-periode, vier verschillende diergroepen om beurten als belangrijke roofdieren om de beurt uitstierven en ze vervolgens vervingen. Dat is een hoge omloopsnelheid in twee miljoen jaar vergeleken met de manier waarop dierengroepen tegenwoordig functioneren.

“Momenteel zijn bijvoorbeeld de belangrijkste roofdieren in de meeste terrestrische omgevingen vleesetende zoogdieren (zoals katten, honden en beren), en dit was ongeveer 25 miljoen jaar geleden het geval”, zei hij. “Wat we zien over het uitsterven van het Perm is de bezetting van de rol van toproofdieren – de positie aan de top van de voedselketen – die zeer snel verandert, in de loop van twee miljoen jaar of minder. Dit spreekt tot een biosfeer die is fundamenteel instabiel.”

Kammerer zei dat toproofdieren enkele van de meest kwetsbare groepen zijn als het gaat om de dreiging van uitsterven, omdat ze zich langzamer voortplanten en groeien en grote gebieden nodig hebben om rond te zwerven en te jagen, zoals wolven in Europa en tijgers in Azië.

Fossielen uit Rusland en Zuid-Afrika vertellen een deel van het verhaal van Inostrancevia, maar onderzoekers willen weten wat er gebeurde tijdens die enorme migratie tussen de twee regio’s. Andere veelbelovende vindplaatsen van fossielen in Noord-Afrika zouden die kennislacunes kunnen opvullen en meer informatie kunnen onthullen over hoe de dieren leefden.

“Protomammals zijn een merkwaardige groep organismen, niet helemaal reptielen, maar nog geen zoogdieren, en het kan moeilijk voor te stellen zijn hoe ze echt functioneerden, daarom zijn goede fossielen en gedetailleerde studie ervan zo belangrijk,” zei Kammerer.

De onderzoekers zeiden dat het bestuderen van wat er gebeurde tijdens het grootste verlies aan biodiversiteit van de aarde in miljoenen jaren, zou kunnen dienen als een spiegel voor wat er nu wereldwijd gebeurt vanwege de klimaatcrisis.

“Het is altijd goed om beter te begrijpen hoe massale uitstervingen ecosystemen beïnvloedden, vooral omdat de Perm-periode in wezen parallel loopt aan wat we nu doormaken”, zei Viglietti.

“We hebben niet echt recente analogen van wat we kunnen verwachten met de massale uitsterving die vandaag plaatsvindt, en de Permo-Trias massale uitsterving is een van de beste voorbeelden van wat we kunnen hebben met de klimaatcrisis en uitsterving,” zei ze. . .