De memoires “Fragments” van Leslie Jamison zijn een evenwichtsoefening van zelfopenbaring

De huwelijksproblemen begonnen na de geboorte van hun dochter en de publicatie van The Recovering in 2018, schrijft ze in haar memoires, toen zij en meneer Bock emotioneel afstandelijk raakten. ‘Ons huis was de plek waar ik me eenzaam voelde’, schrijft ze, ‘en dus – als vergelding of uit uitputting – zorgde ik ervoor dat C zich ook eenzaam voelde.’ “Zijn scherpe opmerkingen zorgden ervoor dat ik zo gestresseerd raakte dat ik stopte met proberen de pijn erachter te ontdekken of te verzachten.”

Na haar breuk in 2019 begon ze aantekeningen te maken voor ‘Splitters’ terwijl ze in een gehuurd appartement naast een brandweerkazerne woonde, waar ze het verdriet van de breuk voelde samen met ‘een gevoel van hoop en diepe liefde’, zei ze. Ze wilde die ogenschijnlijk tegenstrijdige gevoelens op de pagina onderzoeken.

In haar memoires deelt mevrouw Jamison deze levensgebeurtenissen in delen op, zodat de lezer ze in de loop van het boek kan samenvoegen. Door korte, compacte essays te schrijven zei ze: ‘Ik had het gevoel dat ik iets in mijn taal had gebroken’, en ontdekte ze een nieuwe manier van schrijven. “Dit is het gevoel dat ik altijd wil.”

Minder dan een uur nadat de dochter van mevrouw Jamison is geboren, op pagina 9, neemt een verpleegster de baby mee naar de gang om te worden behandeld voor geelzucht. Er zijn troostende woorden van een andere verpleegster nodig voordat mevrouw Jamison de tranen op haar wangen voelt. Korte tijd later, schreef mevrouw Jamison, duwde ze haar infuuspaal door de gang om te zien hoe haar dochter blauw oplichtte onder de bilirubinelampen in de kinderkamer.

Veertig pagina's later onthult ze dat ze tijdens die ‘korte periode’ haar laptop tevoorschijn haalde en vanuit haar ziekenhuisbed doorging met het factchecken van een artikel over vrouwelijke woede, ‘vol schaamte en trots’. Nadat ze vlak voordat haar vliezen braken klaar was met het redigeren van teksten, was ze van plan om vanuit het ziekenhuis te blijven werken.

“Waarom had je op de een of andere manier het gevoel: 'Ik ging aan het werk en ik was blij om naar mijn werk te gaan'?” zij vroeg. “Waarom dreigt dit het gevoel van verdriet dat ik de eerste keer vertel teniet te doen?”