Waarom de Nederlandse chemische industrie niet instort, maar nog niet uit de problemen is | Lidwoord

Er is nog steeds sprake van een krachtig herstel, maar bij de start van de productieketens in 2024 kan door hernieuwde voorraadvorming een gematigde groei worden verwacht. De chemische industrie loopt voorop bij het opvoeren van de productie wanneer fabrikanten vinden dat hun voorraadniveaus te laag zijn in vergelijking met de verwachte omzet. Als gevolg van de gestegen kosten en de zwakke vraag zal het productieniveau echter niet snel terugkeren naar het niveau van vóór de energiecrisis.

De bescheiden economische groei in Europa vermindert de vraag naar Nederlandse chemicaliën

Net als in 2023 vormt de vertragende vraag in 2024 een grote belemmering voor een sterke groei. Hoewel de piek van de inflatie grotendeels voorbij is, blijven de hoge rentetarieven een belangrijke groeiremmer in alle ontwikkelde economieën. Over de hele linie vinden industriële producten steeds moeilijker hun weg naar het buitenland. Chemicaliën gemaakt in Nederland vormen daarop geen uitzondering. Een afkoelende wereldeconomie zal in 2024 resulteren in een bescheiden exportgroei. De VS blijven tot nu toe verrassen, maar in Nederland en de rest van de eurozone zou de economische groei dit jaar beter kunnen zijn. In Azië wordt een aanzienlijke groei verwacht, maar deze zal naar verwachting gemiddeld niet boven 2023 uitkomen. Voor de sector is het minder belangrijk. Ruim 90% van de omzet komt uit de export en 80% van de chemische export vindt plaats binnen Europa. Een welvarende Europese economie was een voorwaarde voor de substantiële ontwikkeling van de Nederlandse chemie.

Onrust in de Rode Zee kan nieuwe verstoringen van het aanbod en prijsstijgingen veroorzaken…

Terwijl de verstoringen van de toeleveringsketens in de herfst van 2023 blijven afnemen, vergroten de onrust in het Midden-Oosten en vooral het Rode Zee-conflict het risico op nieuwe verstoringen van de toeleveringsketen en prijspieken. Het tankerverkeer door de Rode Zee verliep in december goed, waarbij ook (chemicaliën)tankers na de aanslagen de zeeroute mijden. Dit betekent langere transittijden rond Afrika, wat vertragingen veroorzaakt bij de levering van bepaalde chemische grondstoffen. De toch al beperkte beschikbaarheid van tankers verslechtert, waardoor de transporttarieven weer stijgen.

…hoewel de gevolgen voorlopig beheersbaar zijn

Hangt af van de duur van de logistieke verstoring, maar voorlopig lijken de effecten van de onrust beperkt te blijven tot de chemiesector. Een belangrijk verschil tussen het pandemietijdperk en de blokkering van het Suezkanaal in 2021 is dat de internationale transportketens vóór de huidige onrust veel minder verstoord waren en dat de vraag nu aanzienlijk zwakker is. Bovendien gaat slechts een beperkt deel van de chemische input die over zee wordt geïmporteerd voor binnenlands gebruik gewoonlijk door de Rode Zee. Het aandeel van aardolieproducten, basischemicaliën en meststoffen bedraagt ​​circa 10%. Als je ruwe olie meetelt – waarvan een deel door de chemische industrie wordt gekocht na binnenlandse raffinage als aardolieproduct – is dat ongeveer 13%.