Israël zegt dat gijzelaars niet vóór vrijdag zullen worden vrijgelaten of dat de gevechten niet zullen worden gestopt: Gaza Live News

Israël zei dat ongeveer 240 mensen werden gegijzeld in Gaza, en het is nog steeds onduidelijk wie van hen zal worden vrijgelaten op grond van het staakt-het-vuren dat vannacht is aangekondigd. Wapenstilstanden in eerdere conflicten tussen Israël en Hamas zijn kwetsbaar gebleken.

Uren nadat de deal was aangekondigd, zeiden de families dat ze geen officiële informatie van de Israëlische autoriteiten hadden ontvangen. De regering zei in een verklaring dat vrouwen en kinderen zouden worden vrijgelaten, waardoor de kans groter wordt dat gezinnen gescheiden raken – bijvoorbeeld door gevangengenomen vaders met hun kinderen achter te laten. Er worden minstens 36 Israëlische burgers van 18 jaar of jonger vastgehouden in Gaza, samen met 13 van hun moeders.

“Het voelt als gisteren en eergisteren, maar erger”, zegt Yael Engel Litchi, de tante van Ofir Engel, een 12e-klasser uit Jeruzalem die op 7 oktober werd ontvoerd uit kibboets Be’eri, waar hij met zijn gezin logeerde. . Zijn vriendin Yuval Sharabi, 17, en haar familie.

Sinds dinsdagavond bellen mensen om de familie te feliciteren, zei mevrouw Engle Lecce woensdagochtend. Maar ze voegde eraan toe: “We weten niets.” “Geen enkele functionaris heeft contact met ons opgenomen om ons iets te vertellen.”

“We staan ​​op de rand van de afgrond”, voegde ze eraan toe.

Meneer Engel werd samen met de vader van zijn vriendin, Yossi Sharabi, gegijzeld. De broer van de heer Sharabi werd ook ontvoerd in Birre en zijn vrouw en kinderen werden vermoord. Een neef werd vermoord tijdens een muziekfestival in de buurt.

“Stel je de gevoelens voor binnen die familie”, zei mevrouw Engel Lecce over de familie Sharabi. “Het is moeilijk. Het breekt je steeds meer af.”

Voor anderen was de aankondiging van de deal het eerste goede nieuws dat ze sinds 7 oktober hoorden.

“We zijn vol hoop”, zei Aharon Brodoch, wiens schoonzus, Hagar Brodoch, 40, en haar drie jonge kinderen, Ofri, 10, Yuval, 8, en Uriah, 4, werden ontvoerd uit kibboets Kfar Azza. “Voor onze familie zou het in ieder geval voorbij moeten zijn, maar dan moeten we ons zorgen maken over de rest van de gijzelaars”, zei hij.

Avichai Brodoch, Hajars echtgenoot en vader van drie kinderen, begon een week na hun ontvoering een wake buiten het militaire en regeringshoofdkwartier in Tel Aviv, omdat hij het gevoel had dat het land meer gericht was op het nemen van wraak op Hamas dan op het vrijlaten van de gijzelaars. Hij verscheen met de familiehond en een zelfgemaakt bord met de tekst: ‘Mijn familie is in Gaza.’ Al snel kreeg hij gezelschap van massa’s aanhangers.

Maar ondanks alle hoop die werd gewekt door het nieuws over een overeenkomst om enkele gijzelaars vrij te laten, bleef er grote bezorgdheid bestaan ​​over de mentale en fysieke toestand van de kinderen onder hen.

Verschillende familieleden van Alana Zaichik behoorden tot de ontvoerden op 7 oktober: haar neef, Sharon Kunio, en de echtgenoot van haar neef, David Kunio, werden samen met hun driejarige tweelingdochters Emma en Julie ontvoerd uit kibboets Nir Oz. Een andere neef, Danielle Aloni, die de kibboets bezocht, en haar vijfjarige dochter Amelia werden ook ontvoerd.

Mevrouw Zaitchik beschreef elk nieuw stukje informatie als een welkom stukje informatie. Maar ze is ook bang voor waar haar jongere neven en nichten aan zijn blootgesteld.

“De schade die deze kinderen wordt aangedaan, dit lijden en deze pijn, houdt niet op bij hun vrijlating”, zei ze, eraan toevoegend dat “hun terugkeer gepaard gaat met veel pijn en trauma.”

Sommige families van de oudere mannelijke gijzelaars, van wie niet werd verwacht dat ze als eersten zouden worden vrijgelaten, uitten hun frustratie en wanhoop.

Shaye Benjamin, wier vader Ron, 52, werd opgepakt toen hij ’s morgens vroeg op de fiets reed in de buurt van Be’eri, zei dat ze haar leven op pauze heeft gezet sinds de ontvoering van haar vader, en is bang dat er geen einde in zicht is. Ze merkte op dat het bijna vijftig dagen duurde om die deal te bereiken en zei: “Bedenk eens hoeveel tijd het zou kosten om nog een deal voor de jongens rond te krijgen.”

Mevrouw Benjamin zei dat ze blij zou zijn als de kinderen vrijgelaten zouden worden, maar voegde eraan toe: “Iedereen verdient het om naar huis te gaan.”