De oude schildpadsoort ‘Turtwig’ werd ontdekt nadat het fossielenmysterie was opgelost

Meld u aan voor de wetenschapsnieuwsbrief Wonder Theory van CNN. Verken het universum met nieuws over fascinerende ontdekkingen, wetenschappelijke vooruitgang en meer.

CNN
—

Uit een nieuwe studie blijkt dat oude plantenfossielen, die wetenschappers verbijsterden, helemaal geen planten bleken te zijn.

In plaats daarvan waren de kleine, ronde vormen met een bladachtig patroon ooit de schelpen van babyschildpadden die leefden in de tijd van de dinosauriërs. Wetenschappers hebben de schildpadsoort een naam gegeven “Turtwig“, genoemd naar het Pokémon-personage dat half schildpad en half plant is.

De ontdekking is volgens de auteurs van het onderzoek de eerste keer dat het schild van een kleine schildpad is gevonden in het noordwesten van Zuid-Amerika.

De resultaten van hun onderzoek zijn donderdag in het tijdschrift gepubliceerd Elektronische fossielen.

“In de wereld van Pokemon kom je het concept tegen van het combineren van twee of meer elementen, zoals dieren, machines, planten, enz.”, zegt hoofdauteur Hector Palma Castro, een afgestudeerde student in paleobotanie aan de Nationale Universiteit van Colombia. een vergunning.

“Dus als je een fossiel hebt dat aanvankelijk als plant werd geclassificeerd, en het blijkt een babyschildpad te zijn, denk je meteen aan een paar Pokémon. In dit geval Turtwig, een babyschildpad met een blad op zijn kop. .

Maar er was wat speurwerk voor nodig om dit fossielenmysterie, dat tientallen jaren geleden begon, op te lossen.

Het begon allemaal toen de Colombiaanse priester Padre Gustavo Huertas fossielen ontdekte in de Baja-formatie. Deze formatie maakt deel uit van een geologisch erfgoed in Colombia genaamd Marine Reptile Lagerstätte Ricorte Alto.

Eerdere fossiele vondsten op de vindplaats omvatten dinosaurussen, plesiosauriërs, ichthyosauriërs, schildpadden en familieleden van krokodillen, krokodillen genaamd, die dateren uit het vroege Krijt, tussen 113 miljoen en 132 miljoen jaar geleden.

Huertas verzamelde van de jaren vijftig tot de jaren zeventig fossielen en gesteenten op de locatie, nabij de stad Villa de Leyva. Toen hij rotsen vond die versierd waren met bladeren, beschouwde hij ze als een fossiele plant. Huertas beschreef de exemplaren vervolgens in een onderzoek uit 2003 als Sphenophyllum colombianum.

Maar andere wetenschappers waren verrast toen ze hoorden dat de plant werd ontdekt in het noorden van Zuid-Amerika en dateert van tussen de 113 miljoen en 132 miljoen jaar geleden. De nu uitgestorven plant, die ooit wijdverspreid over de hele wereld was, stierf volgens het fossielenbestand meer dan 100 miljoen jaar geleden uit.

Uit eerder onderzoek aan de plant bleek dat de bladeren typisch wigvormig waren, met nerven die vanaf de basis van het blad uitstraalden.

De leeftijd en locatie van de fossielen intrigeerden Palma Castro en Fabiani Herrera, associate curator van paleobotanie bij het Negaunee Center for Integrative Research van het Field Museum of Natural History in Chicago.

Herrera verzamelt en bestudeert planten Vroege Krijtperiode (100,5 miljoen tot 145 miljoen jaar geleden) in het noordwesten van Zuid-Amerika, een deel van het continent waar weinig paleobotanisch onderzoek wordt uitgevoerd.

De twee fossielen, met een diameter van ongeveer 5 cm, worden bewaard in collecties van de afdeling Geowetenschappen van de Nationale Universiteit van Colombia. Toen Herrera en Palma Castro de fossielen onderzochten en fotografeerden, vonden ze dat er iets vreemds aan de hand was.

“Als je het in detail bekijkt, zien de lijnen op de fossielen er niet uit als plantenaders – ik was er zeker van dat het waarschijnlijk botten waren”, zei Herrera, hoofdauteur van het onderzoek, in een verklaring.

Herrera nam contact op met zijn collega Edwin Alberto Cadena, een hoofddocent en paleontoloog die schildpadden en andere gewervelde dieren bestudeert aan de Universidad del Rosario in Bogotá, Colombia.

“Ze stuurden me de foto’s en ik zei: ‘Dit lijkt zeker op een schild’ – het benige bovenschild van een schildpad”, zei Cadena, een van de auteurs van het onderzoek, in een verklaring. “Ik zei: ‘Nou, dat is geweldig, want dit is niet alleen een schildpad, maar het is ook een heel, heel klein exemplaar.’

Cadena en een van zijn studenten, Diego Competa Romero, van de Nationale Universiteit van Colombia, vergeleken de fossielen met de schelpen van andere uitgestorven en moderne schildpadden.

“Toen we het exemplaar voor het eerst zagen, waren we verbaasd, omdat het fossiel de typische markeringen aan de buitenkant van het schild van een schildpad miste”, zegt Competa Romero, co-auteur van het onderzoek, in een verklaring. “Het was een beetje hol, zoals een kom. Op dat moment realiseerden we ons dat het zichtbare deel van het fossiel de andere kant van het schild was, en we keken naar het deel van de schaal dat zich in de schildpad bevond.”

Tijdens het analyseren van de schelpen stelden onderzoekers vast dat de schildpadden hooguit een jaar oud waren toen ze stierven.

Naarmate babyschildpadden zich ontwikkelen, kunnen hun groeisnelheden en -groottes variëren, zei Competa-Romero. Maar de overblijfselen van babyschildpadden zijn zeldzaam omdat de botten in hun schild zo dun zijn.

“Deze schildpadden zijn waarschijnlijk familieleden van andere soorten uit het Krijt die vijftien voet lang werden, maar we weten niet veel over hoe ze daadwerkelijk tot zulke gigantische afmetingen zijn gegroeid”, zei Cadena in een verklaring.

De onderzoekers namen het Huertas niet kwalijk dat hij de fossielen ten onrechte als planten had geclassificeerd. Wat hij dacht dat bladeren en stengels waren, waren in werkelijkheid wervels en ribben in het schild van de schildpad.

“We hebben een klein mysterie met betrekking tot oude planten opgelost, maar belangrijker nog: deze studie toont de noodzaak aan om historische collecties in Colombia opnieuw te onderzoeken. Het vroege Krijt is een kritieke tijd in de evolutie van landplanten”, aldus Herrera.

Hij voegde eraan toe dat het onderzoeksteam vervolgens de bossen wil ontdekken die in de regio groeiden.

“In de paleontologie worden je verbeeldingskracht en je vermogen om verrast te worden voortdurend op de proef gesteld”, zegt Palma Castro. “Ontdekkingen als deze zijn echt bijzonder omdat ze niet alleen onze kennis van het verleden vergroten, maar ook een venster openen naar de diverse mogelijkheden van wat we kunnen ontdekken.”