Jongeren in Groot-China leven van salaris naar salaris

Eric Hsu herinnert zich een tijd dat hij 10 dagen verwijderd was van betaaldag met nog maar $ 32 over. Hij had geen spaargeld.

“Ik gebruikte het resterende geld dat ik had om witte broden te kopen en at het op voor de drie maaltijden totdat mijn salaris kwam”, vertelde hij aan CNBC Make It.

“Soms denk ik: ik verdien niet een beetje, ik denk eigenlijk dat ik een hoger gemiddeld salaris verdien. Maar ik voel me nog steeds elke maand heel arm.”

Hsu behoort tot een groep mensen in Taiwan, meestal jonge mannen en alleenstaande arbeiders, genaamd “yue guang zu” – de zogenaamde “moonlight clan”.

De term beschrijft de fractie aan het einde van elke maand, of zoals Hsu het uitdrukt: “geld komt binnen van mijn linkerhand en gaat uit van rechts.”

De term is afkomstig uit Taiwan, maar wordt nu ook vaak gebruikt op het vasteland van China en Hong Kong om de jongere generatie te beschrijven, zegt Chung Chi Nin, voorzitter van de Hong Kong Polytechnic University.

Dat Naar schatting 40% van de jongeren is alleenstaand Degenen die in Beijing, Shanghai, Guangzhou en Shenzhen wonen, leven volgens een lokaal rapport van salaris tot salaris.

“Dit gedrag is heel anders dan dat van hun ouders, die letterlijk elke cent opspaarden die ze hadden. Maar de jongere generatie geeft elke cent uit die ze hebben”, zegt Chung, een economisch socioloog.

Zhong zei dat door de stijgende kosten van levensonderhoud meer mensen het risico lopen om in de “Moonlight Clan” te blijven, vooral degenen met lagere inkomens.

Hoewel de inflatie in Taiwan met 2,4% veel lager is in vergelijking met veel delen van de wereld, zijn de consumentenprijzen en de voedselkosten Nog steeds in opkomst.

Voor de 34-jarige A-Jin nemen vaste uitgaven zoals verzekeringen, nutsvoorzieningen en transport al “meer dan de helft” van haar NT $ 30.000 (ongeveer US $ 985) per maandsalaris in beslag, vertelde ze aan CNBC Make It.

“Ik krijg NT $ 10.000 per maand voor eten en andere uitgaven. Uit eten gaan kost nu ongeveer NT $ 300 per dag. Er is geen manier om te sparen”, zegt A-Jin, die in de dienstverlenende sector werkt.

“Als mij een noodgeval zou overkomen, zoals een auto-ongeluk, zou ik geen geld hebben om ermee om te gaan.”

Maar voor anderen is het de “je leeft maar één keer”-mentaliteit die hen aanmoedigt om uit te geven wat ze kunnen – zelfs als dat betekent dat ze schulden moeten aangaan.

Sinds Hsu 10 jaar geleden begon te werken, heeft de civiel ingenieur moeite om spaargeld op te bouwen, omdat hij probeerde zijn studieschuld af te lossen.

Volgens CNBC’s vertaling van de Mandarijn-opmerkingen: “In plaats van het resterende geld aan het einde van de maand te sparen, besloot ik in plaats daarvan mijn schuld af te betalen.”

Maar toen een ernstige knieblessure hem twee weken werkloos maakte zonder loon, besefte Hsu dat hij niet in zijn levensonderhoud kon voorzien.

“Ik dacht, aangezien ik een creditcard kan gebruiken om dingen te betalen en mijn leven gemakkelijker te maken, waarom niet?”

Maar voordat hij het wist, had hij wel vier creditcards en bijna 70% van zijn salaris per maand betaalde hij dergelijke schulden af ​​- met weinig meer om te sparen.

Hsu erkende dat hoewel de helft van zijn schuld voor noodzakelijke dagelijkse uitgaven was, de andere helft te wijten was aan zijn “levensstijlkeuzes en verlangens”.

“Ik liet het uit de hand lopen en zei, aangezien ik een creditcard heb, laten we een auto kopen en die heb ik”, zei Hsu, 38.

