NASA betaalt 1 miljard dollar om het internationale ruimtestation te vernietigen

de Internationaal Ruimtestation Het is letterlijk een zinkend schip. Behalve dat het een symbool is van de wetenschappelijke bekwaamheid en het vermogen van de mensheid om samen te werken, is het Internationale Ruimtestation ook een station van 450 ton. Ruimteschip Dit is onderhevig aan zwaartekrachten in een lage baan om de aarde. de Internationaal Ruimtestation Het heeft langer geduurd dan de verwachte levensduur, waardoor periodieke boosters nodig waren om in een baan om de aarde te blijven. NASA Het bedrijf is van plan het bedrijf binnen tien jaar met pensioen te laten gaan, maar het zou bijna 1 miljard dollar kunnen kosten om dat te doen, omdat… Amerikaans Wetenschappelijk Rapporten.

De vernietiging van het Internationale Ruimtestation zal naar verwachting in 2031 voltooid zijn, en het agentschap heeft enkele opties om dit te doen. Ze vereisen allemaal dat het ISS in een vurige brand naar de aarde terugkeert, maar de meest haalbare optie is om op drie te vertrouwen Russisch Bevordert vrachtvoertuigen die het Internationale Ruimtestation zouden helpen een “opzettelijke en destructieve landing” te maken.

Maar de betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Rusland stonden onder druk door de Russische invasie van Oekraïne. Nu overweegt NASA een eigen voertuig te bouwen, maar het bouwen van zo’n voertuig kan duur zijn. De ideale situatie met één enkel NASA-voertuig werd bepaald door Amerikaans Wetenschappelijk Als volgt:

Al deze factoren samen zorgen ervoor dat het ideale proces als volgt verloopt: na weken of maanden van natuurlijk orbitaal verval dat de hoogte van het ISS langzaam zou verlagen, ongeveer 400 kilometer boven de aarde, zou een speciaal ontworpen voertuig dat aan het ruimtestation was bevestigd aan zijn reis beginnen. Brandende baan. Het station zou dan kunnen afdalen tot ongeveer halverwege het aardoppervlak voordat het te maken zou krijgen met destabiliserende inslagen. Op een hoogte van ongeveer 200 km zullen de missieleiders het traject van het ISS aanpassen, waarbij de naverbrander van de raket wordt aangepast om de ruwweg cirkelvormige baan van het station om te vormen tot een elliptische vorm, met het dichtstbijzijnde punt van de aarde, of perigeum, misschien 90 mijl boven de planeet. Dit zou helpen de hoeveelheid tijd die het station tijdens de rest van zijn afdaling in lagere, dichtere niveaus van de atmosfeer zou doorbrengen, te verminderen. Vanaf het 90 mijl lange perigeum zal het controlecentrum de raket opdracht geven nog een laatste keer af te vuren, waardoor het station verder wordt voortgestuwd en boven de Stille Zuidzee valt.

De andere manier om het ISS neer te halen is via een ‘uit de hand gelopen baan’, wat een aanzienlijk risico met zich meebrengt wanneer het ISS uiteenvalt en onderdelen afwerpt terwijl het door de atmosfeer afdaalt. Het Internationale Ruimtestation is groter dan een voetbalveld en is daarmee het grootste object dat ooit uit zijn baan is geraakt. Het baanpad van het ISS vervoert meer dan 90% van de bevolking van de planeet, dus een ongecontroleerde landing is een riskante onderneming die kan resulteren in ernstig letsel of zelfs de dood.

NASA zou het ISS in een hogere baan kunnen duwen, wat zou kunnen gebeuren Amerikaans Wetenschappelijk Dit wordt een “kerkhofbaan” genoemd, omdat het niet langer een gevaar zal opleveren, maar dit ook duur zal zijn. Vanwege de ouderdom en de grote omvang zou het station waarschijnlijk toch uiteenvallen, waarbij een enorme hoeveelheid puin zou achterblijven.

Ook al heeft de Russische ruimtevaartorganisatie Roscosmos ingestemd met het leveren van de voertuigen die nodig zijn voor een gecontroleerde landing, toch hebben de recente gebeurtenissen een schaduw geworpen over het vermogen van Rusland om betrouwbare voertuigen te leveren voor zo’n belangrijke missie. Rusland is onlangs getuige geweest van een aantal mislukkingen die zijn enorme ruimtevaartmogelijkheden in twijfel hebben getrokken. NASA zal kijken Commerciële voorstellen Binnen de komende paar maanden zal er een speciaal deorbit-voertuig worden ontwikkeld dat de massa van het internationale ruimtestation kan verwerken, maar een dergelijk voertuig is nooit nodig geweest. Er zijn een paar opties, maar astrofysicus Jonathan McDowell zegt dat deze niet goedkoop zullen zijn Za:

Maar als NASA één enkel voertuig wil met een ontwerp dat is gebaseerd op de bestaande ruimtevloot van de wereld, heeft het niet veel opties, voegt McDowell toe. “Wat voor de hand ligt als je er voor het eerst over nadenkt, is dat het niet het vermogen heeft om in korte tijd die grote laatste verbranding te veroorzaken”, zegt McDowell. Aangenomen wordt dat de dichtstbijzijnde bestaande technologie de Europese Service Module voor het Artemis-programma is, die NASA’s onbemande Orion-capsule afgelopen najaar aandreef tijdens een historische omvaart rond de maan en die later dit decennium zal helpen mensen op het maanoppervlak te laten landen. Al het andere is ofwel te zwak, te krachtig, of simpelweg niet in staat om voldoende brandstof voor de missie mee te nemen, zegt hij. Daarom heeft NASA commerciële biedingen aangevraagd voor een nieuw voertuig dat speciaal is ontworpen voor deorbit.

Het internationale ruimtestation is getransformeerd 25 Dit jaar betekent dit dat ze haar streefleeftijd van 15 jaar met tien jaar heeft overschreden; De eerste modules van het station bereikten eind 1998 een baan om de aarde. Op de een of andere manier zal het ISS moeten neerstorten en terugbranden naar de aarde, en zijn deorbitale pad zal moeten worden uitgevoerd met de hulp van Rusland of zonder de hulp van de Verenigde Staten, en het zou wel eens zo kunnen zijn. Het kost 1 miljard dollar om het grootste object dat de mensheid ooit in een baan om de aarde heeft gebracht neer te halen.