Washington National Opera benoemt Robert Spano tot nieuwe muziekdirecteur

Spano, 62, is een bekende bandleider en muziekdirecteur Symfonieorkest Fort Worth En ook Aspen Muziekfestival en school. Hij was twintig jaar (en vier Grammy Awards) muziekdirecteur van het Atlanta Symphony Orchestra, waar hij nog steeds de bekroonde muziekdirecteur is. Terwijl het Rhode Island Philharmonic op zoek is naar zijn volgende muziekdirecteur, zal Spano ook als chef-dirigent dienen.

scherp. geestig. Plechtig. Schrijf je in voor de Stijlnieuwsbrief.

Het optreden in de Washington National Opera zal Spano's eerste operahuis zijn, hoewel zijn opera-cv rijk is aan hoogtepunten zoals Nico Muhly's “Marnie” bij de Metropolitan Opera in 2018 (zijn eerste optreden voor dat gezelschap), en twee cycli van “Ring” bij Seattle Opera, in 2005 en 2009. Spano's bijzondere voorliefde voor het ontwikkelen en uitvoeren van nieuwe muziek van live bandleiders maakt hem een ​​veelbelovende keuze voor WNO.

Spano maakte zijn debuut als dirigent van het Washington National Opera Orchestra in 2022, waar hij het vierstemmige ‘Written in Stone’ dirigeerde, in opdracht van de viering van het 50-jarig jubileum van het Kennedy Center. Timothy O'Leary, algemeen directeur van de WNO, zegt dat Spano “de unanieme keuze van al onze belanghebbenden” was.

“Een deel van onze missie als nationaal operagezelschap is om de toekomst van deze kunstvorm vorm te geven”, zei O’Leary in een telefonisch interview. “En [Spano] Hij werd een beetje gepersonifieerd door zijn talent om nieuwe bedrijven te leiden en deze nieuw leven in te blazen.

In een interview vanuit zijn huis in de bergen van Noord-Georgië gaf Spano enkele gedachten over zijn aanstaande termijn in Washington.

Het volgende interview is aangepast voor lengte en duidelijkheid.

S: Dit is de eerste keer dat ze een operahuis leidt. Wat betekent dat voor u op dit punt in uw carrière?

A: Toen ik mijn vertrek aan het plannen was, dacht ik er onder andere aan om meer tijd in mijn agenda vrij te maken voor opera. Omdat ik een van de gelukkigen ben. We krijgen allemaal onze titels, en mijn hele leven lang ben ik, denk ik, altijd beschouwd als niet als operadirigent, maar als symfonische dirigent. Natuurlijk vinden velen van ons het niet erg om het een of het ander te zijn. Ik heb veel geluk gehad, want ik heb mijn operaleven de hele tijd levend kunnen houden met twee of drie producties per jaar. Maar dit zal de eerste keer zijn met het operahuis. Het is als een wonder.

S: Dus waarom is dit? Waarom is het onderscheid tussen symfonie- en operadirigent, afgezien van het feit dat er verschillende vaardigheden voor nodig zijn, zo wijdverspreid dat er geluk voor nodig is om te overwinnen?

A: De enige verklaring die ik kan bedenken is onze liefde voor stickers. Je weet wel: zij is gespecialiseerd in de muziek van Mozart. Hij is een nieuwe hoofdvak muziek. Hij is symfonie-dirigent. Zij is de dirigent van de opera. Je moet je een weg banen door de labels van anderen voor wat je doet.

S: De eerste keer dat ik het WNO-orkest 'ontmoette' was toen ik 'Written in Stone' kwam dirigeren. Hoe heeft hij het gedaan? Ze hebben je verslagen?

A: O, ze waren geweldig. Ik denk dat een van de dingen die ik het meest indrukwekkend aan hen vond, hun bereidheid en betrokkenheid bij nieuwe bedrijven is. Niet ieder orkest wordt voor deze taak aangenomen. Het is anders om bij een nieuw werk betrokken te zijn, omdat je er tijdens het beleven eigenlijk achter moet komen wat het is, vooral bij zulke wereldpremières. Hun interactie met haar was echt geweldig. Omdat ik in mijn leven veel nieuwe muziek heb gedaan, merk ik dat het spelen van oude muziek goed samengaat met nieuwe muziek en omgekeerd. Nogmaals, weer een brandingprobleem, maar ze waren geweldig in het duiken in dit spul en het tot leven brengen.

S: Wat zijn de grote lijnen van je werk en in hoeverre is de muzikaal leider betrokken bij de programmering van WNO-producties?

A: ik ben verantwoordelijk voor [artistic director] Francesca Zambello. Mijn directe verantwoordelijkheid is het verzorgen van het orkest. Ik ken Francesca altijd. Ik werk graag met haar. Dus natuurlijk praten we over alles, maar de uiteindelijke programmatische en castingbeslissingen zijn beslist haar domein. Maar ik hou van deze samenwerkingsrol. Ik denk dat het, als het erop aankomt, heel gezond is dat bepaalde autoriteiten in een individu investeren.

S: Wat vindt u van wat er nodig is om opera naar meer mensen te brengen en het een nieuwe impuls te geven, nu de kunstvorm het moeilijk lijkt te hebben?

A: Ik denk dat iedereen in de performancewereld hiermee worstelt, omdat mensen zich niet meer gedragen zoals vóór de pandemie. Velen van ons vergelijken aantekeningen. Maar ik heb er veel vertrouwen in dat we dat gezamenlijk in ons leven willen. Historisch gezien is er nooit een tijd geweest waarin het er niet toe deed. Ik heb gehoord over de “dood van de klassieke muziek” sinds ik een kind was. Ik denk dat dit het moment is om door te gaan en vol te houden. Niet op een rigide manier, maar door erop te vertrouwen dat wat we doen van waarde is voor ons allemaal. Misschien komt het doordat ik zo lang in Atlanta heb gewoond, maar dat is wel zo Feniks gedrag.