“Bij online winkelen word je ook blootgesteld aan een groot aantal dingen die je kunt kopen en het feit dat je zo gemakkelijk aankopen kunt doen, heeft daar niet aan bijgedragen.”

Chung, de professor, zei dat het concept van “moonlight clan” de desillusie weerspiegelt die jonge mensen tegenwoordig voelen over het leven. Het lijkt erg op andere termen die de afgelopen twee jaar populair zijn geworden in China, zoals “Tang Bing” en “Bai Lan”.

“In de context van Oost-Azië waren de ouders van de Moonlight Clan getuige van een zeer succesvolle industrialisatie en bereikten ze hun doelen in hun leven,” voegde hij eraan toe.

“Maar dat is een andere realiteit voor deze generatie… Ze zien dat hun ouders slagen, maar ze kunnen het gewoon niet waarmaken. Er gaapt een enorme kloof tussen verwachting en realiteit.”

Chung zei dat de “Moonlight Clan” voornamelijk bestaat omdat eigenwoningbezit niet langer mogelijk is voor jonge mensen in Taiwan – dankzij het gebrek aan betaalbare woningen.

Volgens de niet-habitatwordt huisvesting als betaalbaar beschouwd wanneer de verhouding tussen de prijs en het inkomen van het huis 3,0 of lager is.

Taiwan daarentegen De huidige verhouding is 9,6 en 15,7 in Taipei Cityaldus het ministerie van Binnenlandse Zaken.

“De verwachting om je eigen huis te kopen, te trouwen en je gezin op te bouwen, ligt nu buiten bereik”, zei Chung.

“Jonge mensen geven deze droom liever op en geven geld uit aan de dingen die ze vandaag gegarandeerd krijgen.”

Deze dingen worden “xiao que xin” genoemd – wat in het Mandarijn “klein maar zeer zeker geluk” betekent.

“Het kan van alles zijn, van het kopen van een kop koffie bij Starbucks tot een overzeese reis – dingen die je een klein gevoel van geluk geven om het missen van een overkoepelend doel in het leven goed te maken”, vertelde Chung aan CNBC Make It. .

Hsu was het daarmee eens en deelde een populair gezegde in Taiwan dat de huidige situatie beschrijft: “Huizen zijn niet om in te wonen, maar om in te investeren.”

“Een appartement met drie slaapkamers kost nu NT$20 miljoen. Hoe lang moet ik sparen op mijn jaarsalaris van NT$720.000?”

Hij voegde eraan toe: “Je gaat pas serieus iets doen als je een sterk doel hebt. Zonder de mogelijkheid om een ​​huis te kopen, is het alsof: ‘Het heeft geen zin om geld te verdienen als je het niet uitgeeft.'”

A-Jin zei dat ze geen financiële of levensdoelen op de lange termijn heeft en het kopen van haar huis “volledig heeft opgegeven”.

Ze zei: “Zolang ik te eten heb en mijn maag vol is, ga ik niet dood. Dit is genoeg voor mij.”

“Aangezien al het andere onmogelijk is, denk ik gewoon hoe ik aardiger voor mezelf kan zijn, dat is alles.”

Voor Hsu is hij van mening dat de moeilijkste dagen achter hem liggen. Na zijn ervaring zegde hij twee jaar geleden zijn creditcard op en beloofde hij elke maand een derde van zijn salaris te sparen.

Hij beschouwt zichzelf echter nog steeds als onderdeel van de Moonlight Clan, omdat hij nog steeds niet zeker weet of hij nog een noodsituatie zal overleven.

“Ik heb nog steeds geen financiële langetermijndoelen. Mijn prioriteit is om de rest van mijn creditcardschuld af te lossen. Ik ben gewoon bang om weer honger te lijden.”

“Niet weten of je genoeg geld had voor eten tot de volgende betaaldag was een erg vreselijke toestand – maar het was mijn schuld en de straf paste bij de misdaad.”

mis niet: Denk je dat het te laat is om van baan te veranderen? Zeg dat maar tegen “Asia’s Best Chef”

Vind je dit verhaal leuk? Abonneer je op CNBC Make It op YouTube!