Big as Manhattan vecht tegen klimaatverandering – voor nu.

Nu, te midden van stijgende temperaturen en stijgende zeeën, dreigt de impasse sneller in te storten en op te lossen, zei Alicia Syndrowsky, een onderzoeker van de Michigan Technological University die de studie leidde.

natuurlijke koolstofputten, zoals bossen, veengebieden en oceanen, Een belangrijke rem op de klimaatverandering omdat ze meer koolstof vastleggen dan ze in de atmosfeer afgeven. Geschat wordt dat de koolstofputten van de aarde een kwart van de wereldwijde uitstoot absorberen, wat een krachtige maar niet altijd goed begrepen factor is in het vertragen van de opwarming.

Niet alle koolstofvoorraden zijn echter bestand tegen hoge temperaturen, en sommige kunnen snel instorten als ze te hard worden ingedrukt. De permafrost begint langzaam te ontdooien en ontdooit dan bijvoorbeeld heel snel, wat leidt tot de vrees dat er enorme hoeveelheden koolstof in de atmosfeer vrijkomen en een probleem van ophoping op zichzelf.

Wetenschappers haasten zich om te bepalen hoeveel koolstof wordt vastgelegd in hout in het Noordpoolgebied en hoeveel er mogelijk verloren gaat aan de atmosfeer als gevolg van klimaatverandering, aangezien hout dat al honderden of zelfs duizenden jaren stabiel is, begint in te storten door opstijgend water. temperaturen.

“We hebben systematisch geen goed begrip van andere grote houtafzettingen”, zei Cendrowski.

De enorme opeenhoping van hout die ik heb bestudeerd, beslaat een totale oppervlakte van 20 vierkante mijl, verspreid in sedimenten over de Mackenzie River-delta, het eindpunt van een krachtige rivier die door Canada stroomt.

Een overvloed aan hout kan ongeveer 3,4 miljoen ton koolstof opslaan, volgens het onderzoek van Sendrowski, gepubliceerd in Journal of geofysische onderzoeksbrieven. Het probeerde voor het eerst de impasse in kaart te brengen en het gewicht en het koolstofgehalte ervan te schatten, met behulp van een combinatie van drone- en satellietbeelden en kunstmatige intelligentie om de zichtbare hoeveelheid hout te schatten. Ze zei dat dit gelijk staat aan de uitstoot van 2,5 miljoen auto’s gedurende een jaar.

Het oudste hout dat op Sendrowski is gevonden, zei ze, was volgens radiokoolstofdatering ongeveer 1300 jaar oud, hoewel het meeste minder dan 70 jaar oud was.

Ze weet nog steeds niet zeker of de impasse sneller koolstof verliest dan dat het zich ophoopt door nieuwe bomen die erin worden gespoeld, maar ze zei dat het proces waarschijnlijk zal beginnen te versnellen.

Levende bomen die wortel hebben geschoten in de permafrost kunnen in toenemende mate in rivieren vallen naarmate de grond eronder ontdooit. Warmere temperaturen kunnen het ontbindingsproces versnellen, omdat boomstammen tegen elkaar wrijven, meer materiaal dumpen en in de open zee drijven, waar ze sneller zullen ontbinden dan wanneer ze in het bos blijven steken, zei Cyndrowski.

Inzicht in de koolstofputten van de wereld

Bossen zijn een cruciale koolstofput op aarde. En onderzoek suggereert dat zelfs nu, nu de koolstofemissies zijn toegenomen, hun vermogen om ten minste een deel ervan te absorberen ook is toegenomen. Smithsonian-onderzoeker Sean McMahon ontdekte dat de bomen die hij bestudeerde in de buurt van de Chesapeake Bay twee tot vier keer sneller groeiden dan hij had verwacht. Dit komt waarschijnlijk omdat verhoogde koolstofdioxidegehaltes planten helpen sneller te groeien en omdat hogere temperaturen het groeiseizoen verlengen en andere processen versnellen die nodig zijn voor plantengroei.

Maar andere koolstofputten kunnen op ongebruikelijke plaatsen worden gevonden, zoals onderarmen, het stuk land tussen vulkanen en oceaangeulen, die Onderzoekers geloven dat het koolstof vastlegt Die stijgt in gassen uit de grond.

Een andere mogelijkheid kan water zijn dat over een zoute vlakte van de Taklamakan-woestijn in de Chinese provincie Xinjiang stroomt en koolstof uit de lucht kan halen terwijl het in de watervoerende laag zakt, volgens onderzoek van Yan Li, een professor aan de Zhejiang University of Agriculture and Forestry. .

In Canada is Sendrowski van plan door te gaan met het onderzoek naar de impasse, een van de minstens een dozijn grote bosformaties in het hoge noorden. Een van de vragen die u hoopt te beantwoorden, is de gemiddelde levensduur van het hout, wat een nauwkeuriger beeld geeft van hoe lang het hout koolstof vasthoudt voordat het vrijkomt. En je wilt de hoeveelheid hout bepalen die je op de luchtfoto’s niet kon zien.

“We hebben geen maatstaf voor wat begraven is, wat ondergedompeld is en wat zich onder het bladerdak bevindt”, zei ze.

De “vervaltijdschaal” zou helpen “het koolstofopslagpotentieel van het systeem beter vast te leggen”, zei ze.