“Stellar Blade” is een oppervlakkige en pathologische presentatie van Koreaanse schoonheid

In Zuid-Korea is ‘traditionele’ schoonheid een ambitie, een ideaal en bovenal een bestemming. Wil je een goede carrière? Hij zal er goed uitzien. solliciteren? Mogelijk wordt u gevraagd eerst een portretfoto te sturen, Dit is een praktijk die onlangs is beëindigd voor een openbaar ambt. De levendige cosmetica-industrie brengt schoonheidsproducten op de markt voor kinderen die niet oud genoeg zijn om te lezen. Advertenties voor plastische chirurgie zijn overal en gaan niet in op wat 'lelijk' is. En nu hebben we Eve, het spelerspersonage in de nieuwste exclusieve PlayStation 5, die op 26 april wordt uitgebracht. Ze is een vrouw geboren uit de cultuur en filosofie van Zuid-Korea. Het slanke en glanzende scherm leidde tot discussie Amerikaans gamen legt de nadruk op objectivering en de ‘mannelijke blik’.

De toespraak was voor mij ongemakkelijk om te horen, omdat aan de ene kant natuurlijk De Koreaanse schoonheidsnormen zijn streng en vaak belachelijk. Honderdduizenden Koreaanse vrouwen gingen de straat op tijdens…Ontsnap uit het korset“, een protest dat in 2018 begon tegen sociale structuren die van vrouwen eisen dat ze “traditionele” rollen vervullen. Mijn vriendin Elise Ho, die vier jaar bij Korea's National Public Radio-station werkte, schreef een heel boek over het navigeren door “het cosmetisch meest geavanceerde land ter wereld”. aarde.” Aarde” (zoals Becca Rothfeld, criticus van de Washington Post, zei). Dit zijn echter onze unieke worstelingen die we moeten aanpakken, en ik vond het vreselijk om te zien dat een project van mensen die op mijn familie leken, als een soort gebruikt werd. knuppel in een cultuuroorlog die niets met dit spel te maken heeft. Het is verschrikkelijk om te zien dat een argument wordt gebruikt als argument tegen diversiteit, en het was vervelend toen een artikel in IGN France (waar ze zich later voor verontschuldigden) zei dat “Stellar Blade”. “Het leek alsof het gemaakt was door mensen die nog nooit een vrouw hadden ontmoet, om nog maar te zwijgen van het feit dat de studio veel vrouwen had.

Gamedirecteur Kim Hyung-tae was geïnteresseerd in het debat en vertelde me dat hij niet verrast was, vooral omdat moderne videogames zich richten op realistische afbeeldingen van mensen. Maar Eve wordt verondersteld een personage te zijn wiens uitdrukking schoonheid is ‘met weinig en geen verplichtingen’.

“De game is virtual reality en ik denk dat we mogelijkheden nodig hebben om onwerkelijke dingen in de virtuele ruimte te zien”, zei Kim via een vertaler. “We zijn ons al bewust van de realiteit, en we leven erin. Dus als je een spel speelt, wil ik iets anders kunnen zien dan wat ik ervaar. Er zijn veel dingen die reëler zijn, en die moeten gerespecteerd worden als Nou, en ik vind dat games als 'Stellar Blade' er zouden moeten zijn.”

Ik denk dat het discours ontbreekt dat het op de mondiale gamingmarkt zeer zeldzaam is om een ​​videogame te zien waarin een Koreaanse vrouw de hoofdrol speelt. Kim verzekert me dat hij Eve definieert als een Koreaanse vrouw, ontworpen door Koreanen, gemodelleerd naar een Koreaanse vrouw, ingesproken door een Koreaanse vrouw en in een Koreaans gemaakt spel ondersteund door een geweldige soundtrack (gecomponeerd door hoofdcomponist Keiichi Okabe van “Nier” fame) met Koreaanse teksten. Het is gecodeerd in het Koreaans voor alles wat die zin kan betekenen, en Kim is zich er terdege van bewust dat het slechts een enge, unieke definitie van schoonheid vertegenwoordigt.

“Door dit spel naar spelers te brengen, is er voor mij een kans om aan de wereld te laten zien hoe verschillend Koreaanse schoonheid en Aziatische schoonheid kunnen zijn, en hoe Aziaten van elkaar verschillen”, zei Kim, verwijzend naar de mondiale game-industrie die grotendeels gedomineerd door Japan. En de Verenigde Staten.

De brief was vooral teleurstellend omdat “Stellar Blade” een indrukwekkende, zij het gebrekkige, eerste poging van de studio is om een ​​singleplayer-actiespel met een groot budget te ontwikkelen. Kim is ongebruikelijk direct in het aanhalen van zijn inspiratiebron, ‘Nier: Automata’, die critici, waaronder ikzelf, vaak omschrijven als een van de meesterwerken van het medium. Kim hoeft niet per se een meesterwerk te creëren. Hij geniet er gewoon van om zijn invloeden op zijn mouw te dragen.

