Ze noemen het “The Pit”: Oekraïners beschrijven de verschrikkingen van de bezetting van Kherson

KHERSON, Oekraïne (Reuters) – Inwoners van de Zuid-Oekraïense stad Kherson noemen het twee verdiepingen tellende politiebureau “The Pit”. Vitaly Serdyuk, een gepensioneerde, zei dat hij geluk had dat hij erin slaagde te overleven.

“Ik hield vol”, zei de gepensioneerde reparateur van medische apparatuur, terwijl hij vertelde over zijn beproeving terwijl hij twee straten verderop in Russische detentie werd vastgehouden, waar hij en zijn vrouw in een klein appartement uit het Sovjettijdperk wonen.

Het politiegebouw met groen dak op Power Workers Street nr. 3 was de meest beruchte van de vele locaties waar, volgens meer dan een half dozijn lokale bewoners in de onlangs heroverde stad, mensen werden ondervraagd en gemarteld tijdens de negen maanden durende Russische bezigheid. . Een andere was een grote gevangenis.

Twee bewoners van een flatgebouw met uitzicht op de binnenplaats van het politiebureau zeiden dat ze in witte lakens gewikkelde lichamen uit het gebouw hadden zien halen, in een garage hadden opgeslagen en later in vuilniswagens hadden gedumpt om te worden afgevoerd.

Reuters kon niet alle door de inwoners van Kherson beschreven gebeurtenissen onafhankelijk verifiëren.

Het Kremlin en het Russische ministerie van Defensie reageerden niet onmiddellijk op vragen over het verhaal van Serdyuk of dat van anderen waarmee Reuters in Kherson sprak.

Moskou heeft beschuldigingen van misbruik tegen burgers en soldaten verworpen en heeft Oekraïne beschuldigd van het plegen van dergelijk misbruik in plaatsen als Bucha.

Het mensenrechtenbureau van de Verenigde Naties zei dinsdag dat het bewijs heeft gevonden dat beide partijen krijgsgevangenen hebben gemarteld, wat door het Internationaal Strafhof wordt aangemerkt als een oorlogsmisdaad. Een VN-functionaris zei dat de Russische misstanden “enigszins systematisch” waren.

Terwijl Russische veiligheidstroepen zich terugtrekken uit delen van het noorden, oosten en zuiden, nemen de bewijzen van misbruik toe.

Onder degenen die in Kherson werden vastgehouden, bevonden zich mensen die zich tegen de Russische bezetting hadden verzet, inwoners, zoals Serdyuk, van wie werd aangenomen dat ze informatie hadden over de locaties van vijandelijke soldaten, evenals vermoedelijke ondergrondse verzetsstrijders en hun medewerkers.

Serdyuk zei dat hij met een wapenstok op zijn benen, rug en romp was geslagen en geschokt met elektroden die op zijn scrotum waren bevestigd door een Russische functionaris die eiste de locatie en eenheid van zijn zoon, een soldaat in het Oekraïense leger, te weten.

“Ik heb hem niets verteld. Mijn enige antwoord was ‘ik weet het niet'”, zei de 65-jarige in zijn appartement, verlicht door een enkele kaars.

‘onthouden! onthouden! onthouden!’ was de aanhoudende reactie.”

“puur puur”

Sombere herinneringen aan het leven onder bezetting in Kherson werden gevolgd door wilde vreugde en opluchting toen Oekraïense soldaten vrijdag de stad heroverden nadat Russische troepen zich hadden teruggetrokken over de rivier de Dnipro.

President Volodymyr Zelensky zei twee dagen later dat onderzoekers meer dan 400 Russische oorlogsmisdaden hadden ontdekt en de lichamen van soldaten en burgers hadden gevonden in gebieden van de Kherson-regio die waren bevrijd van de Russische bezetting.

“Ik heb persoonlijk vijf lijken zien verhuizen”, zegt de 20-jarige Oula, die in een flatgebouw woont met uitzicht op het politiebureau en weigert zijn achternaam te geven. “We konden onze handen aan de lakens zien hangen en we begrepen dat het dode lichamen waren.”

Afzonderlijk gesproken, Svetlana Pestanek, 41, die in hetzelfde gebouw woont en in een buurtwinkel tussen het gebouw en het station werkt, herinnerde zich ook dat ze gevangenen lijken droegen.

“Ze droegen de doden naar buiten en dumpten ze in een vrachtwagen met het vuilnis”, zei ze, terwijl ze de stank van ontbindende lijken in de lucht beschreef. “We waren getuige van sadisme in zijn puurste vorm.”

Reuters-journalisten bezochten dinsdag het politiebureau, maar gewapende politieagenten en een soldaat verhinderden hen de binnenplaats te verlaten, die is omgeven door een muur van prikkeldraad, en zeiden dat onderzoekers binnen waren om bewijsmateriaal te verzamelen.

Een officier, die niet bij naam genoemd wil worden, zei dat tot 12 gedetineerden in kleine kooien werden vastgehouden, een verslag dat door Cerdiuc werd bevestigd.

