Koning Willem-Alexander verontschuldigt zich voor de rol van zijn land in de slavernij

De koning van Nederland verontschuldigde zich formeel voor de rol van zijn land in de slavenhandel en zei dat hij zich “persoonlijk en intens” aangesproken voelde.

Het land werd na de 17e eeuw een belangrijke koloniale macht, veroverde gebieden over de hele wereld en Nederlandse slavenhandelaren smokkelden meer dan 600.000 mensen.

Koning Willem-Alexander omschreef de praktijk zaterdag als “horror”.

Hij zei dat de koninklijke familie niets deed om het te stoppen.

Hij sprak op een evenement ter gelegenheid van de 160e verjaardag van de afschaffing van de slavernij in het land – het was vooraf niet duidelijk of de koning zich zou verontschuldigen voor de rol van de koninklijke familie in de praktijk.

In juni onthulde een nieuwe studie dat Nederlandse heersers tussen 1675 en 1770 het equivalent van 545 miljoen euro ($ 595 miljoen) in geld van vandaag ontvingen van de koloniën waarin slavernij werd opgelegd.

Koning Willem-Alexander erkende tijdens zijn toespraak in Amsterdam dat “de koningen en heersers van het Huis van Oranje geen stappen hebben ondernomen tegen [slavery]”.

“Vandaag sta ik hier voor u als uw koning en als onderdeel van de regering. Vandaag bied ik mezelf mijn excuses aan”, zei hij.

Vandaag vraag ik vergiffenis voor het schijnbare gebrek aan werk.

Vergezeld door zijn vrouw, koningin Máxima, erkende de koning dat hij niet namens de hele natie kon spreken, maar vertelde de menigte dat de “overgrote meerderheid” van de Nederlandse burgers “de strijd voor gelijkheid voor alle mensen steunt, ongeacht kleur of culturele achtergrond “.

Zijne Majesteit voegde eraan toe: “Na bekentenis en verontschuldiging kunnen we samenwerken aan wonden, verzoening en herstel.”

Zijn toespraak kreeg gejuich van de menigte op het Kitty Koti Festival – de jaarlijkse viering van de afschaffing van de slavernij in het land.

In de 17e eeuw bezette Nederland grote stukken land in de regio’s die nu Indonesië, Zuid-Afrika, Curaçao en West-Papoea vormen, en werd het een belangrijke speler in de transatlantische slavenhandel.

Duizenden mensen werden vanuit Afrika verhandeld naar de Nederlandse koloniën in het Caribisch gebied en Zuid-Amerika – goed voor ongeveer 5% van de totale transatlantische slavenhandel – voordat de praktijk in 1863 werd verboden.

Maar in het Afrikaanse land Suriname ging dit door gedurende een verplichte overgangsperiode van 10 jaar, met onnoemelijk veel verdriet en pijn als gevolg van

Nederland genereerde enorme rijkdom uit de slavenhandel, en alleen al in de westelijke provincie Holland bleek uit een studie van de Nederlandse Onderzoeksraad dat 40% van de economische groei tussen 1738 en 1780 kon worden toegeschreven aan handel.

Verschillende Nederlandse steden, waaronder Amsterdam en Rotterdam, hebben excuses aangeboden voor hun rol in de handel.

Maar het land nam de tijd om zijn koloniale verleden onder ogen te zien, en pas in 2006 werd de geschiedenis van de Nederlandse slavernij aan het schoolcurriculum toegevoegd.