Uit een opiniepeiling van CBS News bleek dat Amerikanen de impact van de inflatie op de levensstandaard en kansen voelen

De impact van de inflatie zou zelfs verder kunnen reiken dan de directe druk op de Amerikaanse portemonnee, tot een groter gevoel dat het de kansen in Amerika verstikt, en tot een dieper besef dat de economische problemen waarmee het land de afgelopen jaren te maken heeft gehad, zoals geheel moeilijker dan andere problemen waarmee zij te maken heeft gehad. In generaties.

Dus zelfs met sterke banenrapporten en economen die spreken over een ‘zachte landing’, zeggen mensen dat ze nog steeds meer aandacht besteden aan hun eigen ervaringen dan aan macro-economische maatregelen – en een aanzienlijk aantal zegt dat hun inkomens dit niet bijhouden.

Tegenwoordig zeggen steeds meer mensen dat hun levensstandaard slechter is, en niet beter, dan die van hun ouders, en tot deze leeftijdsgroepen behoren veel millennials en generaties. De traditionele Amerikaanse droom.

Het is veertig jaar geleden dat Amerikanen de inflatie zo hebben gezien als de afgelopen jaren. Wanneer Amerikanen wordt gevraagd de huidige problemen in context te plaatsen, zeggen ze dat de economische ontberingen als gevolg van de pandemie de ergste in twee generaties zijn geweest, meer nog dan de ineenstorting en de Grote Recessie van 2008-2009, en andere recessies in de jaren negentig en tachtig. En meer zoals de inflatie en de gastekorten in de jaren zeventig.

Vandaag zal het zeker frisser in het geheugen liggen en enkele effecten van de moderniteit met zich meebrengen, maar het onderstreept het feit dat veel volwassenen dit soort inflatie nog nooit eerder hebben meegemaakt. (Voor de 65-plussers die in de jaren zeventig volwassen waren, vallen ook de recente problemen van het land op.)

De “scheiding” tussen de micro en de macro?

Maandenlang hebben de traditionele ‘macro’-cijfers van het land, zoals de banengroei, de werkgelegenheid, het bbp en zelfs de inflatie, vaak tekenen van kracht of verbetering getoond.

We vroegen hen dus direct wat ze belangrijk vinden – en mensen zeggen dat ze meer aandacht besteden aan persoonlijke ervaringen dan aan dit economische persoonlijkheidstype.

De arbeidsmarkt is weliswaar sterk, maar driekwart van hen is van mening dat hun inkomen de inflatie niet bijhoudt.

Er heerst een wijdverbreid gevoel dat de kansen alleen maar toenemen voor de rijken, en niet voor de middenklasse. Over het algemeen hebben Amerikanen zich al een tijdje sceptisch opgesteld over de ongelijke kansen, maar vandaag de dag heeft het bredere idee dat “iedereen een kans heeft om vooruit te komen” een achterbank ingenomen vergeleken met vóór de pandemie.

Dus, wat kunnen we doen?

Verdere renteverhogingen zijn geen algemeen populair idee om de inflatie onder controle te houden – ze zijn niet bijzonder populair bij mensen in de laagste inkomensklasse.

Amerikanen willen ook niet dat de werkloosheidscijfers stijgen (misschien als gevolg van hogere rentetarieven) als dit betekent dat de inflatie moet worden bedwongen.

Eind jaren zeventig, toen het land te maken kreeg met hoge inflatiecijfers, werd in een opiniepeiling van CBS News gevraagd naar dit idee en naar het idee van prijscontrole door de overheid. Dus stelden we nu een soortgelijke vraag en ontdekten dat de meesten het (zeer hypothetische) idee zouden steunen.

De steun voor prijscontroles bestaat onder grote aantallen Democraten, en hoewel de partij in de ogen van het publiek misschien geassocieerd wordt met een vrijere marktbenadering, steunt meer dan de helft van de Republikeinen dit ook.

Wat betekent dit voor het Witte Huis?

De meeste Amerikanen geloven dat Pres Kan Beheers de inflatie.

In een bepaalde context, en met betrekking tot enigszins vergelijkbare vragen uit de jaren zeventig en tachtig, dachten velen dat destijds ook. Gezien de complexiteit van de wereldeconomie – en het feit dat mensen zich bewust zijn van meerdere oorzaken van inflatie – kunnen ze wel of niet accuraat de kracht van het bureau inschatten. Maar hoe dan ook, zolang de inflatie hoog is, kan dit een reden zijn waarom president Biden slechte cijfers blijft krijgen voor zijn aanpak van de zaak.

Mensen geven zichzelf niet de schuld van de inflatie, die zich voordoet in de vorm van een ‘grote consumentenvraag’. De belangrijkste redenen hiervoor wijzen op factoren die verder weg liggen, op internationale factoren, vermoedens van te hoge kosten door bedrijven en overheidsuitgaven.

Inflatie blijft de belangrijkste reden waarom mensen het gevoel hebben dat de economie slecht is, terwijl dat wel het geval is. De opvattingen over de economie in het algemeen blijven overwegend negatief (hoewel een groot deel daarvan ook wordt ingegeven door partijdigheid) en zijn weer dichter bij het niveau van het voorjaar dan dit najaar. Het patroon dit jaar was een getal dat ‘slecht’ zegt en zich verplaatst naar midden tot midden jaren zestig. Misschien weerspiegelt dit een aanhoudende onzekerheid over de algemene vooruitzichten.

De heer Biden krijgt nog steeds brede afkeuring voor zijn aanpak van de inflatie, en Amerikanen blijven eerder geneigd te geloven dat de acties van zijn regering tot groei hebben geleid, en niet tot vertraging.

De regering-Biden prijst vaak haar wetgevende staat van dienst op het gebied van de economie aan, maar de Amerikaanse inschattingen van zaken als de Build Back Better Act en de Inflation Reduction Act zijn gemengd. Velen, waaronder leden van de partij van de president, zeggen dat ze niet genoeg over hen hebben gehoord, althans niet bij naam.

Deze peiling van CBS News/YouGov werd uitgevoerd met een landelijk representatieve steekproef van 2.144 volwassen inwoners van de VS, geïnterviewd van 6 tot 8 december 2023. De steekproef werd gewogen op basis van geslacht, leeftijd, ras en opleiding op basis van de U.S. Census Community Survey American and Current Population Enquête, evenals eerdere stemmingen. De foutmarge bedraagt ​​±2,8 punten.

In de CBS News-enquête waarnaar in 1979 en 2017 werd verwezen, werden deelnemers telefonisch geïnterviewd met behulp van RDD-steekproeven. De belangrijkste kwestie uit 1979 werd op dat moment gecodeerd via open antwoorden.

Bovenste lijnen: