‘Sly’-recensie: Sylvester Stallone herinnert zich zijn ‘Rocky’-opkomst in de nostalgiedocumentaire op Netflix

Sylvester Stallone en Arnold Schwarzenegger kunnen nu terugkijken en lachen om hun verhitte rivaliteit toen ze elkaar ooit probeerden te overtreffen op het gebied van box office-spierkracht. Geef Arnold een voorsprong als het gaat om docu-memoires op Netflix, want zijn gelijknamige driedelige film overtreft met gemak ‘Sly’, een op Stallone gerichte herkauwer over zijn opkomst in ‘Rocky’.

Simpel gezegd: een groot deel van de documentaire gaat over Stallone die vasthoudt aan zijn leven en carrière, met enkele opmerkelijke onthullingen – van toevallige ontwikkelingen in de casting van ‘Rocky’ tot de opname van Dolph Lundgren in het ziekenhuis tijdens het maken van ‘Rocky IV’ – maar ook een heleboel egoïstische gedachten, en eerlijk gezegd vermoeiend.

Stallone vertelde openhartig over het leven met een gewelddadige vader, hoe hij begon te schrijven uit frustratie over de gewelddadige rollen die hem steeds werden aangeboden, en hoe hij het destijds veel geld afsloeg bij het maken van ‘Rocky’, omdat, ook al hield de studio van die film. script, waren ze fel gekant tegen het idee dat hij in de film zou spelen.

Zoals oude clips en actuele interviews ons eraan herinneren, veranderde ‘Rocky’ het leven van Stallone van de ene op de andere dag, terwijl hij zijn broer Frank degradeerde naar de niet benijdenswaardige positie dat hij bekend stond als weinig meer dan ‘Rocky’s broer’.

Maar het is gemakkelijk om te vergeten dat Stallone’s inspanningen om dat vroege succes voort te zetten resulteerden in flops als ‘FIST’ en ‘Paradise Alley’, voordat hij een thuis vond in de franchise met de films ‘Rocky’ en ‘Rambo’ die in rotatie waren. Opgestapeld. Gevolgen en winst.

Hoewel Schwarzenegger is geïnterviewd naast “Rocky” co-ster Talia Shire, regisseur en uitgesproken fan Quentin Tarantino, Henry Winkler (die samen met Stallone speelde in “The Lords of Flatbush”), en regisseur Thomas Zimny ​​(“Springsteen on Broadway”). “) lijkt er tevreden mee te zijn om dit eigenlijk ‘De wereld volgens Sly’ te laten.

Het doel is duidelijk om zijn onderwerp te humaniseren, door een oudere, wijzere Stallone perspectief te bieden op zijn zoektocht naar theatrale triomfen. Dit omvat onder meer zijn besef op latere leeftijd van het belang van familie (de documentaire gaat kort in op de tragische dood van zijn zoon Sage in 2012) en de onopgeloste kwesties – voornamelijk met betrekking tot zijn vader – die hun weg vonden naar zijn werk. Er is zelfs een kort fragment over zijn onverstandige snackavonturen, zoals “Whoa! Whoa!” Of mijn moeder schiet”, wat Schwarzenegger beweert dat hij hem daartoe heeft misleid.

De constante focus op het standpunt van Stallone weerhoudt ‘Sly’ er echter van om alles te doen wat nodig is in de context van hoe zijn films passen in de jaren ’70, ’80 en ’90, vooral de manier waarop Rambo en Rocky voetsoldaten uit de Koude Oorlog worden. . Simpel gezegd: Zimny ​​heeft een stap terug gedaan en dit op een gelicentieerd product laten lijken.

Net als ‘Arnold’, ‘Val’, ‘STILL: A Michael J. Fox Movie’ en een aantal andere nostalgische documentaires die de afgelopen jaren zijn uitgebracht, heeft ‘Sly’ waarde als popcultuurplaat, waardoor het talent invloedrijk is bij het uiten van haarzelf. Hun verhaal is voor degenen die gespeend zijn van hun werk. Vergeleken met het beste van het weelderige genre is het meer een lichtgewicht dan een echte kanshebber.

Sly gaat op 3 november in première op Netflix.