Wereldreiziger O’Reilly geniet van botsing tussen Ierland en Nederland – The Irish Times

Als James Weldon op enigerlei wijze op zijn hoede was voor de beslissing om de 32-jarige Orla O’Reilly op te roepen om voor het eerst in 13 jaar een volledig international voor Ierland te spelen, werd dat sentiment twee weken geleden snel gesust.

“Hij kwam in de praktijk en omhelsde mensen die hij kende en schudde handen met mensen die hij niet kende”, zegt Weldon. “Dan [she was] Meteen na de training moeten we zeggen ‘we hebben veel gedaan vandaag, maar ik moet agressiever aanvallen’.

“Ik kon haar vorm dit seizoen in Australië zien en toen ze eenmaal beschikbaar was, was het echt iets”, zegt de senior Ierse basketbalcoach, die de voormalige Glanmire-ster koos voor de zware EuroBasket-kwalificatiewedstrijden van zondag 2023. In Nederland was het schieten in de omtrek van de lange twee meter lange bewaker net zo belangrijk als zijn leiderschap.

Weldon heeft de 18-jarige Kate Hickey van Waterford Wildcats haar eerste senior cap overhandigd.

Dat was de leeftijd waarop O’Reilly en haar tweelingbroer Sinead 14 jaar geleden Cork verlieten om met een sportbeurs naar de Binghamton University in New York te gaan.

Vier jaar later verhuisde Arla naar Tsjechië, waar ze pro-ball speelde en haar meenam naar Europa’s beste vrouwencompetitie (Spanje), IJsland en Australië, de laatste nu haar geadopteerde thuis, waar ze semi-prof speelt.

Ze neemt geen aanstoot aan Weldons bijzonder jonge leeftijd door het grote leeftijdsverschil tussen haarzelf en de anderen op te merken. Sterker nog, ze geeft het graag meer context.

“Niet alleen had ik nog nooit met een van hen gespeeld, maar toen de meesten van hen jong waren, coachte ik ze tijdens zomerkampen met Basketball Ireland of Rip n Run. Het toont echt mijn leeftijd! Ze lacht.

O’Reilly’s professionele carrière – een seizoen bij het Tsjechische Karlovy Vary, voordat drie bij de Spaanse Premier Liga Feminina- club Bempibre – viel aanvankelijk samen met de zevenjarige terugtrekking van Ierland (om financiële redenen) uit het internationale basketbal.

Hij speelde internationaal in 2015 en maakte deel uit van een 3v3-ploeg die geschiedenis schreef door de kwartfinales van de Europese Spelen in Bakoe te bereiken, waar ze werden uitgeschakeld door Rusland.

Hij kwam een ​​jaar later in de rij voor het Europees Kampioenschap voor Small Nations, maar brak een paar dagen geleden zijn pols toen hij een internationale 3v3 speelde.

Daarna, nadat een blessure zijn carrière in Spanje stopte, verhuisde hij naar Australië, waar het seizoen tot augustus loopt, waardoor hij hier in de zomer niet meer bij betrokken was.

Maar hij heeft regelmatig contact met Weldon sinds hij hem in 2019 in dienst nam en ziet het niet als een laat telefoontje, maar als een feit dat de basketbalplaneten eindelijk op één lijn liggen.

“Mensen zeggen tegen me ‘Oh, het is al 13 jaar geleden!’ Maar voor mij voel ik me altijd betrokken”, zegt ze. “Het bleek het juiste moment voor mij te zijn en ik ben erg opgewonden. Er is momenteel zo’n buzz rond het Ierse basketbal, en ik mis dat soort FOMO.

Back-to-back titels met Sunbury Jets (2017/2018) in Australië zorgden voor de beste dagen van zijn carrière en leidden tot een overstap naar KR Reykjavik het volgende seizoen.

“Ik was al in Australië met mijn partner, maar ik wilde nog een keer gaan om een ​​andere plek in Europa te zien. Mijn agent keek rond: ‘Hoe zit het met IJsland?’

“Ik was ‘verbaasd’! Ik zal daar nooit kunnen gaan wonen, dus het was een once-in-a-lifetime kans. Er waren vulkanen en watervallen, een zeer epische ervaring.

“Dat is een van de dingen die ik iedereen vertel die het verlangen en de mogelijkheid heeft om professionele sporten te beoefenen. Het brengt je naar de meest verbazingwekkende plaatsen en ervaringen, en je mag kiezen waar je heen wilt.

Ondanks al haar avonturen kan ze niet voorspellen hoe 2020-21 eruit zal zien. Ze was zwanger toen Covid toesloeg, dus toen haar zoon in mei 2020 werd geboren, was ze geïsoleerd door de strikte afsluiting van Australië.

