Een nieuwe studie heeft de genen onthuld die ten grondslag liggen aan de beroemde sledehond van Balto

Een nieuwe studie van de gemummificeerde overblijfselen van een beroemde Siberische Husky heeft het speciale DNA onthuld waarmee de sledehond wereldwijde bekendheid verwierf.

In 1925 leidt Balto een team sledehonden een sneeuwstorm in om levensreddende medicijnen te leveren aan een stadje in Alaska.

Zijn heldhaftige inspanningen worden erkend in een standbeeld van een zittende hond in Central Park in New York City.

Maar in tegenstelling tot wat de animatiefilm Balto uit 1995 suggereert, was het niet een weerwolf die het zo moeilijk maakte.

Door het DNA van de Balto te vergelijken met dat van andere honden en zoogdieren, ontdekten de onderzoekers dat de meer diverse genen van de Siberische Husky hem hielpen de slopende reis beter te overleven dan zijn nakomelingen.

Ze ontdekten dat Balto en zijn “tijdgenoten van sledehonden genetisch diverser waren dan moderne rassen en mogelijk varianten droegen die hen hielpen de barre omstandigheden van Alaska in de jaren twintig te overleven”.

De auteurs van het onderzoek namen een DNA-monster – geleverd door het Cleveland Museum of Natural History, dat de gemummificeerde overblijfselen van Balto bevat – uit de buik van de hond om zijn genen te reconstrueren. Ze putten ook uit een genetische dataset van 240 zoogdieren en 682 honden en wolven uit de 21e eeuw.

Onderzoek van zijn genen onthulde “geen waarneembare voorouders van wolven”, aldus de auteurs van het onderzoek.

Volgens de studie bezit de heldhaftige hond andere eigenschappen die hem onderscheiden van moderne Siberische husky’s en andere sledehonden uit zijn tijd, waaronder zijn kleinere gestalte en zijn betere vermogen om zetmeel te verteren.

Onderzoekers geloven ook dat hij afkomstig was van een rasloos ras van husky’s, waardoor hij genetisch gezonder was en beter geschikt voor de ruige omgeving van het Alaska van de jaren 1920.

Balto is geboren in 1919 en geïmporteerd uit Siberië. Zijn eigenaar was de Amerikaans-Noorse fokker Leonard Seppala.

In januari 1925 bedreigde een uitbraak van een dodelijke bacteriële infectie, difterie, de stad Nome in Alaska. Maar het enige beschikbare medicijn was in Anchorage, en het enige vliegtuig om het daarheen te brengen zou niet starten vanwege de vriestemperaturen.

Dat is waar Balto en zijn team van sledehonden binnenkwamen, met ongeveer 20 chauffeurs – sledebestuurders – die het medicijn 674 mijl (1.084 km) vervoerden terwijl de temperatuur daalde tot -23 F (-31 C).

Het nieuws over de historische reis verspreidde zich snel en Balto werd vervolgens geëerd als een personage in strips, kinderboeken en films, evenals in een standbeeld in de Children’s Zoo in Central Park.