Vier manieren waarop het WK vrouwenvoetbal 2023 baanbrekend zal zijn

CNN
–

Er zijn in totaal acht eerdere Women’s World Cups geweest, maar het toernooi van dit jaar in Australië en Nieuw-Zeeland belooft een heel ander uiterlijk.

Sinds de opening in 1991 is de competitie meegegroeid met de ontwikkeling van het vrouwenspel, dat de laatste jaren steeds populairder is geworden.

Van hogere salarissen tot acht nieuwe teams, CNN bekijkt wat de editie van dit jaar tot een ongeëvenaard toernooi maakt.

Dit jaar is het de eerste keer dat twee confederaties, Nieuw-Zeeland en Australië, gastheer zijn van de Women’s World Cup.

Wedstrijden worden verspreid over 10 stadions in negen verschillende steden, waarbij teams moeten pendelen om hun wedstrijden te spelen.

De vijf Australische steden – Sydney, Melbourne, Brisbane, Adelaide en Perth – zullen 35 wedstrijden organiseren, terwijl de vier Nieuw-Zeelandse steden – Auckland, Hamilton, Wellington en Dunedin – 29 wedstrijden zullen organiseren.

Eden Park in Auckland zal op 20 juli de openingswedstrijd tussen Nieuw-Zeeland en Noorwegen organiseren en het Sydney Stadium in Australië zal fans verwelkomen in de finale op 20 augustus.

Beide landen hebben een rijke sportgeschiedenis, maar geen van beide partijen heeft het toernooi gewonnen, dat werd gedomineerd door het United States Women’s National Team (USWNT) – tweevoudig titelverdediger en winnaars van vier van de voorgaande acht edities.

Het wordt het eerste toernooi dat op het zuidelijk halfrond wordt gehouden, wat de twee gastteams een voordeel zou kunnen geven.

Verwacht echter niet de zinderende hitte waar Australië om bekend staat. Het is winter in dit deel van de wereld en het weer zal naar verwachting koud maar comfortabel zijn – midden jaren 50 tot midden jaren 70 Fahrenheit (onder 10 tot midden 20 C) – met regen verwacht, vooral bij wedstrijden in Nieuw-Zeeland.

Voor het eerst zullen in totaal 32 teams strijden om de prijs van dit jaar – het grootste aantal landen ooit dat meedeed aan het toernooi.

Het eerste toernooi dat in 1991 door China werd gehouden, had slechts 12 teams, maar het werd al snel uitgebreid tot 16 teams in 1999.

De organisatoren voerden het toernooi in 2015 opnieuw op toen 24 teams deelnamen aan de jacht op de grootste voetbalprijs. Maar het evenement van dit jaar zal voor het eerst het formaat weerspiegelen dat op de Wereldbeker Heren wordt gebruikt.

De 32 landen werden ingedeeld in acht groepen van vier, waarbij de twee beste groepen van elk de knock-outfase bereikten.

Door de extra wedstrijden kunnen meer fans naar de wedstrijden kijken, en de FIFA zei dat het toernooi op weg is om het meest bezochte onafhankelijke sportevenement voor vrouwen in de geschiedenis te worden.

De FIFA bevestigde dat er bijna 1,4 miljoen tickets zijn verkocht voor de wedstrijden van dit jaar, meer dan de 1.353.506 toeschouwers die naar het WK 2015 in Canada hebben gekeken.

“De toekomst is bij vrouwen – en dank aan de fans voor het steunen van de grootste FIFA Women’s World Cup ooit”, zei FIFA-voorzitter Gianni Infantino vorige maand tegen verslaggevers.

“Het momentum groeit in de gastlanden en over de hele wereld, en ik kijk ernaar uit je daar te zien om getuige te zijn van de schittering van de sterren van het vrouwenvoetbal op het wereldtoneel.”

Er wordt ook verwacht dat het bezoekersrecords zal breken op de openingsdag.

De gastlanden, Nieuw-Zeeland en Australië, staan ​​beide op het punt om hun eigen nationale bezoekersrecords voor damesvoetbalwedstrijden te breken wanneer ze respectievelijk tegen Noorwegen en de Republiek Ierland strijden.

Het enorme aantal teams betekent ook ruimte voor acht landen die nog nooit hebben deelgenomen aan een WK-finale.

