Enkele impressies van Terrascape, een lieftallig stadjertje

Het genre van stadsbouw heeft momenteel een moment, zowel aan de bovenkant van de markt (Stedenhorizon 2) of, vaker, het kleinere uiteinde (kijk maar naar de Steam-verkoopgrafieken voor elke dag van de week). Glip gemakkelijk in deze laatste categorie Terrasal jaren een van mijn favoriete voorbeelden van het genre.

Terras Het is een spel dat zich afspeelt in een op hexadecimaal gebaseerde wereld waar je middeleeuwse gebouwen op het best mogelijke stuk land moet plaatsen. Voor gebouwen die hulpbronnen oogsten, zoals houthakkers of jagerswoningen, betekent dit dat ze dicht bij zoveel mogelijk bomen of wilde dieren worden geplaatst, en voor meer geavanceerde constructies betekent dit dat ze naast laatst gebouwen. Hoe perfecter je locatie is, op basis van het aantal bronnen en structuren in de buurt, hoe hoger de score die je krijgt.

Je kunt echter niets bouwen, dit is een bordspelachtige ervaring waarbij je moet kiezen uit kaartspellen op basis van grote categorieën (vissen, dorp, landbouw, enz.) en dan krijg je een hand met kaarten, elk met een kaart die kan worden gespeeld om een ​​gebouw op de kaart neer te halen. Beginnend met slechts een handvol, ontgrendel je in de loop van het spel meer kaarten voor een deck en vervolgens meer decks met nieuwe gebouwen.

Als dit bekend begint te klinken, is dat omdat het zo is. Dorfromantik Hij deed dit veel. zoals hij deed Eilandbewoners. Ik hield van die twee games, en dat doe ik ook Terras Om dezelfde redenen, want het neemt de essentie van het bouwen van steden, splitst het op in de eenvoudigste manier om het te implementeren en maakt het geheel vervolgens ongelooflijk handig.

Er zijn doelen, of je nu de specifieke uitdagingskaarten van de game speelt (die je puzzels voor het bouwen van steden geven om te voltooien) of de leukere sandbox-modus (waarmee je gewoon doelen kunt verliezen en je extra punten kunt scoren), maar ze voelden zich niet gehaast. Het is leuk om naar te kijken, er zijn geen tijdslimieten, het geheel is ongelooflijk gaaf, en je laat hier een kleine boerderij vallen, en oooh, kijk, het stadsplein daar, het is niet mooi.

De manier waarop elke hexa-kunst overgaat in de volgende, en de kleine pop elke keer dat je een gebouw plaatst, maakt de hele ervaring erg bevredigend. Ik heb de afgelopen week dit geactiveerd wanneer ik een pauze had ingelast, en in plaats van te proberen doelen of doelstellingen te voltooien, heb ik over de kaart gescrolld om een ​​stad te tekenen, zoals Bob Ross uit de 14e eeuw. Bobby Ross.

Als je je hele tijd in een zen-achtige staat doorbrengen niet aantrekkelijk vindt, kun je dit ding nog steeds oefenen als je wilt (en je zult een aantal moeilijkere/grotere kaarten moeten voltooien). Het scoresysteem van het spel wordt opgebouwd in plaats van consistent te blijven, dus als je vroeg een jagershut laat vallen en een hoop punten krijgt van nabijgelegen dieren in het wild, verlies je die punten niet als je er later een middeleeuws dorp bovenop bouwt . . Dit maakt elke kaart tot een geweldige oefening in vooruit plannen, aangezien je begint te denken aan bomen, vissen en herten, voordat je door verdiepingen gaat en het tempo moet veranderen en in plaats daarvan aan grote huizen en tavernes moet gaan denken.

Terras Het is nog steeds in vroege toegang op Steam en het is nu beschikbaar.