De obligatiemarkt doet iets wat we al tientallen jaren niet meer hebben gezien. Het zou kunnen duiden op een probleem op de aandelenmarkt.

Veel economen verwachten dat de Verenigde Staten vorig jaar te lijden zullen hebben onder een recessie. Economen ondervraagd De Wall Street Journal Eind 2022 werd de kans op een recessie geschat op 63%. De heersende logica was dat de Fed de rente te veel zou verhogen, wat zou leiden tot een aanzienlijke vermindering van de uitgaven, wat zich zou vertalen in hoge werkloosheid en economische krimp.

In plaats daarvan bleef de economie in 2023 sterk, ondanks sterke rentestijgingen en hogere inflatie. De economische groei is vorig jaar zelfs versneld, ondersteund door sterke (zij het langzamere) stijgingen van de consumentenbestedingen en bedrijfsinvesteringen. Momenteel wordt verwacht dat de economie in het eerste kwartaal van 2024 met 2,9% op jaarbasis zal groeien, hoger dan het tienjarige gemiddelde van 2,5%.

Kortom, de angst voor een recessie is verdwenen. Veel economen geloven nu dat de Fed de naald zal verplaatsen en een zachte landing zal maken, wat betekent dat beleidsmakers de inflatie zullen beteugelen zonder een recessie te veroorzaken. citaten Morgan Stanley “De Amerikaanse economie draait op volle toeren, waarbij bijna alle gegevens een zachte landing bevestigen”, aldus analisten.

Toch luidde de markt voor staatsobligaties – een instrument voor het voorspellen van een recessie met een vrijwel perfecte staat van dienst – nog steeds het meest alarmerende alarm in decennia. Recessies gingen doorgaans gepaard met een aanzienlijke daling van de… Standard & Poor's 500. Dit is wat beleggers moeten weten.

Staatsobligaties hebben eerdere recessies met vrijwel perfecte nauwkeurigheid voorspeld

Amerikaanse staatsobligaties zijn schuldbewijzen uitgegeven door de overheid. Ze betalen een vaste rente tot hun vervaldatum, waarna de obligatiehouder de hoofdsom terugkrijgt. De rente (of het rendement) is doorgaans hoger op langlopende obligaties dan op kortlopende obligaties. De rentecurve helt dus meestal omhoog en naar rechts.

De rentecurve wordt echter omgekeerd (begint hoog en loopt af als dat waar is) wanneer langlopende obligaties minder opleveren dan kortlopende obligaties. Dit kan gebeuren tijdens perioden van economische onzekerheid. Sommige beleggers dekken zich in tegen het recessierisico door langetermijnobligaties te kopen om gegarandeerde rendementen over een langere periode te verkrijgen. De vraag naar deze langlopende obligaties zorgt ervoor dat de prijzen stijgen en de rendementen dalen.

Zo betaalt de 10-jarige staatsobligatie momenteel minder dan de 3-maands staatsobligatie, wat betekent dat een deel van de rentecurve omgekeerd is. Wat dit opmerkelijk maakt, is de vrijwel perfecte nauwkeurigheid waarmee deze obligaties eerdere recessies hebben voorspeld. Concreet is aan elke recessie sinds 1969 een inversie tussen de rente op tienjarige en driemaands staatsobligaties voorafgegaan, met slechts één vals positief resultaat halverwege de jaren zestig.

Staatsobligaties doen iets wat beleggers al tientallen jaren niet meer hebben gezien

De onderstaande grafiek geeft de startdatum weer van elke omkering van de rentecurve met betrekking tot de 10-jarige en 3-maands staatsobligaties sinds eind jaren zestig, en de startdatum van daaropvolgende recessies. De grafiek toont ook de hoeveelheid tijd die is verstreken tussen de twee gebeurtenissen.

Gegevensbron: Federal Reserve Bank of New York, National Bureau of Economic Research. De grafiek hierboven toont de relatie tussen recessies in de VS en inversies van de rentecurve bij staatsobligaties met een looptijd van 10 en 3 maanden.

De rente op tienjarige en driemaands staatsobligaties is vóór elke recessie sinds 1969 omgekeerd, met niet meer dan zestien maanden tussen de inversie en de daaropvolgende recessie. Ter context: de huidige staatsgreep begon vijftien maanden geleden, in november 2022, wat impliceert dat de Verenigde Staten eind volgende maand in een recessie zouden kunnen afglijden.

Er is nog een punt waar beleggers rekening mee moeten houden. De huidige omkering van de rentecurve was steiler in mei 2023, toen het gemiddelde rendementsverschil (rente op tienjarige staatsobligaties minus de rente op driemaands staatsobligaties) daalde tot -1,71%. De rentecurve is niet scherp omgekeerd sinds juni 1981, toen het gemiddelde renteverschil -2,04% bedroeg.

De curve is sinds mei 2023 afgevlakt. Het gemiddelde rendementsverschil bedroeg -1,3% in januari 2024, maar dit is nog steeds het laagste cijfer sinds augustus 1981, toen het gemiddelde rendementsverschil -1,43% bedroeg. In deze context doen staatsobligaties iets wat beleggers al tientallen jaren niet meer hebben gezien. In een blogpost van de Federal Reserve Bank of St. Louis staat zelfs dat “de impliciete waarschijnlijkheid van een recessie ongekend hoog zou zijn als het resultaat vals positief zou zijn.”

Aandelen dalen doorgaans scherp tijdens recessies, maar hebben de neiging scherp te stijgen voordat de recessie eindigt

De S&P 500 wordt doorgaans gezien als een benchmark voor de bredere Amerikaanse aandelenmarkt. Sinds haar ontstaan ​​in 1957 heeft de Amerikaanse economie tien recessies meegemaakt, waarbij de S&P 500-index met gemiddeld 31% daalde. Met andere woorden: als de economie dit jaar in een recessie terechtkomt, zegt de geschiedenis dat de aandelenmarkt een grote daling zal ondergaan.

Dit lijkt misschien erg zorgwekkend, maar beleggers moeten voorkomen dat ze hun aandelen verkopen. In feite is de verstandigste handelwijze om belegd te blijven en goede aandelen tegen redelijke waarderingen te blijven kopen. Ik zeg dat om drie redenen. Ten eerste heeft de obligatiemarkt in het verleden ongelijk gehad. De rendementen op staatsobligaties met een looptijd van tien en drie maanden veranderden in januari 1966, maar deze gebeurtenis werd niet onmiddellijk gevolgd door een recessie. De huidige omkering van de rentecurve is weliswaar ernstig, maar kan ook een vals-positief resultaat zijn.

Ten tweede: zelfs als de economie zich in een recessie bevindt, zullen beleggers die verkopen niet weten wanneer ze weer moeten kopen. De S&P 500 herstelt doorgaans ongeveer vier tot vijf maanden voordat een recessie eindigt, en historisch gezien heeft de index tussen het dieptepunt en het einde van een recessie gemiddeld 30% teruggegeven, aldus C. B. Morgan Chase. Beleggers die proberen de markt te timen, zullen waarschijnlijk een deel van deze winst mislopen.

Ten derde heeft de S&P 500, ondanks verschillende recessies sinds 1994, de afgelopen dertig jaar jaarlijks een rendement van 10,3% behaald. Beleggers zouden de komende dertig jaar vergelijkbare rendementen kunnen behalen, zelfs als de economie dit jaar met een recessie te maken krijgt. Maar elke poging om de markt te timen kan averechts werken, waardoor beleggers op de lange termijn ondermaats kunnen presteren.