Haïti, Ierland, Marokko, Panama, de Filippijnen, Portugal, Vietnam en Zambia zullen later deze maand allemaal hun debuut maken en de competitie nieuw leven inblazen.

Zambia, nummer 77 van de wereld, is het laagst geplaatste in het toernooi en hun prestatie werd beloond door de finale te bereiken met groepswedstrijden tegen Spanje, Japan en Costa Rica.

Ondertussen zette het Marokkaanse nationale damesteam de verbazingwekkende opkomst van voetbal in het land voort.

De Atlas Lionesses bereikten vorig jaar de finale van de Women’s Africa Cup of Nations – het toernooi dat het land organiseerde – voordat ze werden verslagen door Zuid-Afrika.

Dit komt omdat het herenteam de halve finale bereikte in Qatar 2022 – het eerste Afrikaanse land dat dit deed.

Haïti, 53e gerangschikt in de wereld, is een recente nieuwkomer die de kansen in Australië en Nieuw-Zeeland wil omdraaien.

Het land staat misschien niet bekend om zijn voetbaltalent, maar het damesteam heeft een van de meest opwindende jonge spelers ter wereld.

Melchy Dumorne, 19, tekende onlangs bij Olympique Lyonnais – een van de beste vrouwenteams in Europa – en zal indruk maken op het internationale toneel.

“Melchie hebben is de sleutel. Ze geeft ons de X-factor”, zei de Haïtiaanse coach Nicolas Delpin. FIFA+.

“Als er helemaal niet veel tussen de teams is, zoek je naar hen om iets te doen.”

Hoewel de nieuwe toevoegingen kunnen worden gezien als voortgang naar het toernooi, zijn er zorgen dat dit zou kunnen leiden tot enkele eenzijdige wedstrijden.

In de editie van 2019 versloeg de USWNT Thailand met 13-0 in een wedstrijd die tot discussie leidde over de ongelijkheid tussen landen – aangezien sommige landen moeite hebben om middelen te vinden om te concurreren met de grootmachten van de sport.

Alle ogen zullen dit jaar gericht zijn op de junioren die hopen dergelijke gêne op het wereldtoneel te voorkomen.

De prijzenpot voor het toernooi van dit jaar zal stijgen tot $ 110 miljoen – bijna drie keer zoveel als in 2019 en zeven keer zoveel als in 2015 – en in de editie van 2023 zal elke speler op het WK vrouwenvoetbal een vergoeding ontvangen van de FIFA.

In het nieuwe betalingsmodel ontvangen deelnemers een vast bedrag, afhankelijk van hoe ver hun team is gevorderd in het toernooi.

Alle spelers ontvangen $ 30.000 voor kwalificatie voor de groepsfase, waarbij dat bedrag wordt verdubbeld voor degenen die de ronde van 16 bereiken.

Het bedrag gaat op elk niveau omhoog totdat de winnaars van de Wereldbeker elk $ 270.000 krijgen.

“Onder het ongekende nieuwe distributiemodel kan elke speler op het WK Dames 2023 er volledig op rekenen dat ze worden beloond voor hun inspanningen naarmate ze verder komen in het toernooi”, zei Infantino. Hij zei.

“Het wereldwijde salaris voor vrouwelijke profvoetballers is ongeveer $ 14.000 per jaar, dus de bedragen die worden toegewezen onder het ongekende nieuwe distributiemodel zullen een reële en betekenisvolle impact hebben op de levens en carrières van deze spelers.”

De betalingen zullen ook gelden voor de teams, waarbij alle nationale bonden $ 1.560.000 ontvangen voor het bereiken van de groepsfase.

De bounty zal tijdens het toernooi stijgen en de uiteindelijke kampioen ontvangt $ 4.290.000.

FIFPRO zegt dat het wil dat het nieuwe model een voorbode is van dingen die komen gaan voor het vrouwenvoetbal.

“De sleutel tot het succes van dit model is dat het universeel wordt toegepast, wat eerlijk is, en dat is wat vrouwelijke voetballers ons vertellen dat ze boven alles willen”, zei FIFPRO-voorzitter David Aganzo.

“We zien dit als slechts het begin van wat naast FIFA een transformatieve reis zal zijn voor het professionele vrouwenvoetballandschap.”