“Mijn arme moeder was radeloos. Ze boekte het ticket en kon niet komen, maar toen de grenzen in januari 2021 weer opengingen voor familieleden, deden mijn ouders dat uiteindelijk ook.

De kleine Finlay en haar verloofde Peter Zurzolo genieten momenteel van hun eerste vakantie samen in de schoot van haar familie uit Cork, die wordt vereerd in de Ierse sport.

Zijn broers Niall en Colin zijn Blue Demons-legendes, Sinead speelt weer in de Super League voor Clanmere en Colin, die speelde en coachte voor de mannen van Ierland, is momenteel hoofdcoach van Neptunes.

Het moederschap vormt geen belemmering meer voor teamsporten, maar ze geeft toe dat het haar eerder emotioneel dan fysiek op de proef heeft gesteld.

“Ik trainde pas weer bij mijn club in november 2020 toen ik Finley voedde. Het seizoen 2020 ging niet door vanwege de lockdown, dus ik heb geen basketbal gemist. Tegen de tijd dat we weer begonnen, was het bijna een jaar later en was het veel gemakkelijker.

“Het zal zeker wat tijd kosten om te herstellen [physically] Maar als je eenmaal weer binnenkomt [collective] Trainen is goed. Richt erop [Glanmire’s] Claire Rockall! Ze kreeg vijf maanden geleden een baby en ze vloog ermee naar de rechtbank.

“Hoe meer je andere vrouwen het ziet doen, hoe meer je weet dat je het kunt, maar in het begin is het niet gemakkelijk. Je gedachten zijn altijd bij je baby.

“Ik had het gevoel dat het dit jaar gemakkelijker was. Finley kwam met mij naar de wedstrijden, hij ligt in mijn armen in de kleedkamer en ik heb hem daarna opgehaald. Hij rent over het veld en er staan ​​een miljoen mensen klaar om te helpen.

Ze ontdekte een passie voor het maken van sieraden tijdens de lockdown, dus richtte ze een klein online bedrijf op genaamd Finn & Bear, genoemd naar haar zoon en hond, naast het fulltime ouderschap dat speelt voor de Waverley Falcons in het tweede NBL 1 South van Australië. Laag.

“Het is een ‘leefbaar loon’ in termen van op mezelf wonen, maar ik zou mijn partner niet vragen om te stoppen met werken. Het kan ons niet onderhouden, zeker niet in Melbourne in ieder geval,” grapt ze.

“Australië heeft twee competities. Ik speel in de staatscompetities, maar de WNBL betaalt, net als de WNBA, goed. Als je een Europese speler bent zoals ik, mag je reizen en nieuwe landen ontdekken en het gaat allemaal om de hele ervaring.

“Maar ik heb veel geluk gehad. Ik heb drie jaar bij dezelfde club in Spanje gewerkt en daarna drie goedbetaalde jaren bij Sunbury. Ik ben nooit gepusht, ik ben nog nooit bij een club of een team terechtgekomen waar ik werd niet goed behandeld.

Ze was getuige van de vooruitgang die werd geboekt door de vrouwenteamsport Down Under, waar voetbal- en cricketsupersterren zoals Sam Kerr en Ellis Perry nu hoge salarissen en aantekeningen hebben.

“Je kunt de WNBL en AFLW in Australië nu zien streven naar gelijkheid. Er zijn veel Ierse en Australische vrouwen die echt gerespecteerde atleten zijn. Je ziet ze op dozen met ontbijtgranen, ze worden geadverteerd en hebben echte zichtbaarheid.

“Ik beef niet als ik het zie. Ik denk ‘ik heb tegen haar gespeeld, ze ligt nu in de supermarkt’. Ik verwacht dat dat zal gebeuren omdat ik ze als geweldige atleten zie, en dat is wat ze algemeen worden beschouwd.

“Basketbal is erg groot in Spanje, de meisjes worden goed betaald en krijgen veel publiek, maar ik kan het moeilijk rechtvaardigen in Spanje. [culturally]Deels waren we erg geïsoleerd, in zo’n basketbalbubbel, en ook door de taal.

“Sport maakt een groot deel uit van de samenleving in Australië en ik voel me er deel van uit.

“Het is niet verwonderlijk om een ​​grote uitsparing te zien [female] Een supermarktspeler. Het zou me niet verbazen Katie Taylor hier op een cornflakesdoos te zien, maar het zou me wel verbazen een basketballer te zien. Dat is het verschil.”

Ierland vs Nederland, NBA Dallas, zondag, 19:15. Live op TG4