The Rolling Stones doen voor het eerst ‘out of time’ live om Euro Tour te openen

Het is tijd vandaag rollende stenen om het nummer “Out of Time” uit 1966 in hun afspeellijst in te voeren. Hoe onwaarschijnlijk het ook mag lijken, gezien het aantal keren dat het nummer door anderen is gecoverd of in licentie is gegeven aan films, voerde de band het deuntje nooit live uit totdat ze verschenen op de Stones’ European Tour die woensdagavond in Madrid, Spanje begon.

Er ging een gerucht dat het nummer zou kunnen verschijnen, aangezien afluisteraars tijdens ronde repetities de Stones hoorden die probeerden “”uit de tijd” te komen, hoewel er zeldzame gevallen zijn waarin ze het tijdens repetities ervaren die zelden of nooit op een tour komen. Dus zijn daadwerkelijke verschijning bij de opening van het Metropolitano werd inderdaad als een gezegende gebeurtenis beschouwd.

Vanwege de aanhoudende populariteit van het nummer onder fans, zouden sommigen kunnen aannemen dat het als single werd uitgebracht in 66, maar dat was niet het geval nadat het debuteerde als een cut op het “Aftermath” album. Het was een snelle coverversie van de Britse kunstenaar Chris Farlow – geproduceerd door Mick Jagger (met Jimmy Page op gitaar) – die later in 1966 de nummer één bereikte in het Verenigd Koninkrijk; Deze pet heeft de Hot 100 in Amerika niet gebroken.

In 1975 werd de Stones-versie van het nummer uiteindelijk als single uitgebracht, zij het in een andere vorm en samengevoegd op het compilatiealbum ‘Metamorphosis’ dat Allen Klein samenstelde nadat de band uit zijn sponsorschap kwam. Die versie van het nummer gebruikte de achtergrondtrack van Jagger’s nummer Farlowe uit 1966 en bevatte Jagger’s demonummer dat was opgenomen om Farlowe te regisseren. Maar als single was deze nieuwe creatie geen succes – het piekte op nummer 45 in het VK en nummer 81 in de VS.

Dus waarom denken mensen dat stenen er zo’n hit mee hadden? Naast het feit dat het zo sterk genoeg is dat het overweldigend kan zijn, is het nummer in de loop der jaren voor een behoorlijk bedrag gelicentieerd voor gebruik in “End of an Era” in films en televisie.

In Hal Ashby’s post-Vietnam-drama “Coming Home” in 1978, werd het gebruikt voor de aftiteling, een montage die beelden van afkickveteranen combineert met beelden van Bruce Derns personage dat op het strand rent, wat suggereert dat hij misschien de enige was die rende zijn tijd uit. Het lied verscheen aan het einde van de aftiteling.

Onlangs had Quentin Tarantino een volledige “Metamorphosis” -versie die laat in de runtime liep.Er was eens in HollywoodAan het begin van een soort epiloogreeks waarin het personage van Leonardo DiCaprio terugkeert van een lange reis naar het buitenland, met een nieuwe tegencultuurlook.

Hoewel de Stones het collectief niet waardig vonden om tot 2022 live te gaan, weerhield dat andere artiesten er niet van om het op te voeren. Volgens setlist.fm heeft Elvis Costello het minstens 47 keer uitgevoerd met of zonder Imposters, en het werd opgenomen op het live-album The Amazing Lyric Songbook Returns uit 2011. (Costello zong het pas vorig jaar op tournee.) Van Morrison staat ook vermeld dat hij het minstens 12 keer in concert heeft gezongen. Op de plaat wordt het onder andere gedekt door de Ramones – vergelijk de Costello- en Ramones-versies hieronder.