De James Webb-ruimtetelescoop heeft tientallen malafide objecten ontdekt die de natuurkunde lijken te trotseren en die in paren in de ruimte zweven, en wetenschappers weten niet zeker hoe ze bestaan.
Dubbelsterren met een massa van Jupiter, of ‘JuMBO’s’, zweven vrij door de Orionnevel, in 42 paren. Elk lichaam draait om zijn partner op een afstand van maximaal 390 keer de afstand tussen de aarde en de zon.
JuMBO’s zijn te klein om als sterren te worden beschouwd, maar aangezien ze in paren bestaan, is het onwaarschijnlijk dat het om schurkenplaneten gaat die uit zonnestelsels zijn verdreven. En toch krijgen ze op de een of andere manier nog steeds vorm. De onderzoekers publiceerden hun bevindingen op 2 oktober in een preprint-database arXiv Het is nog niet door vakgenoten beoordeeld.
Verwant: James Webb Telescope’s waarnemingen van ‘onmogelijke’ sterrenstelsels aan het begin der tijden kunnen eindelijk een verklaring hebben
“Hoe paren jonge planeten tegelijkertijd kunnen worden uitgeworpen en gebonden kunnen blijven, zij het zwak op relatief lange afstanden, is nog steeds niet helemaal duidelijk.” Dat schrijven de onderzoekers in de krant. Ze suggereren dat “er mogelijk een compleet nieuw en afzonderlijk vormingsmechanisme bestaat” dat verantwoordelijk zou kunnen zijn voor het creëren van de vreemde paren.
De schurkenparen drijven door de Orionnevel, een stervormingsgebied op ongeveer 1344 lichtjaar van de aarde, met pluimen van stormachtig gas, bezaaid met stralen van sterlicht. Waarnemingen gedaan door telescopen op de grond hadden onderzoekers eerder gewaarschuwd voor de aanwezigheid van andere mysterieuze objecten die ook op de loer lagen in de gaswolk. Ga vervolgens verder met de observaties die u hebt gemaakt James Webb-ruimtetelescoop Eindelijk zag ik ze.
Uit de analyse van de onderzoekers bleek dat de UFO’s gasreuzen zijn van ongeveer 1 miljoen jaar oud met temperaturen van ongeveer 700 graden Celsius. Hun gezwollen mantels bestaan voornamelijk uit koolmonoxide, methaan en stoom.
Wat astronomen echter echt verbaasde, was dat veel van de objecten in paren kwamen.
Het kan tientallen miljoenen jaren duren voordat sterren transformeren van instortende wolken van koud stof en gas in zacht gloeiende protosterren, voordat ze uiteindelijk samensmelten tot gigantische bollen van door kernfusie aangedreven plasma, zoals onze zon.
Terwijl een ster zich vormt, roteert hij de gaswolk waarmee hij zich voedt, waardoor een schijf van overgebleven voedsel wordt geweven waaruit planeten kunnen ontstaan. Soms kan deze schijf voortijdig splijten, waardoor er een klomp materie vrijkomt die naast de eerste een tweede ster voortbrengt, waardoor een dubbelstersysteem ontstaat.
Het theoretische minimum dat een object kan vormen uit de ineenstorting van een sterachtige wolk is ongeveer drie Jupiter-massa’s, en alles wat kleiner is, zou geassocieerd moeten worden met een ster. Dit maakt het bestaan van deze paren (die elk een massa hebben die dicht bij Jupiter ligt) moeilijk te verklaren. Het zijn waarschijnlijk uitgeworpen planeten, maar hoe hun binaire relatie overleefde toen ze uit hun zonnestelsel werden verdreven, is onduidelijk. Als alternatief zouden ze een nieuwe klasse van mislukte sterren kunnen zijn, maar hoe ze zo jong zijn geworden, blijft een mysterie.
“Ploeg Planetaire massaobjecten “De massieve objecten die we in de Trapeziumcluster zien, kunnen voortkomen uit een combinatie van deze twee ‘klassieke’ scenario’s, ook al hebben ze allebei belangrijke kanttekeningen”, schreven de onderzoekers. “Of misschien een compleet nieuw en apart vormingsmechanisme, zoals de fragmentatie die nodig is voor een schijf zonder sterren.”
“Amateur-organisator. Wannabe-bierevangelist. Algemene webfan. Gecertificeerde internetninja. Fanatieke lezer.”
More Stories
Vergelijking van commerciële bemanningen van NASA Boeing Starliner en SpaceX Dragon
De oude Hubble-ruimtetelescoop komt na een storing weer tot leven
Uit nieuw onderzoek blijkt dat dinosaurussen niet zo intelligent waren als we dachten