Is ’s werelds financiële brandweerman klaar?

Is ’s werelds financiële brandweerman klaar?

De wereld moet zich voorbereiden op een reeks financiële crises in opkomende en zich ontwikkelende economieën. Het schrijven hangt al aan de muur, met Ghana, Pakistan, Bangladesh en Sri Lanka momenteel in de rij voor de deur van het IMF.

Rijke landen moeten nu het Internationaal Monetair Fonds – ’s werelds grootste financiële brandweerman – uitrusten om de verspreiding van crises te voorkomen en te beheersen. Ze kunnen beginnen door ervoor te zorgen dat het fonds over de middelen beschikt om te voorkomen dat economieën met lage inkomens een beleid voeren waarbij de buren bedelen en die het levensonderhoud van andere landen vernietigen en de politieke en economische stabiliteit bedreigen.

Nu de Amerikaanse dollar sterker wordt en de wereldwijde groei vertraagt, hebben veel regeringen van arme landen die al ernstig overweldigd zijn door het coronavirus en de voedsel- en energiecrises die zijn aangewakkerd door de Russische oorlog in Oekraïne, te maken met valutadevaluaties en stijgende leenkosten.

De steun uit China neemt af nu de nieuwe politieke prioriteiten van het land, het non-proliferatiebeleid, een haperende vastgoedmarkt, demografische druk en structurele hervormingen ervoor zorgen dat de economie van het land in het laagste tempo in vier decennia groeit.

Tot overmaat van ramp trekken buitenlandse investeerders in recordtempo geld op uit opkomende markten. Als gevolg daarvan verbranden veel van deze landen de deviezenreserves die ze zorgvuldig hadden opgebouwd na eerdere crises.

Grote economieën moeten nu een aantal praktische stappen zetten. Tijdens de wereldwijde financiële crisis van 2008-2009, bijvoorbeeld, kwamen de leiders van de G-20 overeen om een ​​’internationaal monetair fonds van een biljoen dollar’ op te richten dat de middelen zou hebben om de verspreiding van de crisis te vertragen en in te dammen. Dit hield onder meer in dat het IMF kon lenen van een groep bereidwillige landen en dat het kapitaal van het fonds werd verhoogd tot SDR 477 miljard ($ 621 miljard).

Het IMF heeft extra verdedigingslinies. In januari 2021 verdubbelde de New Borrowing Arrangements Scheme, waarbij 38 landen ermee instemden om indien nodig leningen te verstrekken aan het Fonds, in omvang en werd verlengd tot 2025. Het IMF heeft ook bilaterale leenovereenkomsten, die momenteel worden verlengd. wordt onderhandeld.

Bovendien kwamen staten in augustus 2021 overeen met een algemene toewijzing van $ 650 miljard voor speciale trekkingsrechten, de speciale trekkingsrechten, de grootste in de geschiedenis van het fonds. Het doel van deze toewijzing was om de veerkracht en stabiliteit van de wereldeconomie te vergroten en kwetsbare economieën te helpen die het moeilijk hadden om het hoofd te bieden aan de coronaviruscrisis. Maar aangezien de SDR volgens IMF-quota wordt verdeeld over landen, die sterk afhankelijk zijn van hun BBP, was het effect van de maatregel beperkt.

De noodzaak voor het IMF om een ​​centrale rol te spelen bij het beheersen van een wereldwijde crisis is een van de weinige gebieden waarover de G-20-landen het eens kunnen zijn.

Njeer Woods

Bij eerdere financiële crises heeft het IMF een sleutelrol gespeeld bij het helpen handhaven van een minimaal niveau van vertrouwen, waardoor de kosten van crisisbeheersing en -beheersing werden verlaagd. Gezien de volatiele markten, vluchtende investeerders en financieel uitgeputte regeringen, zijn er sterke argumenten om het IMF opnieuw te versterken.

