Joel Embiid beëindigt het MVP-gesprek door voor Nikola Jokic te gaan zitten. dat is goed.

Laten we een ding duidelijk maken. Niets van wat je gaat lezen is om te suggereren dat Joel Embiid zojuist zijn leven heeft opgeofferd om de mensheid te redden met zijn beslissing om het op te nemen tegen Nikola Jokic en de Denver Nuggets op maandagavond.

Dat gezegd hebbende, moeten we de grote man op zijn minst een knikje van waardering geven voor het beëindigen van het NBA MVP-debat van dit jaar voordat hij de beleefde samenleving volledig vernietigt. Echte kampioenen zijn consensusbouwers en Embiid heeft op de een of andere manier een manier gevonden om iedereen in een betere positie te brengen. Hij en de Sixers krijgen de kans om zich te concentreren op het ‘postseason’. Iedereen heeft een brein dat geen soep meer is.

» Lees meer: ​​Hoe Joel Embiid van Sixers de ‘luie’ tag van George Carl ontmaskert en zijn eigen MVP-zaak maakt

Dit eerste deel is waar het om gaat.

Het zou gemakkelijk zijn om de afwezigheid van Embiid op maandagavond als een vorm van berusting te zien. Dit is zeker wat Nuggets-fans hebben gezien. Nadat het nieuws bekend werd dat Embiid niet zou passen bij zijn belangrijkste rivaal voor de Player of the Year Trophy, drukte iemand in Denver nepposters voor vermiste personen af ​​en verspreidde ze over het hele honkbalveld.

En ze hebben gelijk. Dit was de kans van Embiid om kiezers eraan te herinneren dat ongeacht Jokic’s flitsende basislijn, hij de grotere man is die je aan je zijde wilt hebben als het winnen van een basketbalwedstrijd je doel is. In plaats daarvan bekeerde Jokic zich met een driehonkslag, verloren de Sixers hun vierde van vijf, en Embiid bekeek het allemaal vanaf de bank.

Je zou kunnen stellen dat dat er allemaal niet toe doet. De stat-status van Embiid voor MVP is sterker dan ooit. Zijn scoringsgemiddelde van 33,3 punten per wedstrijd is niet alleen het beste in de NBA dit seizoen. Het is historisch. Slechts 10 spelers hebben het tot nu toe gehaald. Slechts drie hebben dat gedaan in de afgelopen 35 jaar: James Harden, Kobe Bryant en Michael Jordan. Het is ook 8,4 punten boven het gemiddelde van Jokic, een kloof die bijna groot genoeg is om Jokic’s voorsprong van +5,8 in assists teniet te doen. Na rekening te hebben gehouden met de oogtest en het enorme voordeel dat de defensieve impact van Embiid biedt, is Jokic’s MVP-cv voornamelijk gebaseerd op semantiek. Dat wil zeggen, “waarde” definiëren als alles wat Jokic te bieden heeft.

Natuurlijk is MVP in de eerste plaats een semantische onderscheiding, en MVP-kiezers hebben al besloten dat een seizoen als Jokic de naam meer verdient dan een seizoen als Embiid. Wie Jokic de beste speler van de afgelopen twee seizoenen vindt, zal dit jaar moeilijk anders kunnen beslissen. Zijn cijfers zijn vergelijkbaar, zijn efficiëntie is beter en zijn team heeft het beste record in de Western Conference.

Embiid’s beste kans om zichzelf te bewijzen was om het frontaal te bewijzen. Zijn beslissing om dit niet te doen was bijzonder schadelijk, aangezien zijn onbeschikbaarheid het meest overtuigende argument tegen zijn MVP-nominatie blijft. Het gesprek is nu zo goed als afgelopen.

Maar nogmaals, dit is een goede zaak.

Je zou kunnen stellen dat de fixatie van Embiid op een MVP hol klinkt als hij zich niet eens staande kan houden tegen de enige man die hem in de weg staat. Maar hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik besef dat het een pluim op zijn pet is. Het is een indicatie dat, ondanks al het gepraat van Embiid over individuele erkenning, zijn prioriteit blijft de teruglopende weefgetouwen voor zijn team.

Lees meer: ​​De Sixers zullen waarschijnlijk door zowel Celtics als Bucks moeten gaan om een ​​ander playoff-einde te krijgen

Nu het nummer 1-zaadje een onmogelijkheid is, hebben de Sixers de komende twee weken meer te winnen met Embiid naast het veld dan erop. In een perfecte wereld zou Embiid de rest van het reguliere seizoen besteden aan het voorbereiden van zijn lichaam om de ontberingen van playoff-series tegen Boston en Milwaukee te weerstaan. Dit is veel beter dan die tijd besteden aan het najagen van een individuele onderscheiding.

Aan het eind van de dag zal de geschiedenis Embiid beoordelen op zijn vermogen om zijn team uit het plateau te trekken waar ze de afgelopen vijf jaar zijn gestrand. Als hij echt de MVP, Most Valuable, Most Outstanding Player van de NBA is, of hoe je hem ook wilt noemen, zou zijn aanwezigheid zijn team een ​​inherent voordeel moeten geven in het ‘postseason’.

Er is een zeer goede kans dat het lot van de Sixers na het seizoen afhangt van het vermogen van Embiid om de procedure te controleren. Zijn huidige prioriteit zou moeten zijn zich op deze mogelijkheid voor te bereiden. De enige echte MVP is immers dat het er niet toe doet.