Sommige Nederlanders die om euthanasie vragen, noemen autisme of een verstandelijke beperking, zeggen onderzoekers

LONDEN – Veel mensen met autisme en een verstandelijke beperking in Nederland worden wettelijk geëuthanaseerd omdat ze zeggen dat ze geen normaal leven kunnen leiden, hebben onderzoekers ontdekt.

De zaken omvatten vijf mensen onder de 30 jaar die autisme noemden als de enige reden of een belangrijke factor voor euthanasie, wat een ongemakkelijk precedent schiep waarvan sommige experts zeggen dat het de grenzen verlegt die de wet oorspronkelijk bedoelde.

In 2002 was Nederland het eerste land dat artsen toestond patiënten op hun verzoek te doden als ze aan strenge eisen voldeden, waaronder een ongeneeslijke ziekte die “ondraaglijk” lichamelijk of geestelijk leed veroorzaakt.

Volgens de toetsingscommissie euthanasie van de Nederlandse overheid zijn tussen 2012 en 2021 bijna 60.000 mensen op eigen verzoek geëuthanaseerd. Om te laten zien hoe de regels worden toegepast en geïnterpreteerd, heeft de groep documenten vrijgegeven die betrekking hebben op meer dan 900 mensen, van wie de meesten ouderen waren en aandoeningen hadden zoals kanker, Parkinson en ALS.

Irene Dufry-Vijne, specialist in palliatieve zorg aan de Kingston University in Groot-Brittannië, en haar collega’s hebben documenten bekeken om te zien hoe Nederlandse artsen omgaan met euthanasieverzoeken van mensen met autisme of levenslange mentale handicaps. Ze publiceerden hun bevindingen in mei in het tijdschrift BJPsych Open.

Van de 900 mensen met openbaar gemaakte dossiers waren er 39 autistisch en/of verstandelijk gehandicapt. Een paar waren bejaard, maar 18 van hen waren jonger dan 50 jaar.

Veel patiënten noemden verschillende combinaties van psychische problemen, lichamelijke aandoeningen, ziekten of ouderdomsgerelateerde problemen als redenen om euthanasie aan te vragen. Een van de redenen voor hun ondraaglijke pijn is eenzaamheid. Acht schreven hun lijden uitsluitend toe aan factoren die verband houden met hun verstandelijke beperking of autisme – sociaal isolement, gebrek aan copingstrategieën of een onvermogen om hun denken aan te passen.

“Ik twijfel er niet aan dat deze mensen lijden”, zei Dufry-Vijne. “Maar is het echt juist voor de samenleving om deze boodschap te sturen dat er geen andere manier is om hen te helpen, en dat het beter is om te sterven?”

Andere landen, waaronder België, Canada en Colombia, hebben legale euthanasie, maar alleen Nederland deelt gedetailleerde informatie over mogelijk controversiële sterfgevallen, wat een beter beeld geeft van opkomende trends op het gebied van hulp bij zelfdoding. Toch zijn de gegevens alleen voor artsen om openbaar te maken. Er kunnen dus andere niet bekendgemaakte factoren of gevallen zijn waarin het autisme of de verstandelijke beperking van de patiënt niet wordt gespecificeerd.

Omdat de groep alleen geselecteerde records publiceert, kan het werkelijke aantal mensen met autisme of een verstandelijke beperking niet op eigen verzoek worden vermoord.

Onder de acht door de onderzoekers genoemde patiënten was een autistische man van in de twintig. “De patiënt had zich van kinds af aan ongelukkig gevoeld”, werd voortdurend gepest en “verlangde naar sociaal contact, maar kon zich niet verhouden tot anderen”, aldus zijn dossier. De man, van wie de naam niet wordt genoemd, vond het “walgelijk om jaren als deze te leven” en koos voor euthanasie.

De gegevens bevatten ook een autistische vrouw van in de dertig die ook een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft. Ze kreeg een plek aangeboden in een woonzorgcentrum, maar haar dokters zeiden dat ze geen relaties kon onderhouden en dat het “erg moeilijk” was om met anderen te communiceren.

In een derde van de gevallen concludeerden Nederlandse artsen dat autisme en verstandelijke beperkingen ongeneeslijk waren en “geen kans op verbetering” hadden, schreven de onderzoekers.

Simon Baron-Cohen, directeur van het Centre for Autism Research aan de Universiteit van Cambridge, zei dat het “weerzinwekkend” was dat autistische mensen zonder verdere ondersteuning werden geëuthanaseerd.

Hij merkte op dat veel autistische mensen worstelen met depressies, wat hun vermogen om een ​​legitieme doodsclaim in te dienen in gevaar kan brengen. Hij voegde eraan toe dat als een autistische persoon vraagt ​​om te sterven, de complexiteit van de situatie niet kan worden begrepen.

Dr. Bram Sissoo, een Nederlandse psychiater, maakt zich zorgen dat jongeren met autisme euthanasie als mogelijke oplossing overwegen.

“Sommigen van hen zijn bijna opgewonden bij het vooruitzicht van de dood,” zei Sissou. “Ze denken dat dit het einde is van hun problemen en het einde van de problemen van hun gezin.”

Een vertegenwoordiger van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij tot Geneeskunst zei dat artsen moeten beslissen of iemand voldoet aan de criteria voor euthanasie. Het panel zei dat veel zaken waarbij autistische patiënten betrokken waren “buitengewoon complex” waren en dat “leeftijd alleen geen doorslaggevende factor is bij het bepalen of een persoon onhandelbaar lijdt”.

Kasper Ross, hoogleraar ethiek en volksgezondheid aan de Universiteit van Gent in België, zei dat het type mensen dat om euthanasie vraagt ​​de afgelopen twee decennia is veranderd, zowel in Nederland als in België. Toen euthanasie werd gelegaliseerd, zei hij, ging het debat over mensen met kanker, niet over mensen met autisme.

Tim Stainton, directeur van het Canadian Institute for Inclusion and Citizenship aan de University of British Columbia, vraagt ​​zich af of hetzelfde gebeurt in Canada, dat ’s werelds meest toegeeflijke euthanasiewetten heeft en dergelijke gegevens niet bijhoudt. Nederland wel.

“Mensen met autisme en een verstandelijke beperking helpen sterven is eigenlijk eugenetica,” zei Stainton.

___

The Associated Press krijgt steun van de Health and Science Department van de Science and Education Media Group van het Howard Hughes Medical Institute. AP is als enige verantwoordelijk voor alle inhoud.