Supermodelpunk is gebouwd op grote emoties (en inside jokes)

“Dus, wie is hier de varkensliefhebber?”

De vier bandleden dwalen over het terrein van Ross Mill Farm, een pleeggezin en opvangcentrum voor varkens, ongeveer een uur buiten Philadelphia. Mannequin poesje De eigenaar van het etablissement antwoordde bijna in koor: “Dat zijn we allemaal!”

Varkens zijn kuddedieren – niet veel anders dan in een rondreizende rockband zitten, zoals zangeres en gitariste Marissa Dabis (36) speels opmerkt. Maxine Steen, 34, die synths en gitaar speelt, voelde zich onmiddellijk verwant met een onwillig varken genaamd Max, en verklaarde dat ze allebei “erg geïsoleerd” waren. De band, waartoe ook drummer Calen Redding (31) en bassist Collins Regisford (37), beter bekend als Bear, behoren, zijn de laatste tijd veel met het vee te zien geweest. In twee recente muziekvideo's zwerft het kwartet rond met koeien en schapen, en prijkt een varken prominent op de cover van hun woeste nieuwe album, “Ik heb de hemel.”

De eerste releases van Mannequin Pussy waren een vage storm van punk, maar in de loop van meer dan tien jaar is hun muziek wervelingen van geluid, scherpe hooks en intieme momenten van kwetsbaarheid gaan bevatten. De band bereikte in 2019 een keerpunt met “geduld,” Een album dat een balans vond tussen de meer brute en tedere kanten. De pandemie van het coronavirus stopte later de tourplannen, maar niet hun momentum.

In 2021 zong een fictieve act de liedjes van de groep in de op Pennsylvania gerichte HBO-show 'Mare of Easttown', en de band verscheen in de stripserie 'Witchblood'. “Ik heb het gevoel dat het zeldzaam is om dit te zeggen, maar we hebben een beetje geluk gehad met de pandemie”, zei Dabis. De band profiteert van de gelegenheid om op adem te komen en toch nieuwe luisteraars te vinden en keert vrijdag terug met I Got Heaven, een verbluffende verzameling nummers over verlangen, controle en veerkracht.