Erdogan lijdt een zeldzame nederlaag bij de Turkse lokale verkiezingen

De verkiezingen voor burgemeesters en gemeenteraadszetels waren de eerste nationale overwinning voor de CHP in meer dan twintig jaar, aangezien Erdogan de dominante leider van Turkije was. Dit betekent een verbluffende ommekeer voor de Republikeinse Volkspartij, minder dan een jaar nadat haar kandidaat door Erdogan werd verslagen in de presidentiële race, waardoor de Turkse oppositie in wanorde achterbleef.

Maar zondag laat leek Erdogan bescheiden, te midden van tekenen van verdeeldheid in de regerende partij en winst van de oppositie in conservatieve gebieden die de steunpilaren voor de president vormden.

“We hebben in het hele land momentum verloren”, zei Erdogan zondag laat in een toespraak in de hoofdstad Ankara. “We zullen de verkiezingsresultaten eerlijk evalueren en ons moedig bezighouden met zelfkritiek.”

De grote prijs van de verkiezingen was Istanbul: een stad met 16 miljoen inwoners, een economische grootmacht voor Turkije en een startpunt voor Erdogans historische politieke carrière nadat hij burgemeester van de stad was. Ekrem Imamoglu, de huidige burgemeester van de Republikeinse Volkspartij, versloeg zondag zijn rivaal van de regerende partij met een marge van iets meer dan een miljoen stemmen, volgens onofficiële resultaten.

De overwinning versterkte Imamoglu's positie als Erdogan's sterkste rivaal, minder dan vijf jaar nadat hij nationale bekendheid verwierf door de burgemeesterszetel van de stad te ontnemen aan tientallen jaren van AKP-controle. Na een campagne gericht op lokale kwesties – de revitalisering van Istanbul, de voorbereiding op de aardbeving van de stad – riep Imamoglu zondag laat de overwinning uit in uitgebreidere bewoordingen, waarbij hij zich richtte op het autoritaire bewind van Erdogan.

Hij zei dat zondag “het einde markeert van de democratische erosie in Turkije en de terugkeer van de democratie”. “Mensen die onderdrukt worden onder autoritaire regimes richten hun blik nu op Istanbul.”

Uit de resultaten bleek dat CHP-kandidaten gemeenten in 35 van de 81 provincies van Turkije wonnen en de controle over de vijf grootste steden van het land behielden of overnamen – een verpletterende overwinning waardoor aanhangers van de oppositie zich afvroegen wat er zou zijn gebeurd als ze een aantrekkelijkere kandidaat hadden opgesteld in de presidentiële race van vorig jaar. . .

Het uiteenvallen van de oppositiecoalitie na de nederlaag van die kandidaat, Kemal Kilicdaroglu, heeft het lot van de Republikeinse Volkspartij zondag niet geschaad. In Istanbul gaven de resultaten aan dat aanhangers van een grote Koerdische oppositiepartij die haar burgemeesterskandidaat naar voren had gebracht, in plaats daarvan op Imamoglu stemden.

De partij van Erdogan lijkt te worden geplaagd door afvalligheid, waaronder afvalligheid in een islamistische partij die de Turkse leider bekritiseerde omdat hij de economische banden met Israël tijdens de oorlog in Gaza niet had verbroken en die meer dan 6 procent van de nationale stemmen kreeg.

Maar het was de manier waarop Erdogan omging met de economie die een grote rol leek te spelen in de race, omdat huishoudens te lijden hadden onder een op hol geslagen inflatie en een sterk dalende muntwaarde. Ondanks Erdogan's benoeming vorig jaar van een gerespecteerd economisch team en zijn besluit om de centrale bank toe te staan ​​de rente te verhogen naar het hoogste niveau in decennia, is de inflatie op ongeveer 70 procent gebleven.

“Het draait allemaal om de economie”, zei Altan Parsin, een 56-jarige CHP-aanhanger, die zondag vroeg wachtte met het uitbrengen van zijn stem in de wijk Gongoren in Istanboel. Hij zei dat hij al eerder op de partij van Erdogan had gestemd, een paar jaar nadat deze aan de macht kwam, toen de partij het ‘goed deed’.

“Ik denk dat hun economisch beleid een impact zal hebben op de verkiezingsresultaten”, zei hij.

Fatma Ansari (50), een andere kiezer, zei dat ze lauw stond tegenover İmamoğlu – “Ik denk niet dat hij veel voor Istanbul heeft gedaan” – maar toch op hem zou stemmen, “als reactie op de regering.”

“Ik ga stemmen vanwege de algemene situatie in Turkije. De economie, het onderwijs – daar zijn we niet blij mee”, zei ze.

Fahim rapporteerde vanuit Beiroet.