Carol Higgins Clark, suspenseschrijver die een gevoel voor humor toevoegde, sterft op 66-jarige leeftijd

Mevrouw Clarke heeft haar literaire merk opgebouwd rond het personage van Regan Riley, een fictieve privédetective met een achtergrondverhaal op haar cv. Riley’s moeder was een beroemde schrijfster van mysterieverhalen. Net als mevrouw Clark groeide Riley op in New Jersey en dreef naar de westkust.

Meer dan een dozijn boeken van mevrouw Clarke Riley gingen ook over kwesties die het leven van mevrouw Clarke vaak volgden. “versierd” (1992), de eerste roman van mevrouw Clarke, loopt parallel met een koelbloedige moordzaak in Engeland, waar mevrouw Clarke een semester aan de universiteit doorbracht. in “brokstukken” (2010), wordt een mysterieus overlijden onderzocht op Cape Cod, waar mevrouw Clarke verschillende zomers op vakantie ging. Complot “aanval” (2011) gaat over het voorkomen van bloedvergieten op een strand in New Jersey.

‘Als schrijver gebruik je altijd wat je weet en haal je dingen uit het leven’, zei mevrouw Clarke Vertellen Montreal Radio in 1995. “Natuurlijk, ik denk dat er een deel van mij in Reagan zit.”

Mevrouw Clark was niet van plan de literaire carrière van haar moeder te volgen. Ze streefde ernaar om actrice te worden. Mevrouw Clarke vond haar roeping als schrijver toen ze in de jaren zeventig hielp bij het schrijven van de definitieve versies van enkele manuscripten van haar moeder.

Bespreek plots en personages. Mevr. Clarke gaf suggesties voor dialogen en referenties om het realistischer te maken voor jongere lezers. “Toen begon het allemaal”, zei ze.

Ondertussen kreeg mevrouw Clarke acteerrollen. Ze speelde een rol in de Off-Broadway-remake van Wendy Wassermans toneelstuk Uncommon Women and Others, evenals in een paar tv-films. Wanneer “Waar zijn de kinderen?” in 1986 film Volgens het verhaal van haar moeder werd mevrouw Clarke voor een klein deel gecast als televisiereporter. Ze speelde toen de vrouwelijke hoofdrol, een vrouw die doodsbang was voor haar nieuwe echtgenoot, in 1992 film Een exemplaar van haar moeders boek A Cry in the Night.

In hetzelfde jaar werd “Decked” van mevrouw Clarke gepubliceerd, waarin het gumshoe-personage Reilly werd geïntroduceerd en de neiging van mevrouw Clarke om luchtige scherts en sarcastische opmerkingen te maken terwijl een mysterie wordt ontrafeld. In dit geval keert Riley per schip terug uit Groot-Brittannië nadat het lichaam van haar lang verloren gewaande kamergenote is gevonden tijdens een klassenreünie.

Mevrouw Clarke beschreef de schoenen van een oudere vrouw aan boord als “als kanonneerboten die op haar dikke enkels stoppen”. In het geheim van de stalker “Twanged” (1998), verminkte mevrouw Clark op komische wijze de Hamptons. Riley wordt omringd door een vreemde kliek, waaronder een erfgenaam van het “gedrukte fortuin”, een leraar die zichzelf een man van vrede noemt en een feng shui-enthousiasteling die niet kan stoppen met het herschikken van de meubels.

Bodyplot op het strand vanaf “verbrand” (2005) ontvouwt zich wanneer Riley Hawaï bezoekt voor haar vrijgezellenfeest voor haar huwelijk. Een vriend smeekt Riley om ‘me te troosten met mijn bruidsmeisjesjurken’. Riley antwoordt: “Ik dacht eigenlijk aan een geruit broekpak.”

Sarah Booth Conroy, recensent van de Washington Post, noemde de stijl van Mary Higgins-Clark “dodelijk ernstige romans over het soort gruwelijke angsten waarmee vrouwen midden in de nacht worden geplaagd”. Echter, haar dochter, “lepels in een beetje wellustige soep van slapstick.”