Allereerst moeten de G20-landen zich ertoe verbinden het kernkapitaal van het Internationaal Monetair Fonds te verdubbelen. Dit betekent een verdubbeling van de bijdrage van elk land – die evenredig is aan de omvang van zijn economie. Dergelijke onderhandelingen waren in het verleden moeilijk, omdat snelgroeiende economieën zullen aandringen op grotere belangen in het IMF, zoals Japan, Saoedi-Arabië en China in de loop der jaren hebben gedaan. De ingrijpende hervormingen van 2010 omvatten fundamentele veranderingen, en hoewel de geopolitieke spanningen sindsdien verder zijn geëscaleerd, hebben deze veranderingen nu de weg vrijgemaakt voor een verdere toename.

De noodzaak voor het IMF om een ​​centrale rol te spelen bij het beheersen van een wereldwijde crisis is een van de weinige gebieden waarover de G-20-landen het eens kunnen zijn. Ze zouden dat snel moeten doen, want ratificatie en implementatie van een nieuwe reeks quota zal tijd vergen – vijf jaar, in het geval van de overeenkomst van 2010.

De op één na meest urgente stap is dat het IMF zijn leenovereenkomsten met rijkere landen versterkt door middel van de bovengenoemde NAB en bilaterale overeenkomsten. Energieproducenten in het Midden-Oosten, bijvoorbeeld, zullen de komende vier jaar tot $ 1,3 biljoen aan extra olie-inkomsten ontvangen en zullen stille invloed krijgen door ermee in te stemmen hun leningen aan het Internationaal Monetair Fonds te verhogen.

Een derde mogelijkheid is ofwel de verkoop van een deel van de goudvoorraad van het IMF, of landen die akkoord gaan met de toewijzing van SDR’s voor nog een jaar. Maar nogmaals, het grootste deel van de SDR-uitgifte gaat naar de grootste economieën (die er meestal voor hebben gekozen ze niet te herverdelen naar behoeftige landen). Bovendien zijn er grenzen aan de bereidheid van landen om hun reserves in harde valuta in te wisselen voor SDR’s.

De minst besproken en meest controversiële optie zou zijn dat de rijkere landen die niet van het IMF lenen, het bedrag dat het Fonds betaalt in ruil voor kredietverlening, verlagen. In 2020 heeft het IMF SDR 546 miljoen uitgegeven aan reservetranchevergoedingen voor leden, en nog eens SDR 90 miljoen aan rentelasten. Dit zal nu toenemen, aangezien zowel het krediet aan het IMF als de rente op de SDR stijgen.

Ten slotte kan het IMF, net als zijn zusterinstelling, de Wereldbank, de kapitaalmarkten aanboren – iets wat het nog niet eerder heeft gedaan. De Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling van de Wereldbank verstrekt leningen aan lage- en middeninkomenslanden door vier tot vijf keer het marktkapitaal te lenen. Zelfs de International Development Association, het concessionele instrument van de Bank voor de armste landen, vertrouwt op kapitaalmarkten om haar financiering te maximaliseren, zij het op veel kleinere schaal.

Zowel IBRD als IDA hebben een AAA-rating, waardoor ze de kapitaalkosten kunnen verlagen. Hun ervaring, evenals die van andere multilaterale kredietnemers, geeft aan dat het IMF schuldpapier met een AAA-rating en hefboomfinanciering kan uitgeven, evenals zijn staat van dienst om geen kredietverliezen te rapporteren over zijn 78-jarige geschiedenis.

De machtige landen van het IMF, vooral de G-20, moeten serieus nadenken over wat er op het spel staat. Net als de bosbranden die deze zomer op het noordelijk halfrond uitbraken, verspreidden financiële crises zich snel. Om het effectief te beheren, moet het IMF vroegtijdig worden uitgerust met goed geplaatste reserves en brandvertragers.

• Neger Woods, decaan van de Blavatnik School of Government, Universiteit van Oxford.

Disclaimer: de meningen van de auteurs in deze sectie zijn van henzelf en weerspiegelen niet noodzakelijk de mening van Arab News