Hoe Carlos Alcaraz de ‘leeuw’ Novak Djokovic temde en tot Wimbledon-kampioen werd gekroond

In de loop van meer dan een decennium zijn 45 spelers er niet in geslaagd om Novak Djokovic te verslaan op het centre court. De laatste die optrad was Andy Murray, in de finale van Wimbledon op 7 juli 2013.

Gedurende 34 opeenvolgende wedstrijden heeft de Serviër op geen van de locaties van de All England Club verloren, de trofee in de wacht gesleept in 2018, 2019, 2021 en 2022 (het evenement werd in 2020 niet gespeeld vanwege de Covid-19-pandemie), en bereikte dit jaar de finale.

Voorafgaand aan die wedstrijd op zondag had Djokovic maar liefst 60 gewonnen van de 65 sets die hij speelde in Grand Slam-evenementen in 2023. Hij won ook de laatste 15 sets in die drie toernooien.

Oh, en dan was er de kleine kwestie van de 23 grote kampioenstitels in zijn kluisje en alles wat die ervaringen hem leerden.

Maar op zondag bezweek hij voor een tiebreak en verloor hij drie sets – en daarmee het verlies van de Wimbledon-titel.

Carlos Alcaraz is anders.

Anders dan al die spelers die Djokovic hier probeerden te stoppen en er niet in slaagden, en anders dan iedereen die voor hem kwam. Dat hoef je me niet te vertrouwen; Ik geef je door aan Djokovic.

“Eerlijk gezegd heb ik nog nooit tegen een speler als hij gespeeld.”

Als nummer één van de wereld op 19 na het winnen van de US Open vorig jaar, was Alcaraz de jongste speler die de top van de wereldranglijst bereikte en, op slechts 20 jaar oud, blijft hij de jongste speler die doorbreekt in de top 50. Wimbledon-kampioen sinds tennis prof werd in 1968, na Boris Becker (1985) en Bjorn Borg (1976).

BC (vóór Carlos), geen enkele speler sinds de geboorte van Djokovic in mei 1987 heeft de heren Wimbledon-titel gewonnen.

In de voorgaande 78 keer dat Djokovic de eerste set van een wedstrijd op Wimbledon won, won hij.

niet vandaag.

Dus, hoe temde Alcaraz de speler die hij een “leeuw” noemde voorafgaand aan de finale van zondag?

Nou, hij bediende Djokovic, om te beginnen – zeker vanaf de tweede set. De titelverdediger kreeg evenveel breekpunten in de finale (19) als in de rest van het toernooi bij elkaar. Alcaraz brak vijf keer de service over vijf sets, nadat Djokovic op weg naar het hoofdtoernooi slechts drie serviceduels liet vallen in zes wedstrijden.

De pijnlijkste break voor Djokovic wordt de vijfde game van de derde set. Al na één break gaf Alcaraz niet op in een massale wedstrijd van 26 minuten met 32 ​​punten en zeven breakpunten.

De Spanjaard heeft 66 overwinningen in vergelijking met 32 ​​voor Djokovic, ook op korte momenten.

Hoe zit het met ongedwongen fouten, hoor ik je vragen? Nou, hij sloeg er maar vijf meer dan zijn tegenstander (45 tegen 40), dus het was ook niet alsof hij overdreven roekeloos was. Hij heeft het vaak over agressief spelen – dit was ontroerende, gecontroleerde agressie.

De snelheid waarmee Alcaraz het gazon onder de knie heeft, is ronduit belachelijk. Hij had er voor deze Wimbledon slechts drie toernooien op gespeeld. Bij zijn twee eerdere bezoeken hier was hij nooit verder gekomen dan de vierde ronde, en nu won hij verdomd – tegen een speler die er op dat vlak onverslaanbaar uitzag. Alcaraz speelde deze zomer 12 wedstrijden op gras, op Queen’s en Wimbledon, en won alle 12 van zijn wedstrijden.

Wat is er veranderd? Het vergroten van zijn speeltijd op Queen’s en Wimbledon zal zeker helpen. “Elke keer als ik het veld op ga, wordt het beter voor mij”, zei hij vorige maand na het winnen van een warming-up evenement in West-Londen. “Ik doe meer ervaring op en dat is erg belangrijk op deze ondergrond.”