Buren vertelden dat ze het geschreeuw van mannen en vrouwen uit het station hoorden en zeiden dat wanneer de Russen verschenen, ze maskers droegen die alles verborgen hielden behalve hun ogen.

“Ze kwamen elke dag naar de winkel”, zei je tuinman. “Ik besloot niet met ze te praten. Ik was erg bang voor ze.”

Verzetsstrijders

Alyona Lapchuk zei dat zij en haar oudste zoon Kherson in april ontvluchtten na een vreselijke beproeving door Russisch veiligheidspersoneel op 27 maart, de laatste keer dat ze haar man, Vitaly, zag.

Volgens Lapchuk was Vitaly een ondergronds verzetsstrijder sinds de Russische troepen Kherson op 2 maart hadden ingenomen, en werd ze ongerust toen hij haar telefoontjes niet beantwoordde.

Kort daarna, zei ze, stopten er drie auto’s met een Russisch “Z”-teken bij het huis van haar moeder waar ze woonden. En ze brachten Vitaly binnen, die zwaar werd geslagen.

De soldaten, die zich identificeerden als Russische soldaten, dreigden haar tanden te breken toen ze hen probeerde uit te schelden. Ze namen hun mobiele telefoons en laptops in beslag, zei ze, en ontdekten vervolgens wapens in de kelder.

Ze sloegen haar man brutaal in de kelder voordat ze hem naar buiten sleepten.

“Hij kwam niet uit de kelder, ze sleepten hem naar buiten. Ze braken zijn jukbeen”, zei ze snikkend in het dorp Krasny, 100 km ten westen van Kherson.

Ze zei dat Lapchuk en haar oudste zoon, Andrey, werden gedekt en naar het politiebureau aan Lutheran Street 4 in Kherson werden gebracht, waar ze hoorde dat haar man door een muur werd ondervraagd. Zij en Andre worden later vrijgelaten.

Nadat ze Kherson had verlaten, schreef Labchuk aan iedereen die ze maar kon bedenken om te proberen haar man te vinden.

Op 9 juni zei ze dat ze een brief had ontvangen van een patholoog die zei dat ze de volgende dag moest bellen. Ik wist meteen dat Vitaly dood was.

Zijn lichaam werd drijvend in een rivier gevonden, zei ze, met foto’s van een patholoog waarop een moedervlek op zijn schouder te zien is.

Lapchuk zei dat ze voor Vitaly’s begrafenis had betaald en het graf nog niet heeft gezien.

Ze is ervan overtuigd dat haar man is verraden door iemand die heel dicht bij hen staat.

‘gat’

De 52-jarige Ruslan, die een bierwinkel runt tegenover het politiebureau waar Serdyuk werd vastgehouden, zei dat aan het begin van de bezetting dagelijks Oeral-vrachtwagens van Russische makelij voor de grijze voordeur parkeerden.

Hij zei dat gedetineerden van achteren zouden worden gegooid, met hun handen vastgebonden en tassen over hun hoofd.

“Deze plaats heette Yama (het gat)”, zei hij.

Serhiy Polako, 48, een koopman die aan de overkant van het station woont, herhaalde het verhaal van Ruslan.

Na enkele weken van bezetting, zei hij, waren de troepen van de Russische Nationale Garde die op de locatie waren ingezet, vervangen door mannen die auto’s bestuurden met de letter “V”, en dat was het moment waarop het geschreeuw begon.

Hij zei: “Als er een hel op aarde is, dan is die er.”

Ongeveer twee weken geleden, zei hij, hebben de Russen degenen vrijgelaten die op het station werden vastgehouden, blijkbaar als voorbereiding op hun terugtrekking.

“Plots maakten ze de ruimte leeg en we begrepen dat er iets aan de hand was”, vertelde hij aan Reuters.

Serdyuk gelooft dat hij door een informant is verraden als vader van een Oekraïense soldaat.

Hij zei dat Russisch beveiligingspersoneel hem handboeien omdeed, een zak over zijn hoofd deed, hem dwong om voorover te buigen en hem in een auto sleepte.

Op het station werd hij vastgehouden in een cel die zo krap was dat passagiers liggend niet konden bewegen. Op sommige dagen kregen de gevangenen maar één maaltijd.

De volgende dag werd hij bedekt, geboeid en naar een kamer in de kelder gebracht. Hij zei dat het verhoor en de marteling ongeveer 90 minuten duurden.

Serdyuk zei dat de Russische ondervrager alle details van hem en zijn familie kende, en zei dat, tenzij hij meewerkte, zijn vrouw zou worden gearresteerd en zijn zoon zou worden gebeld zodat hij ze allebei kon horen schreeuwen onder marteling.

Twee dagen later werd hij zonder uitleg vrijgelaten. Zijn vrouw vindt hem buiten de winkel waar uw tuinman werkt, vrijwel niet in staat om te lopen.

Tom Palmforth rapporteerde vanuit Krasin, Oekraïne. Bewerking door Mike Collett-White en Philippa Fletcher

Onze normen: Vertrouwensprincipes van Thomson Reuters.