De Covid-19-pandemie vergroot de ongelijkheid op gezondheidsgebied in Nederland: onderzoeksresultaten

De COVID-19-pandemie is niet alleen een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van ongekende omvang, maar ook een katalysator voor het vergroten van de ongelijkheid op gezondheidsgebied wereldwijd. Dit fenomeen wordt duidelijk geïllustreerd in een recent onderzoek dat zich richt op Nederland, een land dat bekend staat om zijn universele gezondheidszorgsysteem en lage inkomensongelijkheid. Uit onderzoek blijkt hoe de pandemie de toegang tot en het gebruik van gezondheidszorg onder verschillende sociaal-demografische groepen onevenredig heeft beïnvloed, waardoor de gelijkheid op het gebied van de gezondheidszorg in het land in gevaar is gebracht.

Een disproportionele daling van het zorggebruik

Uit een gedetailleerde analyse van de zorguitgaven en registratiegegevens in Nederland tussen 2017 en 2021 blijkt een aanzienlijke daling van het niet-Covid-zorggebruik tijdens de pandemie. Omdat gezondheidszorgstelsels wereldwijd prioriteit gaven aan gevallen die verband hielden met COVID-19, was de daling aanzienlijk groter voor procedures die als niet-essentieel of als keuzevak werden beschouwd. De bezuinigingen op de zorg hebben echter niet iedereen in gelijke mate getroffen. Uit het onderzoek bleek dat ouderen, vrouwen, werklozen en mensen met een slechte gezondheid tijdens de pandemie medische zorg vermeden, waardoor de reeds bestaande verschillen op gezondheidsgebied nog groter werden.

Factoren die bijdragen aan ongelijkheid

Verschillende factoren hebben bijgedragen aan de waargenomen verschillen in het gebruik van gezondheidszorg. Ten eerste veranderde de pandemie de basisbehoefte aan sommige medische procedures, met minder reizen tijdens lockdowns en minder traumatische verwondingen als gevolg van reizen. Ten tweede heeft de angst voor besmetting met Covid-19 onder sommige groepen geleid tot een hoger percentage zorgmijding. Ten slotte zijn de bestaande belemmeringen voor de toegang tot gezondheidszorg, namelijk structurele en financiële barrières, door de pandemie nog groter geworden, waardoor de toegang tot zorg voor gemarginaliseerde bevolkingsgroepen nog uitdagender wordt. Deze bevindingen onderstrepen het complexe samenspel van sociale determinanten van toegang tot en gebruik van gezondheidszorg.

Implicaties en toekomstige richtingen

De bevindingen van het onderzoek dienen als een belangrijke herinnering aan de verreikende gevolgen van de pandemie die verder gaan dan de directe effecten van het virus. Terwijl Nederland en andere landen proberen de achterstand in de uitgestelde gezondheidszorg aan te pakken, is het belangrijk om rekening te houden met de ongelijke last van de epidemie voor verschillende bevolkingsgroepen. Het garanderen van een eerlijke toegang tot gezondheidszorg na de epidemie zal gerichte beleidsinterventies en een gezamenlijke inspanning vereisen om de onderliggende sociale determinanten van de gezondheid aan te pakken. Het onderzoek benadrukt ook het belang van het in stand houden van robuuste gezondheidszorgsystemen die dergelijke mondiale noodsituaties kunnen weerstaan ​​zonder de billijkheid in gevaar te brengen.