Commercieel vastgoedexpert omschrijft leegstaande kantoorruimte als ‘fantastisch’

John Fish, CEO van Suffolk Construction en voorzitter van de Real Estate Roundtable. David L. Ryan/The Boston Globe via Getty Images

A Crunch in slowmotion Het ontvouwt zich op de commerciële vastgoedmarkt, dankzij de dubbele klap van stijgende rentetarieven en dalende vraag naar kantoorruimte in de nasleep van de Covid-19-pandemie.

John Fish, voorzitter van het bouwbedrijf van Suffolk, voorzitter van de denktank Real Estate Roundtable en voormalig voorzitter van de Boston Federal Reserve, sloot zich aan bij de Wat gebeurt er Podcast om problemen in de sector te bespreken.

Hieronder staan ​​enkele hoogtepunten uit het gesprek, die voor de duidelijkheid zijn samengevat en bewerkt. Klik hier Om de volledige podcast te beluisteren.

S. Kunt u ons vertellen waarom de renteverhogingen die we hebben gezien gevaarlijk zijn voor deze sector?

A: Als je het hebt over deze grote structuren, vooral in New York City, dan krijg je al deze gebouwen daar, bijna honderd miljoen vierkante meter leegstaande kantoorruimte. Het is geweldig. En je zegt tegen jezelf, nou, we zijn nu in een positie waar deze gebouwen ongeveer 45%, 55%, 65% bezet zijn, afhankelijk van waar ze zijn. En plotseling verdubbelden de kapitaalkosten voor het ondersteunen van die gebouwen bijna. Je hebt dus een dubbele klap. Je hebt de bezettingsgraad verlaagd, dus de waarde is gedaald, de inkomsten zijn verlaagd en de vermogenskosten zijn aanzienlijk gestegen. Dus je hebt een situatie waarin timing de ontwikkelingsindustrie echt op een grote manier heeft beïnvloed.

Het grootste probleem is nu dat daardoor de kapitaalmarkten in het hele land zijn bevroren. De reden dat ze bevroren zijn, is dat niemand de waarde begrijpt. We kunnen prijsontdekking niet beoordelen omdat er in deze periode zeer weinig activa werden verhandeld. Niemand begrijpt waar de bodem is. Dus totdat we enig idee krijgen van prijsontdekking, zullen we er nooit doorheen ploeteren.

Wat ik u wil vertellen is dat het licht aan het einde van de tunnel enige tijd geleden kwam, in juni, toen de Federale Coördinatiecommissie, de FDIC en anderen een aanvraag indienden bij de federale overheid Beleidsbegeleiding voor de branche als geheel. En ik denk dat beleidsbegeleiding om twee redenen heel, heel belangrijk is. Ten eerste toont het de regering een gevoel van leiderschap in deze kwestie, omdat het deze kwestie is die mensen niet willen aansnijden omdat het uiteindelijk kankerverwekkend kan zijn. Het geeft ook een gevoel van richting en steun aan de uitlenende gemeenschap en ook aan de leners. En daarbij is wat er nu gebeurt duidelijkheid.

In wezen is wat ze zeggen vergelijkbaar met eerdere noodlijdende schuldsaneringsprogramma’s. Ze zeggen, luister, elk actief waar je een gekwalificeerde lener hebt en je hebt kwaliteitsactiva, we laten je met die lener werken om ervoor te zorgen dat je de waarde die in het actief zelf zat opnieuw kunt creëren. En we geven je een verlenging van 18 tot 36 maanden, eigenlijk “doen alsof en verlengen”. terwijl Wat gebeurde er in 2009Dit was meer een adviesvoorstel voor de lange termijn en heeft al gevolgen gehad voor SIFI’s (System-wide Important Financial Institutions). Deze beleidsoriëntatie is al gericht op het regionale banksysteem. En waarom zeg ik dat omdat SIFI’s op dit moment niet echt een groot boek aan vastgoedschulden hebben, waarschijnlijk minder dan 8% of 7%. Terwijl regionale banken op dit moment overal in het land aanwezig zijn, bezitten duizenden van hen waarschijnlijk meer dan 30% tot 35% en sommigen hebben tot 40% van de portefeuille in onroerend goed. Dus deze begeleiding gaf in ieder geval goede activa en goede leners een kans om aan het eind van de dag te trainen.

Vraag: Dituitrekken en doen alsofEen idee dat voor mij bijna klinkt als een denigrerende uitdrukking die mensen gebruiken voor dit soort begeleiding van de Fed, of dit soort benadering om dit probleem op te lossen. Maar is dat de verkeerde manier om erover na te denken? Is “strekken en doen alsof” eigenlijk de manier om ons uit deze puinhoop te halen?

A: Laat me je dit vertellen: ik denk dat enkele bekende financiële experts hebben verklaard dat dit niet van belang was voor de macro-economie. En ik weet niet zeker of dat het geval is. Als ik nadenk over de impact daarvan op het regionale banksysteem, eigenlijk in de voorsteden van de VS, hebben we een bank in Silicon Valley gehad, we hebben een gelieerde onderneming van Signature Bank gehad, we hebben First Republic zien failliet gaan. Als we een systeemprobleem hebben in het regionale banksysteem, kunnen de onbedoelde gevolgen daarvan catastrofaal zijn. En wat gebeurt er als de waarde van onroerend goed daalt? 70% van alle inkomsten in Amerikaanse steden komt tegenwoordig uit onroerend goed. Dus plotseling begin je deze gebouwen te slopen en ze in beslag te nemen, de financiële kraan komt gewoon los, toch? Plots kelderden de belastinginkomsten. Nou, wat er gebeurt, is dat je het hebt over de brandweerlieden en de politie en de leraren van Main Street, VS, en aan het eind van de dag hebben we nog nooit zoiets luidruchtigs meegemaakt. En we moeten heel voorzichtig zijn, dat we geen gebouw laten kantelen waarvan we denken dat het echt stabiel is.