NASA’s rover heeft een fenomeen gezien waarvan wetenschappers de hoop op Mars hebben verloren.
Op aarde, wanneer de omstandigheden precies goed zijn, kunnen ijskristallen in de atmosfeer het zonlicht vervormen om aan beide kanten het uiterlijk van een heldere plek te creëren. de zon, of een aura die je belt. Wetenschappers hebben lang geloofd dat een vergelijkbare optische illusie ook op andere planeten zou kunnen voorkomen. Maar ondanks tientallen jaren van robotverkenners aan de oppervlakte Mars Door talloze duizenden foto’s van de lucht te maken, hebben wetenschappers geen teken van de corona van de zon gezien.
Tot 15 december 2021 dus.
“doorzettingsvermogen Het heeft ons echt verrast met enkele van de beelden die we in december hebben gekregen”, vertelde Mark Lemon, een planetaire wetenschapper aan het Space Science Institute, een non-profit onderzoeksinstituut in Boulder, aan Space.com.
“Ik ben hier al heel lang bij betrokken en we hebben overal en op veel foto’s naar halo’s gezocht”, voegde hij eraan toe. “Ik keek ernaar en dacht: ik zal het moeilijk vinden om daar een verklaring voor te vinden. “Omdat het allemaal loos alarm was, en het lijkt zo veel op corona dat ik dacht dat het veel werk zou zijn om erachter te komen wat er werkelijk aan de hand was.”
Verwant: 12 geweldige foto’s van het eerste jaar van de Perseverance rover op Mars
ijs in de lucht
toch een landHet verschijnen van een corona rond de zon vereist speciale voorwaarden.
Het zonlicht zou de potloodachtige ijskristallen moeten ontmoeten die er doorheen stromen de atmosfeer van de aarde, meestal in de vorm van zeer hoge zachte inferieure wolken. De zeshoekige structuur van de waterijskristallen bepaalt de grootte van de corona, op 22 graden van de zon, of ongeveer de breedte van twee vuisten die langs de armen worden gehouden.
Als de kristallen te klein zijn of de wolken te dicht of te warm zijn, dan is de zon alleen – zonder halo. Kristallen van andere chemicaliën in de atmosfeer kunnen een soortgelijk effect hebben, maar de kristalstructuur van elke chemische stof zal een halo van verschillende grootte creëren. “Het is als een vingerafdruk die je vertelt wat het element was, de vorm van het deeltje en dan een beetje over de grootte,” zei Lemon.
Kooldioxide komt meer voor in Mars-atmosfeer van water, dus het team onderzocht hoeveel halokristallen van droogijs zich konden vormen, maar die berekening kwam niet overeen met wat het zag als doorzettingsvermogen.
Ook hebben Lemon en zijn collega’s niets anders onderzocht.
Ze onderzochten of de camera zelf de heldere ring creëerde, maar de functie kwam niet overeen met deze artefacten in andere afbeeldingen. Bovendien maakte de vreemde afbeelding deel uit van een serie van vijf opnamen die door Volharding door de lucht werden gemaakt; De zon en de corona verschenen beide in drie, telkens op een andere plaats in het beeld.
Het was zeker geen stof. “We hebben veel afbeeldingen die je laten zien wat voor soort kenmerken je krijgt van stof in de lucht, en we weten zeker dat je daar geen aura van zult krijgen,” Lemon, nu hoofdauteur van het artikel dat de werk, zei. “Er waren eigenlijk geen andere kandidaten.”
Vreemde sfeerstudie
Wetenschappers hebben tientallen jaren besteed aan het bestuderen van de atmosfeer van Mars, zowel als een manier om Mars te begrijpen als om de atmosfeer in het algemeen te begrijpen.
“Elke planeet met een atmosfeer is een laboratorium voor hoe de atmosfeer werkt,” zei Lemon. “We kunnen iets niet volledig begrijpen door naar één voorbeeld ervan te kijken en vervolgens proberen te achterhalen hoe het zou zijn als de dingen een beetje anders waren.”
En hoewel de vloot van orbiters die al tientallen jaren rond de Rode Planeet draait, uitblinkt in het verzamelen van atmosferische gegevens, hebben wetenschappers meer nodig: een zicht vanaf het oppervlak. “Alles wat we kunnen weten over de atmosfeer overal op Mars – kijken naar wolken, kijken naar stofstormen, kijken naar stofduivels – we moeten controleren hoe het er aan de oppervlakte uitziet, waar het weer belangrijk is,” zei Lemon. .
Dit is de reden waarom Perseverance, net als de Mars-landingsmissies en de rover die eraan voorafgingen, is uitgerust met: klein weerstationWaarom houden wetenschappers de camera’s van de rover niet stevig op de aarde gericht? Perseverance heeft ook een SkyCam bij zich, een camera die alleen kijkt en foto’s maakt op elke Mars- of Sol-dag. Verschillende beelden van de navigatiecamera van de rover laten ook een stukje lucht zien. (NavCam nam de foto waar Lemmon de aura identificeerde.)
En de aanwezigheid van een halo rond de zon informeert wetenschappers over de atmosfeer van Mars, vooral omdat ijskristallen groter kunnen worden dan alle ijskristallen die wetenschappers direct hebben gemeten. Maar met slechts één voorbeeld bij de hand, is Lemon terughoudend om uitputtende conclusies te trekken.
“Ik denk dat het belangrijkste voor ons is dat we hebben geleerd dat het iets is dat kan gebeuren”, zei hij. “Daar moeten we serieuzer naar kijken in doorzettingsvermogen, op die locatie.”
Lemmon kijkt vooral uit naar de volgende keer dat Mars in hetzelfde seizoen van december 2021-waarnemingen komt, wat wetenschappers het Ogian-wolkengordelseizoen noemen, dat dan zal rollen wanneer het noordelijk halfrond in de zomer van volgend jaar is. “Als het weer terugkomt, zullen we het hele seizoen besteden aan het zoeken naar en ons klaarmaken om het op te volgen en in meer detail proberen te onderzoeken als we iets zien,” zei Lemon.
De zoektocht wordt beschreven in papier (Opent in een nieuw tabblad) Gepubliceerd op 3 september in Geophysical Research Letters.
E-mail Megan Bartels op [email protected] of volg haar op Twitter @Megan Bartell. Volg ons op Twitter @Spacedotcom en verder Facebook.
“Amateur-organisator. Wannabe-bierevangelist. Algemene webfan. Gecertificeerde internetninja. Fanatieke lezer.”
More Stories
De oude Hubble-ruimtetelescoop komt na een storing weer tot leven
Uit nieuw onderzoek blijkt dat dinosaurussen niet zo intelligent waren als we dachten
Wetenschappers bereiden zich voor op zonnestormen op Mars