Holocaust Memorial Day: Families ontdekken het lot van lang verloren gegane Nederlandse kinderen die zijn omgekomen in Sobibor

Nu gehuisvest in het Staatsmuseum in Majdanek, Polen, waren de tags gegraveerd met namen, geboortedata en adressen voor Deddie Zak, Annie Kapper, David Van Der Velde en Lea Judith De La Penha.

Familieleden van Deddie en Lea werden gevonden voordat de ontdekkingen afgelopen januari publiekelijk werden aangekondigd, maar tot nu toe is er geen spoor van de families van Annie en David gevonden.

Deze maand hebben onderzoekers van genealogiesite MyHeritage hun naaste familieleden in de VS opgespoord.

Roi Mandel, onderzoeksdirecteur bij MyHeritage, gebruikte archieven en stambomen om de puntjes op de i te zetten.

Hij vertelde CNN: “Ik vond het mijn plicht om de levende familieleden van Annie en David te vinden, om hen te vertellen wat er in het verdomde land van Sobibor is gevonden en om van hen het verhaal te horen van hun bijna uitgestorven familie. Zij zijn de enige takken links van de enorme stambomen en zij zullen de plicht hebben om het verhaal van deze kinderen aan toekomstige generaties te vertellen.”

‘Maakt hem een ​​echt mens’

Broer en zus Sheryl en Rick Kool zijn achterneven die ooit van David zijn verwijderd – zijn grootmoeder was de zus van hun overgrootvader.

De Kools, wiens ouders in Nederland zijn geboren, wisten dat veel van hun familie omkwamen, maar wisten niet van David, die stierf op 10-jarige leeftijd.

Sheryl, die in Seattle woont, vertelde CNN: “Ik was erg verrast omdat ik niets wist over David en dat deel van de familie.”

Ze voegde eraan toe: “De Holocaust was zo mensonterend. Dus om een ​​specifieke naam en een concreet symbool van zijn leven te hebben, maakt het hem gewoon een echt persoon.

“Het is natuurlijk triest maar verheugend om meer informatie te hebben en meer puzzelstukjes in elkaar te leggen.”

Haar broer, die in Canada woont, vertelde CNN: “Davids naamplaatje heeft me herinnerd aan het verdriet dat mijn grootmoeder en zovele anderen, die door geluk of opzet het lot van hun vermoorde familieleden hebben weten te ontlopen, met zich mee moeten dragen. tot het einde van hun dagen.”

‘Een stem van over het graf’

Annie’s aluminium label werd gevonden bij een massagraf. Haar familie werd op 30 maart 1943 naar Sobibor gestuurd. Toen de trein drie dagen later arriveerde, werden alle 1255 passagiers naar de gaskamers gestuurd. Annie was 12 jaar oud.

MyHeritage heeft Annie’s achterneef Marc Draisen opgespoord in Boston. Annie’s vader Meijer was een volle neef van zijn moeder Tilly.

“Het was alsof ik een stem uit het graf had”, vertelde Draisen aan CNN.

Draisen, die nog nooit een foto van Annie heeft gezien, zei: “De ouders probeerden bij het maken van dit naamplaatje wanhopig de identiteit van hun dochter te behouden en enige hoop op overleving te behouden, wat natuurlijk niet gebeurde.”

De timing van Mandel was griezelig aangrijpend, zei Draisen. “Mijn vrouw deed wat onderzoek en ontdekte al snel dat Annie jarig was op 9 januari – de dag dat MyHeritage contact met me opnam. Ze zou 91 zijn geweest.”

In de nasleep van de opstand van 1943 ontmantelden de Duitsers het kamp. Volgens de USHMM is het terrein omgeploegd en beplant met een dennenbos.

Haimi vertelde CNN dat de opgraving, die in 2007 begon, de plaats van de gaskamers onthulde.

“Er waren acht kamers, 350 vierkante meter aan moorden – 800 tot 900 slachtoffers in zes tot zeven minuten”, zei hij.

De opgraving bracht 80.000 artefacten aan het licht, waaronder schoenen, sieraden, kunstgebitten, portefeuilles en bestek, voegde Haimi eraan toe.

Haimi verwelkomde de onthullingen en zei: “Waar nog familieleden in leven zijn, hebben ze misschien wat informatie over die kinderen. We willen dat hun verhalen worden verteld.”

‘Deddie is mijn engel’

Lies Caransa reisde in 2013 met haar zoon naar Sobibor, nadat ze hoorde van het label van Deddie – haar eerste neef. Het paar groeide dicht na veel samen te hebben doorgebracht in het huis van hun grootouders.

Omdat ze nog geen 4 was, werd Caransa naar een crèche gebracht toen haar familie in 1943 werd opgepakt. Haar moeder overleefde Auschwitz, maar ze zag Deddie – toen 8 jaar oud – haar tante, oom of grootouders nooit meer terug.

Nu 82 en nog steeds woonachtig in Amsterdam, vertelde Caransa aan CNN: “Omdat ik niets van hem bezit, kwam het als een schok – maar het kwam ook als een teken uit de hemel.

“Ik dacht altijd dat ik een beschermengel op mijn schouder had, omdat ik vaak gevaarlijk ziek was, maar altijd herstelde. Ik denk dat Deddie mijn engel is.”

Caransa kreeg een replica van de tag omdat volgens de Poolse wet alle archeologische vondsten eigendom zijn van de staat. Desalniettemin heeft ze jarenlang gevochten voor het origineel – maar het mocht niet baten.

“Ik heb geen broers, geen zussen, geen tantes, geen ooms en mijn moeder is lang geleden overleden. Dus ik hoop het terug te hebben voordat ik sterf,” zei ze.

‘Absoluut schokkend’

Lea woonde bij moeder Judith en vader David in Amsterdam. In juni 1943 werd het gezin op transport gesteld naar het doorgangskamp Westerbork en uiteindelijk Sobibor. Ze stierf op 6-jarige leeftijd.

Suzanna Flora Munnikendam is Lea’s achterneef – hun grootmoeders waren zussen. Ze wist dat haar grootmoeder in Sobibor stierf, maar had nog nooit van Lea gehoord.

“Het is absoluut schokkend”, vertelde ze aan CNN.

Een woordvoerster van het Majdanek-museum zei dat de tags “een uitzonderlijke kans bieden om” enkele van de slachtoffers te identificeren.

Ze zei: “Het tastbare bewijs van hun leven dat op brute wijze werd beëindigd bij hun aankomst op de loshelling van Sobibor, stelt ons niet alleen in staat om hun geschiedenis te ontdekken, maar ook om deze door te geven aan de volgende generaties en om de herinnering aan de slachtoffers levend te houden. “