“Natuurlijk is er druk, maar het was voor mij ook een heel leuke reis om een ​​game te maken die lijkt op ‘Nier’. Als fan was het een leuke ervaring”, zei Kim.

De opening van het spel zal waarschijnlijk de aannames van sceptici bevestigen, net als die van mij. Urenlang voelt het als een triviale en afgezaagde versie van Nier: Automata, waarbij alleen oppervlakkige uitleg van de personages en het verhaal wordt gegeven. Het land wordt overspoeld door monsterlijke wezens en Mother Sphere stuurt een leger krijgersvrouwen, waaronder Eve, om het hoofdmonster te doden. Een rampzalige landing eindigt met Eve als enige overlevende, en een vreemdeling genaamd Adam helpt haar haar missie te voltooien. Elke doorgewinterde sci-fi-lezer zal voorspellen dat de plot van dit spel uren zal duren.

Van moment tot moment schrijven helpt niet. ‘Klassieke Eve,’ grapt Lily, de persoon die Eve net heeft ontmoet. De dialoog omvat meer geschiedenis en karakter dan het daadwerkelijk laat zien. Gesprekken lijken onnatuurlijk en hoogdravend. Eve is de ster van de show en vertoont een verontrustend gebrek aan persoonlijkheid.

Maar meer speeltijd laat zien dat deze leegte deel uitmaakt van haar persoonlijkheid. Eve is zachtaardig van ontwerp, een duidelijke metafoor voor de scheppingsmythe die karakter krijgt door de vrucht van verboden kennis. In feite is dit concept rechtstreeks verweven in het verhalende ontwerp, aangezien een van de vele eindes van het spel afhangt van hoeveel kennis Eve opdoet door het lezen van boeken en de interactie met andere mensen. Net als het verhaal is het eenvoudig, maar effectief en duidelijk.

Het spel struikelt als het te veel andere speltypen tegelijk probeert te integreren, waardoor de randelementen niet gaar zijn. Het staat vol met de saaie, geestdodende puzzels die de afgelopen decennia in zoveel andere videogames zijn verschenen: laserlicht dat door spiegels weerkaatst, verergerende blokverschuivende segmenten, en zelfs “Moeilijke droomEen minigame die niets doet met de formule. Deze game zou beter gepresenteerd zijn als een kleinere ervaring zonder de afleiding van ideeën die in grote lijnen uit elke andere game zijn overgenomen.

Gelukkig houdt ‘Stellar Blade’ de zaken interessant door te schakelen tussen een lineaire, op niveaus gebaseerde structuur naar gebieden met een open einde, compleet met zijmissies, verborgen verhalen en zelfs een stadscentrum. De saaie wezensontwerpen van manuren (de typische klodder en tentakels) maken plaats voor een interessantere samensmelting van technologie en organisch leven. Verspreid het over het woestijnlandschap en plotseling beweegt “Stellar Blade” als een Final Fantasy-game, etherisch en majestueus.

Het derde en laatste bedrijf slaagt erin het spel te lanceren met een reeks memorabele, uitdagende en boeiende gevechten, elk een winnaar met interessante bewegingen, een overtuigend visueel ontwerp en uiteindelijk een aantal echte verhalende inzetten. (De verhaalmodus maakt de zaken merkbaar eenvoudiger voor degenen die niet de neiging hebben om veel moeite in gevechten te steken.) Hoe voorspelbaar dit verhaal ook is, het eindigt met een vertrouwd gevoel van empowerment – ​​een conclusie die zo sterk was dat ik me gedwongen voelde om aan het verhaal te beginnen. Opnieuw 20 uur ervaring.

Het gevechtsontwerp is het winnende kenmerk van dit spel; het is verslavend, knapperig en uniek, ondanks de visuele gelijkenis met spellen als 'Bayonetta', een ander spel met gewelfde vechtende vrouwen. De gevechten van Eve lijken misschien traag vergeleken met dat spel, maar ik zou het als zwaar omschrijven. Later krijgt Eve tegenaanvallen die haar terugdringen of wegduwen van de strijd, waardoor nieuwe aanvalsmogelijkheden ontstaan. Deze krachtige vijandelijke reacties helpen de gevechten in het spel te onderscheiden van 'Bayonetta' en de andere bron van dat spel, 'Dark Souls'.

“Stellar Blade” laat niet de sterkste eerste indruk achter, maar wel een blijvende. Wat nog belangrijker is, is dat ze uiteindelijk haar eigen identiteit kan vormen, net als Eve. Er is door de jaren heen een kritisch debat over geweest Hoe cyberpunkverhalen geworteld zijn in xenofobe angsten, Dit type past bij de Aziatische cultuur. En nu is hier “Stellar Blade”, een origineel stukje Koreaanse cyberpunk dat, net als Eve, op zijn eigen dwaze manier mooi is.