Alcaraz raakte meer vertrouwd met de lage, soms ongrijpbare bounce en slaagde erin zijn snelheid van het gravel en de hardcourts van het spel over te brengen op het gras. Dit is de sleutel gebleken tijdens zijn titelwinnende run hier. Zijn beweging is erg afgemeten en doelgericht, en hij leek zelden een punt af te maken vanwege zijn zelfvertrouwen en snelheid van herstel.

Twee maanden na zijn tienerjaren is hij net zo goed op gras als op gravel en hardcourt. Djokovic, 36, knikte na de wedstrijd op het centre court: “Ik dacht dat ik problemen met je zou krijgen op hardcourt en op gravel, maar niet op gras…”

En toen breidde de afgezette held dat uit. “Ik moet zeggen dat hij me verraste. Hij verraste iedereen met hoe snel hij zich dit jaar aan gras heeft aangepast. Hij heeft niet veel overwinningen op gras behaald in de twee jaar dat hij speelt.”

“Ik denk dat Quinn hem veel heeft geholpen. Hij stond op het punt die opener in Queens te verliezen (Alcaraz had alle drie de sets nodig om wereldkampioen nummer 82 Arthur Renderneck te verslaan met 4-6, 7-5, 7-6). Toen begon hij op te pakken momentum, meer en meer overwinningen Tegen echt goede spelers.

“De banen van Wimbledon zijn trager dan de banen van Oranje (de banen van dit toernooi) of misschien de banen van de koningin. Het is meer geschikt, denk ik, voor pasleys zoals hij.”

“Ik moet zeggen de slides, het soort schokkerige returns, het pure spel; het is indrukwekkend. Ik had niet verwacht dat hij dit jaar zo goed zou spelen op gras, maar hij heeft bewezen de beste speler ter wereld te zijn zonder een twijfel.

“Hij speelt geweldig tennis op verschillende ondergronden en verdient het om te zijn waar hij is.”

wanneer eerder gevraagd de atleet Wat was eerder in het toernooi het moeilijkste aan de confrontatie tussen Djokovic en Alcaraz, van wie hij een maand eerder in vier sets verloor? Franse Open semi-finalist zei: Nou ja, de druk Ik zou zeggen de druk die het op iedereen uitoefent – niet alleen ik, maar iedereen – om ongeveer drie uur lang op zijn best te spelen in een groot toernooi.

“Daar moet ik het mee doen, maar het is iets wat ik heel graag wil. Ik hoop hier een finale tegen hem te spelen. Voor mij is dat waarschijnlijk het moeilijkste voor Novak.”

Op zondag finishte Alcaraz graag in drie uur. In feite worstelden ze vier uur en daarna nog eens 42 minuten. Maar die druk waarover hij eerder in de twee weken had gesproken, drong zeker niet tot hem door.

“Met dank aan Carlos”, zei Djokovic. “Verbazingwekkend evenwicht op belangrijke momenten. Voor iemand van zijn leeftijd om met zulke zenuwen om te gaan, aanvallend tennis te spelen, de wedstrijd af te sluiten zoals hij deed… Ik dacht dat ik heel goed terugkwam in de laatste wedstrijd, maar hij kwam net met een aantal ongelooflijke, geweldige foto’s.”

Een van de beste voorbeelden van dat evenwicht en doorzettingsvermogen kwam in de tiebreak van de tweede set. Terwijl het publiek op het middenveld zijn naam scandeerde voor het beslissende punt, pareerde de Spanjaard een beruchte backhand langs Djokovic tot een gelijkspel in één set. De sfeer was gevuld met geklap en hij legde zijn vinger tegen zijn oor terwijl hij naar zijn stoel liep.

Hij hield dat momentum vast en brak Djokovic prompt in de opener van de derde set, waardoor hij tegen die tijd in een geweldige positie kwam te staan. Dat Het spel is gebeurd.

De hele eerste set duurde 34 minuten. De vijfde game van de derde set duurde 26. Alcaraz brak opnieuw en nam een ​​4-1 voorsprong. Na zijn investering om die wedstrijd te winnen, voelde de rest van de groep zich een formaliteit. De 6-1 die Djokovic toebracht is niet ongewoon. In zijn 71 Grand Slam-carrière is dit slechts 13 keer gebeurd.