“Iedereen in onze familie is zo”, zei mevrouw Clarke in een radio-interview in Montreal. We vertelden altijd verhalen en grappen. Mijn moeder zegt dat Iers zijn helpt. Het was altijd de manier waarop ik ben opgegroeid, met veel humor aan de eettafel.”

“Ik blijf de moorden aftellen”, voegde ze eraan toe.

Recensenten waren over het algemeen positief over de pogingen van mevrouw Clarke om humor te gebruiken, maar waren meer gemengd met het product in het algemeen. Boekenlijst beoordeling Ze zei dat de stijl van mevrouw Clarke “op de rand van het cliché zweeft, en er is geen noemenswaardige spanning”, maar uiteindelijk zorgt voor “een soort hersenloze leuke tijd”.

Bijna tien jaar lang bundelde mevrouw Clarke haar krachten om samen met haar moeder, die in 2020 overleed, thrillers te schrijven voor de feestdagen. “Dek de zalen” (2000) en “Kerstdief” (2004), ontmoet de detective van mevrouw Clarke, Riley, een van de terugkerende personages van haar moeder, Alvira Meehan, een loterijwinnaar die amateurdetective wordt.

Mevrouw Clark is altijd een zwak geweest voor Alvira Meehan. Je hebt haar leven gered in literaire zin. Tijdens het lezen van een kopie van het verhaal van haar moeder in 1987 boek‘Niet meer huilen, mevrouw,’ was mevrouw Clarke radeloos over de moord op Meehan. Mevrouw Clarke vond haar een te interessant personage om te verliezen.

‘Je kunt Elvira ook niet doden,’ zei mevrouw Clark Hij herinnert zich Ze vertelt het aan haar moeder. “Nou, ik smeekte om Elvira’s leven en hield haar in leven.”

Carol Ann Higgins Clark werd geboren op 28 juli 1956 in Manhattan en groeide op in Washington Township in het noorden van New Jersey. Haar vader, die als verkoopmanager voor Capital Airlines werkte, stierf toen ze acht jaar oud was.

Ze studeerde in 1978 af aan het College of Mount Holyoke en studeerde vervolgens acteren aan het Beverly Hills Playhouse.

In oktober 2006 kwam Corey Liddell, werper en vluchtcoach van de New York Yankees, om het leven toen hun kleine vliegtuig neerstortte in een gebouw aan de Upper East Side. Het appartement van mevrouw Clarke, dat slechts één verdieping verwijderd was van de inslag, raakte zwaar beschadigd. Je was op dat moment niet thuis.

Meest recentelijk woonde ze in West Hollywood en was ze actief in liefdadigheidsinstellingen in de omgeving van Los Angeles die daklozen en anderen met een handicap helpen. Een openbare video opgenomen ter ondersteuning van een stichting die onderzoek doet naar blindedarmkanker.

Onder de overlevenden zijn zus Marilyn en broers Warren en David. Haar zus, Patricia, stierf in 2020.

Mevrouw Clarke nam vaak deel aan maandelijkse lunches met andere schrijvers van mysterie en spanning. Er was eens, auteur Warren Murphy vroeg elk van hen om het meest angstaanjagende geluid te beschrijven dat ze zouden maken als ze om 3 uur ’s nachts alleen in het huis van hun keuze waren: “een doorspoeltoilet.”

Kort daarna bracht mevrouw Clarke de nacht alleen door in het huis van haar moeder in New Jersey. Ik hoorde de lift. “Ik rende heel snel dat huis uit”, zei ze en belde de politie. Eindelijk geleerd dat de lift automatisch terugkeert naar de tweede verdieping.

“Dit is het soort dingen dat je als schrijver probeert vast te leggen”, zei ze Vertellen publiek in 2014: “Omdat dat het enge is.”