De vierde set was er een om snel te vergeten voor Alcaraz, want Djokovic won met 6-3, maar herpakte zich in de vijfde en zat nu volledig buitengesloten. Er waren enkele forehandschoten om een ​​1-0 achterstand te behouden en in de volgende game brak hij met dank aan drie winnaars. Daarna hield hij de 3-1 lief en eindigde die wedstrijd met een kopbal. Hij deed hetzelfde in de eindservicewedstrijden met 4-2 en 5-3. Toen waren er twee grote winnaars terwijl hij serveerde in de wedstrijd.

De prediker hield zijn hoofd gebogen toen de mensen om hem heen hun hoofd verloren. Twee momenten springen er in het bijzonder uit. Djokovic maakte een backhand op het setpoint in de tiebreak van de tweede set. Toen, een later punt, een andere slechte backhand in het net bezorgde Alcaraz een breekpunt. Hij deed het werk naar behoren.

“Ik zou zeggen dat de tiebreak in de tweede[mijn grootste spijt in de wedstrijd]was”, zei Djokovic. “De backhand liet me in de steek, om eerlijk te zijn. Het setpoint, ik miste de backhand. Hij speelde een backhand die veel te lang was op het veld en hij stuiterde een beetje rond. Maar ik had dat schot niet mogen missen.” “

Toen bij 6-6, opnieuw een backhand vanaf het midden van het veld in het net. Slechts twee zeer slechte backhands. Dat was het. Het spel draaide op zijn kant. Hij draaide zich om. Hij verhoogde zijn niveau veel in de derde. Ik was’ t mezelf voor een tijdje “.

Er was ook een enorm gemiste klap toen Djokovic een 1-0 breakpunt kreeg in de laatste set.

“Ik kon me halverwege de vierde hergroeperen en momentum oppikken. Ik had het gevoel dat het momentum naar mijn kant verschoof. Dat was mijn kans (bal slaan vroeg in de vijfde). Die pitstop, ik denk dat ik een heel goed punt speelde , soort voorbereiding op volleybal.

“Het was heel erg winderig vandaag. De wind bracht het naar een ongemakkelijke plek waar ik de putt niet kon raken, en ik moest een vallende flyball raken. Ik zag hem perfect naar de andere hoek rennen. Ik wilde zijn voet een beetje missen met die volley. “En ik heb het gemist.”

Alcaraz brak in de volgende game en serveerde vervolgens in de wedstrijd en het toernooi. De serviceonderbreking die volgde op zijn misser maakte Djokovic zo woedend dat hij zijn racket om de doelpaal wikkelde.

Soms leek het in Centre Court op de Spider-Man meme… Djokovic moet het gevoel hebben gehad dat hij tegen zichzelf aan het spelen was. Er waren vergelijkbare schoten, vergelijkbare bewegingen, ik zal nooit…nooitStop mentaliteit.

“Ik denk dat mensen de afgelopen 12 maanden hebben gesproken over de wedstrijd van Carlos die bestaat uit bepaalde elementen van Roger (Federer), Rafa (Nadal) en mij. Daar ben ik het mee eens. Ik denk dat hij in wezen het beste van zichzelf heeft gegeven.” alle drie de werelden’, zei Djokovic. “.

“Hij heeft die mentale veerkracht en echte volwassenheid voor een 20-jarige. Het is indrukwekkend. Hij heeft de Spaanse stierenmentaliteit van concurrentievermogen, vechtlust en ongelooflijke verdediging die we in de loop der jaren bij Rafa hebben gezien.”

“En ik denk dat hij een aantal mooie backhands heeft, hij heeft wat overeenkomsten met backhands. Ja, de backhands, de verdediging, het aanpassingsvermogen. Ik denk dat dat al jaren mijn kracht is. Hij heeft hem ook.”

“Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit tegen een speler als hij gespeeld. Roger en Rafa hebben hun sterke en zwakke punten. Carlos is een zeer complete speler. Verbazingwekkende aanpassingsvermogens die volgens mij de sleutel zijn tot een lang leven en een succesvolle carrière op alle ondergronden.” “

Is dit een wisseling van de wacht? We zullen zien, ik voelde zeker de beving toen hij op het centre court zat en toekeek hoe Alcaraz oog in oog stond met Djokovic en de Wimbledon Cup wegnam.

(Bovenste foto: Mike Hewitt/Getty Images)